Słowo Intifada oznacza w języku arabskim drżenie lub dreszcze z powodu choroby lub strachu. Inne znaczenie to nagłe otrząśnięcie się ze snu. Politycznie słowo to symbolizuje powstanie Palestyńczyków przeciwko izraelskiej okupacji.
Słowo Intifada انتفاضة oznacza w języku arabskim drżenie lub dreszcze z powodu choroby lub strachu. Inne znaczenie to nagłe otrząśnięcie się ze snu. Politycznie słowo to symbolizuje powstanie Palestyńczyków przeciwko izraelskiej okupacji.
Pierwsza Intifada
Pierwsze powstanie – Intifada Kamieni - wybuchło 9 grudnia 1987 r. w sprzeciwie wobec izraelskiej okupacji na Zachodnim Brzegu i w strefie Gazy. Celem starć ulicznych z żołnierzami izraelskimi i demonstracji było zwrócenie uwagi światowej opinii społecznej na skomplikowaną sytuację Palestyńczyków.
Palestyńczycy otoczyli swoje osiedla barykadami, zza których obrzucali izraelskich żołnierzy kamieniami. Jako odpowiedź na wybuch powstania, żołnierzom izraelskim rozkazano stosowanie broni palnej. Buldożery burzyły palestyńskie domy, odbywały się masowe aresztowania, jednak palestyński duch walki pozostawał niezłamany. W celu zdławienia powstania Izrael kazał zamknąć aż do odwołania wszystkie palestyńskie szkoły.
W 1991 r. impet Intifady zaczął słabnąć. Od jej wybuchu w grudniu 1987 r. zginęło 1225 Palestyńczyków, 2 tysiące palestyńskich domów zostało zburzonych.
Druga Intifada
Obecnie Palestyńczycy prowadzą swoje drugie powstanie – Intifadę Al-Aqsy – rozpoczętą 28 września 2000 r. Jej bezpośrednią przyczyną były odwiedziny Ariela Szalona na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie. W jej wyniku wybuchły gwałtowne zamieszki palestyńsko-izraelskie.
Palestyńskie demonstracje było krwawo tłumione przez izraelskie wojsko. Burzono domy, wkraczano do obozów dla uchodźców (np. masakra w obozie Jenin 3 kwietnia 2002 r.), zniszczono buldożerami lotnisko w Gazie. Autonomia Palestyńska została ograniczona przez Izrael ekonomicznymi restrykcjami. W wyniku działań izraelskiego wojska w Autonomii Palestyńskiej zniszczone zostały budynki mieszkalne, instytucje, sklepy, szkoły, szpitale i drogi.
Komisja Praw Człowieka ONZ potępiła Izrael za stosowanie nadmiernej siły przeciwko cywilnej ludności palestyńskiej a Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych potępiło na specjalnej sesji poświęconej Bliskiemu Wschodowi izraelskie ataki przeciw Palestyńczykom. Także Unia Europejska potępiła Izrael za eskalację przemocy na Bliskim Wschodzie. Na Światowej Konferencji przeciwko Rasizmowi odbywającej się w Durbanie w RPA określono Izrael jako państwo rasistowskie (3 września 2001 r.). Prowadzona jest eksterminacja przywódców palestyńskich. Przez długi okres czasu Jaser Arafat był przetrzymywany w otoczonej kwaterze OWP w Ramallah.
Izrael odgradza się od Terytoriów Palestyńskich „Murem Bezpieczeństwa”. Cała bariera, której budowę rozpoczęto w czerwcu 2002 r., ma mieć długość około 350 km. Stanowi ogrodzenie prawie 4-metrowej wysokości, ze stali, a miejscami z betonu, z czujnikami elektronicznymi, wzmocnione z jednej strony zasiekami z drutu kolczastego, a z drugiej rowem mającym zapobiec staranowaniu przez samochody.
28 grudnia 2003 r. Centrum Statystyczne Autonomii Palestyńskiej podało, że liczba Palestyńczyków zabitych od początku intifady (od września 2000 r.) doszła do 3855. Liczba rannych oraz osób, które odniosły poważne obrażenia na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy wynosi 37862. Według raportu cytowanego ośrodka, wśród śmiertelnych ofiar jest 522 dzieci i niepełnoletnich oraz 166 kobiet. Wojsko izraelskie zniszczyło całkowicie 4727 palestyńskich domów. Rok 2002 zebrał najkrwawsze żniwo: w ciągu 12 miesięcy zginęło na Zachodnim Brzegu 751 Palestyńczyków, a w Strefie Gazy - 497. W ciągu 38 miesięcy aresztowano i przetrzymywano w więzieniach 60678 Palestyńczyków. Według danych izraelskich sił zbrojnych, ponad 900 Izraelczyków zginęło z rąk Palestyńczyków, z czego ponad 400 osób straciło życie w samobójczych zamachach terrorystycznych. Liczba rannych Izraelczyków przekroczyła 5 tysięcy. Organizacja Narodów Zjednoczonych ostrzegła przed katastrofą humanitarną na palestyńskich terenach okupowanych: Zachodnim Brzegu Jordanu i w Strefie Gazy. Specjalny wysłannik ONZ, Terje Roed-Larsen przedstawił raport oceniający skutki trwającej prawie dwa lata intifady, na miejscową gospodarkę. Wysłannik ONZ alarmuje, że ponad 63% dorosłych Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu Jordanu i ponad 70% w Strefie Gazy nie ma pracy i żyje w biedzie. W wyniku izraelskich restrykcji gospodarka palestyńska traci ponad 7,5 miliona dolarów dziennie. ONZ szacuje straty na terytoriach Autonomii Palestyńskiej podczas ostatniej intifady na 3,3 miliardy dolarów. 5 września 2002 r. specjalna wysłanniczka sekretarza generalnego ONZ na Bliski Wschód, Catherine Bertini, ostrzegła społeczność międzynarodową przed skutkami dramatycznie pogarszających się warunków życia Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu Jordanu i w Strefie Gazy. Niemal połowa Palestyńczyków utrzymuje się za sumę około dwóch dolarów dziennie. Około 22,5% dzieci jest niedożywionych, a 17% rodzin wyprzedaje dobytek, żeby zdobyć pieniądze na podstawowe artykuły spożywcze.
Autor: Mirka
Karawanseraj Centrum Kultury Arabskiej