JustPaste.it

Energia odnawialna

Energia odnawialna jako alternatywa utrzymania suwerenności energetycznej Polski

Autorzy: Sławomir JABŁOŃSKI,  Rafał BIELAWSKI

Streszczenie

Wielu ekspertów światowej energetyki coraz częściej sygnalizuje geopolityczne ryzyko wiążące się z możliwością zachwiania równowagi energetycznej świata. Rozwój cywilizacji przyczynia się do coraz szybszego wzrostu zapotrzebowania na energię. Ze względu na oparcie systemu energetycznego ziemi na surowcach kopalnych jego źródła koncentrują się zaledwie w kilku rejonach światowych zasobów ropy naftowej, gazu ziemnego, węgla i uranu. Zasoby te bardzo często znajdują się w rejonach od lat niespokojnych politycznie. Powyższa sytuacja coraz częściej jest przyczyną niedoborów energetycznych wielu państw oraz niekontrolowanego wzrostu cen nośników energii. Ważnym więc czynnikiem dalszego rozwoju każdego kraju współczesnego świata jest zachowanie suwerenności energetycznej.

Poniższy artykuł na przykładzie polski przedstawia zasadność rozwoju odnawialnych źródeł energetycznych. Artykuł ukazuje bowiem, że tylko produkcja ekologicznej energii zapewnia stabilność gospodarce i nie stanowi zagrożenia dla obecnie już zachwianego ekosystemu. Opracowanie udowadnia również, że energia z wody, wiatru, słońca czy biomasy jest w pełni wydajna i może zaspokoić w przyszłości całkowite potrzeby energetyczne średniej wielkości kraju.

Powszechnie wiadomo, że rezerwy kopalnych surowców energetycznych całej naszej planety wystarczą jedynie do końca bieżącego stulecia, a wykorzystanie tych zasobów jest ograniczone aspektami ekologicznymi. Udział węgla kamiennego i brunatnego w światowych rezerwach surowców energetycznych wynosi 68%, ropy naftowej 16%, gazu ziemnego 15%. Natomiast ich konsumpcja jest odwrotnie proporcjonalna do struktury zasobów. Najwięcej bo 45% konsumuje się ropy naftowej, 26% gazu i 29% węgla. Dlatego też analitycy Unii Europejskiej uważają, że należy na równych prawach rozpatrywać wszystkie scenariusze rozwoju energetyki i demokratycznie traktować wszystkie nośniki energii (węgiel, gaz, ropa naftowa, energia jądrowa, źródła odnawialne i niekonwencjonalne) bez jakiejkolwiek dyskryminacji.

Polityka energetyczna UE ma na celu budowę wspólnego wewnętrznego rynku energii, zapewnienie bezpieczeństwa dostaw energii oraz ochronę środowiska, a zwłaszcza przeciwdziałanie zmianom klimatycznym. Polityka energetyczna UE dotyczy nie tylko sektora energii, ale również: ochrony środowiska, podatków, handlu i konkurencji. Budowa wewnętrznego rynku energetycznego realizowana jest pośrednio poprzez harmonizację prawa państw członkowskich i bezpośrednio przez liberalizację narodowych rynków energetycznych. Trzy cele polityki energetycznej to: zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego, zapewnienie konkurencyjności i ochrona środowiska. Priorytetem UE jest utworzenie wspólnego rynku energii, najefektywniejszego, najbezpieczniejszego i najbardziej konkurencyjnego. Ustalono przejrzyste ceny energii, udostępniono duże sieci do tranzytu gazu ziemnego i energii elektrycznej.

Przyjęto zasadę regulowanego dostępu (uprawnieni odbiorcy energii elektrycznej mają dostęp do sieci na podstawie taryf zatwierdzanych przez organ nadzorujący; taryfy te nie są indywidualnie negocjowane i mają zastosowanie do wszystkich uprawnionych grup odbiorców energii elektrycznej) i zasadę negocjowanego dostępu (każdy użytkownik sieci negocjuje z operatorem sieci indywidualne warunki dostępu do sieci w zakresie taryf przesyłowych).

Ważnym miernikiem bezpieczeństwa energetycznego kraju jest wskaźnik samowystarczalności energetycznej. Stanowi on stosunek wielkości krajowego pozyskania paliw do zużycia energii pierwotnej. Jak zauważył to profesor AGH: Wiesław Kozioł jeszcze w 1990 roku dla polski wynosił on 97,7%, a w roku 2000 już 85,7%. Realizacja założeń przyjętej polityki energetycznej polski do 2020 spowoduje szybkie dopasowanie tego wskaźnika do niekorzystnego poziomu Unii Europejskiej czyli wskaźnika rzędu 60 – 65%. Jeśli nic się nie zmieni (programy polityki energetycznej korygowane winny być co 2 lata) to z kraju w zasadzie samowystarczalnego energetycznie możemy stać się energetycznym niewolnikiem.

