ielu z Was zapewne zauważyło, że jedną z częściej używanych w średniowieczu sakiewek był przedstawiony na ilustracji obok model. Posiada on dość charakterystyczny kształt, który wywodzi się stąd, iż robiono je ze skóry pokrywającej bycze jądra. Sprawiało to, że nie trzeba było jej zszywać i sama układała się dość naturalnie. Niestety, dzisiaj o skórę pochodzącą z tej konkretnej części zwierzęcia jest dość trudno, zatem radzić sobie trzeba inaczej.
rzedstawiony poniżej wykrój sakiewki nie jest zwymiarowany, niech każdy dopasuje go do własnych potrzeb. Sakiewkę można wykonać z materiału albo cienkiej skóry, pamiętając jednakże, żeby zszyć ją lewą stroną na wierzchu, a potem wywrócić na prawą. Grubsza skóra może tu sprawiać pewne problemy. Dodatkowo można jeszcze po zszyciu podciąć nieco paski po bokach. Przednią jej część można jak najbardziej ozdobić klejnotami, broszami, futrem itp.
akiewka nie jest może specjalnie pojemna, ale mieszczą się tam podstawowe rzeczy, takie jak nożyk, chustka, igła z nitką, czy ewentualnie niewielki glejt. Zamiast wycinać środek można go tylko naciąć i zrobić klapkę do zamykania.
- E. Wagner, Z. Drobná, J.Durdík, Tracht, Wehr und Waffen, Artia Praha, 1960
Źródła ilustracji
- E. Wagner, Z. Drobná, J.Durdík, Tracht, Wehr und Waffen
- Wykrój autora
Źródło: Bartłomiej