JustPaste.it

Resuscytacja

Czym jest reanimacja

Zadaniem reanimacji, czyli zewnętrznego lub pośredniego masażu serca jest przywrócenie podstawowych czynności życiowych człowieka, które zanikły wskutek niektórych urazów i obrażeń – np. zawał.

Do czynności tych zalicza się oddech, krążenie i świadomość.

ZAMIESZCZONE MATERIAŁY SĄ CELOWO ZGODNE Z WYTYCZNYMI EUROPEJSKIEJ RADY RESUSCYTACJI Z 2000 ROKU, GDYŻ TAKIE OBOWIĄZUJĄ JESZCZE W PYTANIACH TESTOWYCH Np. NA PRAWO JAZDY !!!

Podstawowe porady jak i kiedy wykonywać resuscytację

A B C reanimacji – określenie to pochodzi z języka angielskiego i oznacza:

A – air – czyli udrożnienie dróg oddechowych

B – breathing – czyli przywrócenie oddechu

C – circulation – czyli przywrócenie krążenia

Bez względu na to, w ile osób przeprowadzamy reanimację, robimy to w określony sposób

2 wdechy na 15 uciśnięć

Przystępując do reanimacji zawsze dbajmy o własne bezpieczeństwo ( rękawiczki jednorazowe i maseczka jednorazowa do podawania oddechu )

A - Poszkodowanemu należy podać 2 do 5 wdechów, ponieważ może się okazać, że brak tętna i

oddechu został spowodowany utknięciem obcego ciała w drogach oddechowych. Od

oczyszczania jamy ustnej palcem odchodzi się ze względu na barierę psychiczną osoby ratującej, gdyż zmuszanie się do „grzebania w czyimś gardle” może spowodować takie zniechęcenie, że dana osoba może w ogóle odstąpić od udzielenia pomocy, a z czym to się wiąże, wiemy chyba wszyscy.

B - Jeżeli zaczniemy podawać oddech, to obojętnie w której części dróg oddechowych byłoby jakieś ciało obce, na skutek wymuszenia oddechu zostanie ono wypchnięte powyżej gardła, doprowadzając tym do udrożnienia układu oddechowego. Wdechy należy podawać powoli, ponieważ szybkie podanie spowoduje przewentylowanie żołądka i w konsekwencji wymioty, a tego raczej będziemy chcieli uniknąć. Brak oddechu sprawdzamy przykładając policzek do ust i nosa poszkodowanego, czy czuć powiew wydychanego powietrza oraz nasłuchując oddechu. Przy sprawdzaniu oddechu jednocześnie obserwujemy, czy unosi się klatka piersiowa.

Sprawdzanie oznak krążenia – zgodnie z zaleceniami mądrzejszych od nas (www.prc.krakow.pl) nie sprawdzamy tętna, tylko zachowane oznaki krążenia czyli oddech – słuchając czy jest szmer wydychanego powietrza oraz obserwując jednocześnie czy unosi się klatka piersiowa.

C – Przywrócenie krążenia – brak krążenia, a co za tym idzie, tętna, oznacza że przestało pracować serce. W tym wypadku należy jak najszybciej rozpocząć zewnętrzny masaż serca. Spowoduje on sztuczne pompowanie natlenionej krwi do mózgu, znacznie powiększając tym szanse na przeżycie poszkodowanego. Największe szanse powodzenia ma reanimacja podjęta w czasie pierwszych 4 minut od „zatrzymania”. Po tym czasie na skutek niedotlenienia zaczynają obumierać komórki mózgowe, co nieuchronnie doprowadza do zgonu poszkodowanego. Po stwierdzeniu braku tętna przystępując do reanimacji musimy na klatce piersiowej poszkodowanego znaleźć dolny koniec mostka. Na jego zakończeniu położyć 2 palce jednej dłoni, a za nimi nasadę drugiej dłoni. Musimy przyjąć taką pozycję, aby ramiona znalazły się nad dłońmi. Ramiona muszą być wyprostowane, a łokcie usztywnione. Naciskać na mostek należy tak, aby pracowały ramiona i tułów. Reanimację wykonujemy w sekwencji 2 wdechy na 15 uciśnięć mostka. Uciśnięcia mostka wykonujemy z taką siłą, aby obniżył się on o około 5 cm. jednostajnym ruchem z częstotliwością od 80 do 100 uciśnięć na minutę, czyli praktycznie 2 uciśnięcia na sekundę. Aby reanimacja była skuteczna, w ciągu minuty należy podać 16 oddechów i około 70 uciśnięć mostka. Pierwszy raz tętno sprawdzamy po 4 seriach, następnie co około 4 minut.

Reanimacja niemowląt – Reanimację niemowląt przeprowadzamy w ten sam sposób co reanimacją dorosłych, z tym że ucisk na mostek wykonujemy 2 palcami na głębokość około 2 cm na środku klatki piersiowej na linii brodawek sutkowych z częstotliwością minimum 100 uciśnięć na minutę w sekwencji 1/5.

Reanimacja małych dzieci – Wykonujemy ją ja wyżej z częstotliwością 80 – 100 ucisków na minutę na głębokość około 3 cm nasadą jednej dłoni w sekwencji 1/5.