Już dzisiaj można stwierdzić, że Unia Europejska cierpi na strukturalną słabość sektora energetycznego. Produkcja surowców energetycznych krajów UE pokrywa tylko połowę jej potrzeb i jeśli nie nastąpią na tym polu istotne zmiany to za jakieś 20-30 lat zapotrzebowanie na surowce energetyczne w krajach UE będzie pokrywane w 70 procentach przez media pochodzące z importu. Zwraca na to uwagę przyjęta w ubiegłym roku ”Zielona Księga” dotycząca bezpieczeństwa podaży energetycznej w Europie. Prognozy dotyczące obecnej sytuacji energetycznej UE sugerują, że w najbliższych latach gospodarka europy coraz bardziej będzie odczuwała brak stabilizacji na rynku energetycznym. Dostrzegając ten problem kraje europejskie coraz częściej obawiają się o swoją przyszłość energetyczną. [1].

Rozwiązaniem na wszystkie problemy energetyczne europy miał być energetyczny przemysł atomowy. Niestety dotychczasowe doświadczenia wskazują, że energia jądrowa oprócz wielu potencjalnych korzyści stwarza również olbrzymie zagrożenia i problemy. Szukanie panaceum na te wszystkie problemy energetyczne w energii jądrowej po prostu nie jest możliwe. Elektrownie jądrowe to obecnie doskonały cel dla ataków terrorystycznych. Nie możemy też wykluczyć błędu człowieka, tak jak miało to miejsce w przypadku awarii w Czernobylu. Olbrzymim problemem jest również składowanie odpadów radioaktywnych, które zawsze wiąże się z skażeniem jakiegoś terenu w bliższej lub dalszej perspektywie. Polska nie posiada elektrowni atomowych i w żadnym wypadku nie powinna zgodzić się na ich budowę ani na składowanie na jej terytorium odpadów radioaktywnych. Oprócz oczywistych niebezpieczeństw istniejących już współcześnie trzeba zdawać sobie sprawę, że konsekwencje dla przyszłych pokoleń są nieprzewidywalne. Przykładem proekologicznego lub po prostu zdroworozsądkowego działania niech będą Niemcy. Państwo to 14.12.2001 r. wydało rozporządzenie o stopniowym wyłączeniu z eksploatacji wszystkich 19 posiadanych elektrowni atomowych. Maksimum czasu pracy elektrowni atomowej nie może przekroczyć 32 lat, a więc ostatnia zostanie zamknięta w 2021 r. Ale co w zamian?

Raport Organizacji Narodów Zjednoczonych i Światowej Rady energetycznej sugeruje, że alternatywą dla dalszego rozwoju energetyki krajów uprzemysłowionych jest zmniejszenie ich energochłonności, wykorzystanie źródeł odnawialnych oraz rozwój technologii nowych generacji. Analiza wykazuje, że potencjał techniczny i ekonomiczny redukcji energochłonności  jest niedoceniany, a także, że większy wkład źródeł odnawialnych jest już obecnie uzasadniony ekonomicznie. W perspektywie długoterminowej różne źródła odnawialne i nowoczesne technologie energetyczne mogą zapewnić znaczące ilości energii w sposób bezpieczny, po dostępnych cenach i przy bliskich zera emisjach. [2].

Racjonalne wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych tj. energii rzek, wiatru promieniowania słonecznego, geotermalnej lub biomasy, jest jednym z istotnych komponentów zrównoważonego rozwoju przynoszącym wymierne efekty ekologiczno-energetyczne. Wzrost udziału odnawialnych źródeł energii  w bilansie paliwowo-energetycznym świata, przyczynia się do poprawy efektywności wykorzystania i oszczędzania zasobów surowców energetycznych, poprawy stanu środowiska poprzez redukcję zanieczyszczeń do atmosfery i wód oraz redukcję ilości wywarzanych odpadów. W związku z tym wspieranie rozwoju tych źródeł staje się coraz poważniejszym wyzwaniem dla niemalże wszystkich państw świata w tym polski. Znaczny wzrost zainteresowania odnawialnymi źródłami energii nastąpił w latach dziewięćdziesiątych, szacuje się, że od roku 1990 światowe wykorzystanie energii promieniowania słonecznego wzrosło około dwukrotnie, a energii wiatru około czterokrotnie. W najbliższych latach możemy się spodziewać dalszego rozwoju odnawialnych źródeł energii.

