Wojska łączności i informatyki są przeznaczone przede wszystkim do zapewnienia organom dowodzenia możliwości sprawnego kierowania wojskami. To od ich jakości i skuteczności zależy życie żołnierzy i powodzenie akcji.
Wojska łączności i informatyki są przeznaczone przede wszystkim do zapewnienia organom dowodzenia możliwości sprawnego kierowania wojskami. Aby zrealizować te zadania wojska łączności i informatyki wykorzystują potencjał telekomunikacyjny kraju, istniejącą infrastrukturę telekomunikacyjną oraz jednostki i pododdziały wojsk łączności. Ważnym obecnie zadaniem jest także wspomaganie informatyczne procesów decyzyjnych. W strukturze organizacyjnej wojsk lądowych występują pułki dowodzenia, bataliony dowodzenia oraz pododdziały dowodzenia i łączności jednostek rodzajów wojsk. Stacjonarną infrastrukturę telekomunikacyjną wojsk lądowych tworzy kilkadziesiąt garnizonowych węzłów łączności różnej wielkości.
Wojska łączności i informatyki stanowią priorytet w osiągnięciu zdolności do pełnego współdziałania z odpowiednimi służbami i środkami w armiach NATO.
Tradycje znaczącego rozwoju wojsk łączności sięgają drugiej połowy XIX wieku, która charakteryzowała się burzliwym rozwojem techniki, w tym także techniki wojskowej.Już pod koniec lat 50., gdy wynaleziono telegraf elektryczny, natychmiast wprowadzono go do wyposażenia wojsk. Większą uwagę na rozwój łączności zaczęto zwracać pod koniec wieku. Telefon, telegraf oraz radiotelegraf można było wykorzystać w ewentualnym konflikcie zbrojnym. Dowodzący zrozumieli, że dobrze zorganizowana łączność będzie miała decydujące znaczenie w odniesieniu zwycięstwa. Ten, do którego szybciej dotrą informacje, na przyszłym polu walki będzie miał znaczącą przewagę. Dlatego też w chwili wybuchu I wojny światowej wszystkie jej strony miały już zorganizowane wojska łączności, które wyposażano w najnowocześniejszy sprzęt.
Wojska łączności Wojska Polskiego zorganizowano według wzorów, z którymi zetknęli się oficerowie pełniący służbę w armiach państw zaborczych lub polskich formacjach wojskowych. Tworzono je praktycznie od podstaw. Brak było zarówno dobrej jakości sprzętu, jak również przygotowanych kadr. Wojska łączności swoimi korzeniami sięgają do Legionów Polskich z 1914 roku.
Odzyskanie niepodległości w 1918 roku przyczyniło się do powstania wojsk łączności II Rzeczypospolitej. W początkowym okresie pododdziały wojsk łączności powstawały, tak jak większość jednostek owego czasu, żywiołowo. Rozpoczęto także organizowanie szkolnictwa łączności. Lata 1919-1921 stanowiły w tej dziedzinie niezwykle ważny okres. To wówczas rodziła się koncepcja kształcenia kadr dla potrzeb tego rodzaju wojsk. Wojska łączności miały również znaczny wkład w odniesienie zwycięstwa w bitwie warszawskiej. Zapewniły dowodzenie wojskami, a także umożliwiły kierowanie ogniem artylerii zgromadzonej na przedpolach Warszawy. Po zakończeniu działań wojennych pododdziały łączności powróciły do macierzystych garnizonów.
Po kilku reorganizacjach (1929 i 1932 roku) wojska łączności w czerwcu 1939 r. składały się z: Pułku Radiotelegraficznego stacjonującego w Warszawie i 8 batalionów telegraficznych. Na wojnę 1939 r. każda armia i samodzielna grupa operacyjna miały: dowództwo łączności (3-4 oddziały), kompanię stacyjną (węzeł łączności), 2-3 kompanie telefoniczno-kablowe oraz kompanię radiotelegraficzną.Po wojnie obronnej już od października 1939 r. odtwarzano wojska łączności we Francji. Po upadku Francji rozpoczął się kolejny etap ponownego formowania wojsk łączności w Wielkiej Brytanii. W sierpniu 1941 r. rozpoczęto formowanie Armii Polskiej w ZSRR pod dowództwem generała Władysława Andersa, w tym również pododdziałów wojsk łączności. Po ewakuacji armii na Bliski Wschód wszystkie te oddziały wzięły udział w kampanii włoskiej (między innymi w bitwie o Monte Cassino).