Resuscytacja a reanimacja - różnica pomiędzy tymi pojęciami

Przystępując do reanimacji nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć czy osoba, której udzielamy pomocy odzyska świadomość.

Zawsze wykonujemy te same czynności, lecz dopiero po odzyskaniu świadomości u ratowanej osoby możemy powiedzieć, że wykonaliśmy reanimację, czyli przywróciliśmy oddech, krążenie oraz świadomość.

Jeżeli na skutek naszego działania osoba ratowana odzyska tylko oddech i krążenie bez odzyskania świadomości, to takie działanie nazywamy resuscytacją.

Resuscytacja dzieci i niemowląt 

1. Wskazania do podjęcia pośredniego masażu serca: należy go rozpocząć, gdy nie ma tętna, gdy nie występują „oznaki zachowanego krążenia krwi” lub gdy częstość tętna wynosi — niezależnie od wieku dziecka — mniej niż 60/min, w połączeniu ze złą perfuzją. Obecnie nie dysponuje się dowodami doświadczalnymi wskazującymi na częstość bradykardii, przy której trzeba rozpoczynać pośredni masaż serca i dlatego przyjęto, że częstość ta musi być — niezależnie od wieku dziecka — mniejsza niż 60/min. Takie zalecenie ma ułatwić nauczanie i zapamiętywanie. Istnieją dowody, iż bardzo mało prawdopodobne jest wyrządzenie niemowlęciu lub dziecku krzywdy przez „nieuzasadniony”, ale należycie wykonywany pośredni masaż serca

2. Technika pośredniego masażu serca u dziecka  poniżej 1. roku życia: gdy do dyspozycji jest dwóch lub więcej odpowiednio wyszkolonych ratowników medycznych, preferowaną metodą pośredniego masażu serca u niemowlęcia jest metoda obejmowania klatki piersiowej i użycia dwóch kciuków. Metoda obejmowania klatki piersiowej i użycia dwóch kciuków zapewnia w trakcie podstawowych zabiegów resuscytacyjnych (BLS) lepszą perfuzję wieńcową i wyższe ciśnienie skurczowe niż metoda dwupalcowa.

Sztuczne oddychanie

1. O ile nie podejrzewasz złamania kręgosłupa, połóż rannego na plecach, przekręć mu głowę w bok. Szmatką owiniętą na palcu albo samym palcem usuń mu z wszystko z ust. Ułóż prosto głowę ofiary. Połóż jedną dłoń na jej czole, odchylając głowę do tyłu. Palce drugiej ręki włóż pod brodę tak, by wysunąć ją do przodu. W tej pozycji język nie zatka dróg oddechowych. Jedną rękę trzymając na czole ofiary, a drugą pod jej brodą, odchyl jej głowę nieznacznie do tyłu.

Nasłuchuj oddechu, obserwuj klatkę piersiową, sprawdzaj, czy czuć wydychane przez ofiarę powietrze.

2. Otwarcie dróg oddechowych może sprawić, że ranny zacznie oddychać. Obserwuj klatkę piersiową, czy się unosi i opada. Posłuchaj, czy pojawił się oddech. Jeśli ranny nie oddycha, natychmiast przejdź do kolejnego etapu.

3. Uciśnij skrzydełka nosa rannego. Posłuż się w tym celu kciukiem i palcem wskazującym dłoni, którą trzymasz na jego czole. Utrzymuj cały czas głowę poszkodowanego w przechylonej pozycji. Połóż usta na ustach rannego i wykonaj dwa do pięciu pełnych wdmuchnięć, między jednym a drugim nabierając powietrza. Kiedy powietrze dociera do płuc ratowanego, jego klatka piersiowa powinna się unosić, a następnie opadać. Jeśli tak się nie dzieje, spróbuj zmienić ułożenie głowy rannego i dmuchnij jeszcze raz. Jeśli nadal powietrze nie dociera do płuc, istnieje podejrzenie, że drogi oddechowe są zablokowane.

4. Jeśli powietrze dociera do płuc rannego, szybko przejdź do kolejnego etapu. Sprawdź przez 5 do 10 sekund, czy czuć tętno w tętnicy szyjnej. Jeśli go nie ma, musisz zastosować reanimację. Jeśli jest, ale nie ma oddechu, rozpocznij równomierne oddychanie usta-usta.

Stwierdzenie potrzeby resuscytacji 

Czynności przedreanimacyjne – Zanim rozpoczniemy reanimację, musimy się upewnić, że poszkodowany nie ma tętna ani oddechu. Nie zawsze osoba nieprzytomna wymaga reanimacji
Sprawdzanie tętna – W celu sprawdzenia tętna przykładamy 2 palce ( wskazujący i środkowy ) na szyi w zagłębieniu po prawej lub lewej stronie Jabłka Adama lekko naciskając. Jeżeli pod palcami nie wyczuwamy pulsu, przystępujemy do zewnętrznego masażu serca, czyli przywrócenia krążenia.

 

Źródło: http://www.ratownictwojrg3.republika.pl/index_pliki/Page1052.htm