Wynika to z korzyści jakie przynosi ich wykorzystanie zarówno dla lokalnych społeczności – zwiększenie poziomu bezpieczeństwa energetycznego, stworzenie nowych miejsc pracy, promowanie rozwoju regionalnego, jak również korzyści ekologicznych, przede wszystkim ograniczenie emisji dwutlenku węgla. Zwłaszcza konieczność realizacji zobowiązań międzynarodowych, wynikających z ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu oraz Protokółu z Kioto do tej konwencji, odnośnie redukcji dwutlenku węgla, stwarza dużą szansę dla rozwoju odnawialnych źródeł energii.

Obecnie udział odnawialnych źródeł energii w bilansie paliwowo-energetycznym świata wynosi 18% wielkość ta wynika zarówno z rozwoju nowych technologii wykorzystujących odnawialne źródła energii jak również z faktu, że część świata nie ma dostępu do konwencjonalnych źródeł energii. Wspieranie rozwoju odnawialnych źródeł energii stało się ważnym celem polityki Unii Europejskiej. Wyrazem tego stała się opublikowana w 1997 roku, w Białej Księdze Komisji Europejskiej, strategia rozwoju odnawialnych źródeł energii, która została uznana za podstawę działań na poziomie unijnym.

Udział energii odnawialnej w wybranych państwach UE wynosi około: w Szwecji – 29%, Austrii – 28%, Danii – 15 %, Francji – 11%, Niemczech – 8 %, Holandii – 4,5%. Duża rozbieżność w wykorzystywaniu energii odnawialnej w poszczególnych państwach europejskich wynika, przede wszystkim z możliwości wykorzystania energii wodnej w krajach górzystych, np. w Szwecji i Austrii gdzie energia produkowana z energii wodnej stanowi około 95% wykorzystania wszystkich źródeł odnawialnych. Zgodnie z założeniami Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 w sprawie promowania energii elektrycznej produkowanej z odnawialnych źródeł energii we wewnętrznym rynku energetycznym UE, zakłada się osiągnięcie do końca 2010r., średniego wskaźnika na poziomie 12% źródeł odnawialnych w stosunku do całkowitego zużycia energii w UE.

W 2001 roku Unia Europejska przyjęła przepisy zobowiązujące kraje członkowskie do zwiększenia udziału produkcji energii odnawialnej w całkowitej produkcji energii do 11 procent do 2010 roku. Celem raportu przygotowanego przez międzynarodowe organizacje ekologiczne było oszacowanie postępu dokonanego przez osiem spośród krajów kandydujących (Czechy, Węgry, Estonię, Polskę, Litwę, Łotwę, Słowację i Słowenię) we wdrażaniu tych przepisów. [3].

Ilościowe oszacowanie wykorzystania energii odnawialnej w Polsce jest obecnie rzeczą bardzo trudną, ponieważ informację na ten temat są dostępne jedynie za pośrednictwem specjalnych badań ankietowych. Szczególna trudność w szacunkach pojawia się w przypadku paliw odnawialnych wykorzystywanych w gospodarstwach domowych (tzn. drewno opałowe, torf, paliwa odpadowe), dlatego też udział źródeł odnawialnych w 2002 roku został określony na około 2,5 %. Założenia polityki energetycznej Polski do 2020 roku określają wzrost tego wskaźnika do 5 %.

Obecnie podstawowym źródłem energii odnawialnej wykorzystywanej w naszym kraju jest biomasa i energia wodna, natomiast energia geotermiczna, wiatru, promieniowania słonecznego ma marginalne znaczenie. [4].

Największe nadzieje na wykorzystanie, jako odnawialnego źródła energii, są wiązane z biomasą. Jej udział w bilansie paliwowym energetyki odnawialnej w Polsce rośnie z roku na rok - na podstawie danych Europejskiego Centrum Energii Odnawialnej udział ten wynosi 97%.. Biomasa może być używana na cele energetyczne w procesach bezpośredniego spalania biopaliw stałych (drewna, słomy), gazowych w postaci biogazu lub przetwarzania na paliwa ciekłe (olej, alkohol). Promowanie biomasy jako źródła energii może stanowić istotny udział w bilansie energetycznym poszczególnych gmin, czy nawet województw naszego kraju. Biomasa jako odnawialne źródła energii może przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego poszczególnych regionów. Potencjalnym największym odbiorcom tego typu energii może być rolnictwo oraz mieszkalnictwo i komunikacja. Należy również zauważyć, że szczególnie dla regionów, dotkniętych bezrobociem, odnawialne źródła energii stwarzają możliwości utworzenia dodatkowych miejsc pracy. Natomiast tereny rolnicze, które z uwagi na silne zanieczyszczenie gleb, nie nadają się do uprawy roślin jadalnych, mogą być wykorzystane do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji biopaliw. Energetyczne wykorzystanie biopaliw stałych jest najszybciej rozwijającym się rodzajem energetyki odnawialnej w Polsce. Z przykrością należy jednak stwierdzić, że dotychczasowe doświadczenia wskazują, że rozwój ten następuje zazwyczaj na warunkach rynkowych, bez istotnego wsparcia ze strony państwa i zazwyczaj w oparciu o dostępne w kraju technologie.

