Zapoznasz się z podstawowymi paliwami prochowymi, oraz paliwami żywicowymi, które w ostatnim czasie robią niezłą karierę.
Paliwa rakietowe to dziedzina bardzo obszerna i niebezpieczna dla początkujących amatorów rakietnictwa. W tym dziale zapoznasz się z podstawowymi paliwami prochowymi, oraz paliwami żywicowymi, które w ostatnim czasie robią niezłą karierę.
Stworzenie własnego bezpiecznego paliwa, które będzie dawało powtarzalne rezultaty jest na pewno rzeczą fascynującą i dającą dużo satysfakcji. Jeśli jednak dopiero zaczynasz zabawę z rakietnictwem, korzystaj z doświadczenia innych i wykonuj wszystko według ich przepisu. Czas na własne paliwa przyjdzie później, gdy nabierzesz już doświadczenia i rozwagi.
Paliwa rakietowe - prochowe/stałe
Jeśli chodzi o napędzanie naszych rakiet, paliwa prochowe nie są zbyt trafnym wyborem. Szczególnie jeśli upakowanie paliwa ma się odbyć tylko za pomocą ubijania. Ich największa wadą jest pękanie bloku paliwa podczas pracy silnika co powoduje drastyczny wzrost ciśnienia w komorze spalania, a w konsekwencji do rozerwania silnika.,/p>
Do paliw tych należą:
KNO3/Cukier w zwykłej sproszkowanej postaci, nie bardzo nadaje się na paliwo rakietowe. Jednak proszek ten możemy skarmelizować, otrzymamy wtedy całkiem niezłe paliwo rakietowe, o stałym ziarnie. Jak je wykonać, opisane w dziale mieszaniny. Dozwolone są oczywiście różne modyfikacje z proszkami metali.
Wytwarza większą ilość produktów gazowych, także dużo lepiej nadaje się na paliwo rakietowe. Ładując do komory silnikowej możemy dodać 4-5% oleju, który zespoli nasze paliwo w jeden blok. W podstawowej formie Pcz nie jest niczym nadzwyczajnym, ale od czego są przeróżne modyfikacje ;-p. Pcz modyfikowany, jest w stanie wynieść nasze rakiety naprawdę wysoko. Jak wykonać, zobacz w dziale mieszaniny.
Używane coraz rzadziej. Kiedyś służyło do napędzania większych silników amatorskich. Sproszkowana mieszanina cynku z siarką, tworzy związek chemiczny - siarczek cynkowy. Sprawność tego paliwa w dużej mierze zależy od zastosowanej dyszy, wilgotności i temperatury.
Proporcje wagowe:
- Cynk (Zn) - 2,04,
- Siarka (S) - 1.
Oba składniki muszą być wysuszone i zmielone na pył. Mieszanie powinno odbywać się w naczyniach drewnianych, w żadnym wypadku metalowych! Naczynia wprawiamy w ruch obrotowy. Po wymieszaniu składników przystępujemy do załadunku paliwa do komory spalania. Przy załadunku obowiązuje jak najdalej idąca ostrożność!
Mieszaninę cynku z siarką zapala się zapłonnikiem elektrycznym. Jest odporna na uderzenia. Pył mieszaniny unosząc się w powietrzu powoduje podrażnienia śluzówek nosa i oczu. Także podczas produkcji i nasypywania proszku do komory spalania należy mieć założoną maskę przeciwpyłową.
PR 00:
- benzoesan sodu (E-211) 50%
- saletra potasowa 50%
E-211 dostaniesz w każdej przetwórni art. spożywczych lub sklepie chemicznym. Mieszanina musi być ubita! jeśli nie to wybuchnie. Ubijać na mokro. Jest spotykana w rakietkach za 10 groszy.
Paliwa żywiczne
Paliwa żywiczne posiadają wiele zalet, w stosunku do paliw stałych/prochowych. Jedną z największych jest ich powtarzalność, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo. Poniżej zaprezentowane będą paliwa żywiczne, nie mojego autorstwa. Pochodzą głównie ze strony Pinota. Bo póki co, nie opracowałem jeszcze własnego...
Przykładowe paliwa żywiczne:
KLASYK-1 (ISP=135):
- Polimer (żywica epoksydowa)......................20 %
- Aluminium - pył.............................................10 %
- KNO3............................................................35 %
- KClO3...........................................................35 %
KLASYK-2
- Polimer (żywica epoksydowa).....................20 %
- Aluminium - pył............................................5 %
- KNO3...........................................................35 %
- KClO3...........................................................40 %
Paliwo na bazie siarki:
- Siarka....................................................10%
- KNO3 (saletra potasowa).....................63%
- Żywica epoksydowa.............................17%
Produkcja paliw żywicznych
Produkcja większości paliw żywicznych, odbywa się według jednego schematu.
- Pierwszym krokiem jest wysuszenie wszystkich składników. Następnie odważamy dokładnie podane ilości substratów. Kolejnym etapem jest maksymalne rozdrobnienie wszystkich składników, oczywiście osobno!! Najlepszym rozwiązaniem byłoby użycie do tego celu młyna kulowego, jeśli nie posiadamy, cóż... moździerz w rękę i do dzieła! ;-p
- Następnym elementem jest przygotowanie lepiszcza. Mieszamy naszą żywicę z utwardzaczem i kolejno dodajemy składniki prochowe. Mieszamy aż do uzyskania jednolitego koloru i konsystencji lekko lepiącej się masy. Ugniatamy najlepiej w rękawiczkach gumowych.
- Gotową masę przenosimy, małymi porcjami do komory silnika i ugniatamy, aby pozbyć się wszelkich pęcherzyków powietrza, które podczas pracy silnika mogłoby spowodować pęknięcie ziarna paliwa, a w konsekwencji doprowadzić do wybuchu.
- Ostatnim elementem jest uformowanie kanału w paliwie.