W czasie gdy wojska łączności Polskich Sił Zbrojnych przechodziły kolejne reorganizacje i brały udział w kampanii włoskiej oraz w walkach pod Falaise, w Holandii oraz północnych Niemczech - w kraju powstawały i brały udział w konspiracyjnej walce wojska łączności Armii Krajowej.
08.05.1943 r. rozpoczęto formowanie pododdziałów i oddziałów łączności Armii Polskiej w ZSRR. Zarówno 1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, jak i później powstałe związki miały etatowe pododdziały łączności.
Wojska łączności w pierwszych latach powojennych ulegały częściowej reorganizacji, spowodowanej przejściem całych Sił Zbrojnych na stopę pokojową. Intensywny rozwój techniki łączności i sposobów prowadzenia walki spowodował konieczność zmiany systemu przygotowywania kadr dowódczych i technicznych. Zgodnie z nową koncepcją została przekształcona w 1967 r. Oficerska Szkoła Łączności w Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Łączności oraz powołano do życia Szkołę Chorążych Wojsk Łączności i Podoficerską Szkołę Zawodową Wojsk Łączności. Nowe wymagania jak również potrzeby związane ze szkoleniem łącznościowców i informatyków oraz reforma szkolnictwa wojskowego przyniosły kolejne decyzje organizacyjne. W 1997 r. Rozformowano Centrum Szkolenia Łączności w Legnicy, a na bazie rozwiązywanej Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności utworzono Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Zegrzu. Zasadniczym zadaniem Centrum jest realizacja w sposób zintegrowany procesu kształcenia kadr dla wojsk łączności i informatyki. Obecnie Centrum szkoli specjalistów łączności radiowej, radioliniowej, satelitarnej, telekomunikacji, bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych, rozpoznania i przeciwdziałania radioelektronicznego, informatyki dla wojsk lądowych, wojsk lotniczych i obrony powietrznej oraz marynarki wojennej Sił Zbrojnych RP.
Omawiając chlubne tradycje jednostek łączności, warto wspomnieć o utworzonym 13 maja 1972 roku na mocy zarządzenia szefa Sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego nr 016/Org. (z dn. 04.05.1972 roku) 12 Pułku Radioliniowo - Kablowym Ziemi Świeckiej stacjonującym w Świeciu. Przeznaczeniem jednostki było zapewnienie łączności dla potrzeb Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Z dniem 31 grudnia 2001 roku pułk został rozformowany. W swojej 29 letniej historii, żołnierze pułku wielokrotnie udowadniali, że są w stanie wykonać najbardziej złożone oraz skomplikowane zadania, zapewniając łączność na wielu ćwiczeniach.Przystąpienie Polski do NATO zamknęło niejako koło historii jakie zatoczyły Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, również wraz z nimi wojska łączności. W tym powrocie do zachodnich struktur wojskowych łącznościowcy mieli swój duży i niezaprzeczalny wkład.
Święto Wojsk Łączności i Informatyki przypada 18 października. Właśnie 18 października 1558 roku ustanowione zostało pierwsze stałe połączenie pocztowe między Krakowem a Wenecją. Pierwsze nowożytne urządzenia pocztowe zawdzięczamy królowi Zygmuntowi II Augustowi, synowi Zygmunta Starego i Bony, który dla usprawnienia swej rozległej korespondencji z Włochami, mianował w tym dniu Prospera Prowanę zwierzchnikiem poczty, do którego obowiązków należało nawiązanie stałej oraz regularnej łączności pomiędzy Krakowem a Wenecją przez Wiedeń. Była to łączność uruchomiona - jak napisano w traktacie .."dla Naszej i poddanych naszych wygody, abyśmy My i oni, z większą wygodą mogli przesyłać listy do Włoch, jako też inne sprawy tam załatwiać". Dzisiaj w tym dniu obchodzone jest święto wszystkich łącznościowców, nie tylko wojskowych.