Podobna możliwości jak w przypadku biopaliw stwarza energetyka wodna. Ze względu na ukształtowanie terenu i zasoby wodne Polski, celowe wydaje się promowanie powstania małych elektrowni wodnych. Do grupy tej możemy zaliczyć obiekty o mocy zainstalowanej poniżej 500 kw. Hydroelektrownie mogą również wpłynąć na poprawę fatalnego współczynnika regulacji odpływu, zwłaszcza na mniejszych rzekach. Istotne znaczenia ma również lokalna retencja wód. Małe elektrownie wodne wykorzystując lokalne możliwości produkcji energii elektrycznej dają również utrzymanie pewnej grupie osób, szczególnie na obszarach o dużym bezrobociu np. Podkarpacie, Beskidy, Mazury.

Polska jako jeden z nielicznych krajów Europy posiada również spory potencjał energetyczny w zakresie źródeł geotermalnych. Wody geotermalne na obszarze Polski wykorzystywane były od dawna do celów leczniczych. W ostatnich latach w kraju zostały przeprowadzone badania mające na celu określenie możliwości wykorzystania wód geotermalnych do celów grzewczych. Zasoby wód geotermalnych koncentrują się głównie na obszarze niżowym, zwłaszcza w pasie od Szczecina do Łodzi, w rejonie Warszawy oraz na całym Podkarpaciu. Szacuje się, że racjonalne wykorzystanie energii geotermalnej do celów grzewczych może pokryć około 10% całkowitego zapotrzebowania systemów grzewczych naszego kraju. Złożami wód geotermalnych zainteresowanych jest wielu inwestorów, ale najpierw muszą zostać one dokładnie zbadane. Nadzieje na ich wykorzystanie odżyły po przystąpieniu do Unii Europejskiej. Dyrektywa UE z września 2001 roku zakłada, że w 2010 roku 22 procent energii elektrycznej w krajach członkowskich produkowana będzie ze źródeł odnawialnych.

Zasadne jest więc prowadzenie dalszych badań w zakresie wykorzystywania wód geotermalnych na skalę całego kraju, potencjał geoenergii jest bowiem nadal nie doceniany. Dobrym przykładem możliwości energetyki geotermalnej niech będą odkryte w okolicach Rzeszowa w 1991 złoża ciepłych wód. Badania solanki z Wiśniowej były rewelacyjne. Okazało się, że z głębokości blisko 3800 metrów wydobywa się ciecz o temperaturze 85 stopni Celsjusza i wydajności źródła 180 metrów sześciennych na godzinę. Solanka z Wiśniowej pod względem chemicznym  jest wodą typu węglanowo-sodowego, a jej mineralizacja jest znacznie wyższa niż wód na Podhalu. W ocenie prof. Juliana Sokołowskiego z Polskiej Akademii Nauk to istny skarb. Odkryte źródła w Wiśniowej zaliczył on do najlepszych i największych w Polsce, które można będzie eksploatować przez setki lat. Pojawienie się wysokotemperaturowej wody termalnej obudziło nadzieje na nowoczesną, tanią i ekologiczną lokalną energetykę oraz wykorzystanie jej do celów turystycznych i leczniczych. Gorące wody mogłyby posłużyć  do ogrzania domostw setek tysięcy mieszkańców, a koszt produkcji prądu byłby niższy nawet o połowę. Przede wszystkim źródła wód geotermalnych mogą być wykorzystane do powstania atrakcyjnych uzdrowisk z basenami geotermalnymi oraz gabinetami balneologicznymi. Nowoczesny aquapark byłby przez wiele lat wyjątkową atrakcją i mógłby przynosić spore korzyści. [5].

W Polsce jest przeznaczonych do likwidacji ponad 3000 odwiertów, które rozmieszczone są na ok. 83% powierzchni Polski. Drobny ułamek z wierconych w ciągu ostatnich 30 lat odwiertów może zostać przeznaczony na wykorzystanie do celów energetycznych, pod warunkiem spełnienia szeregu kryteriów przedstawionych poniżej. Dotychczas rozważano możliwość wykorzystania zarówno pojedynczych jak i podwójnych odwiertów oraz pojedynczego odwiertu jako wymiennika ciepła. Zastosowanie otworów wiertnicznych jako wymienników ciepła pozwala uzyskać od 100 kW do 250 kW ciepła (w połączeniu z wykorzystaniem pomp ciepła) do ogrzewania pojedynczych budynków (np. szkoły, hotele). [6].

Energia wiatrowa w naszym kraju zaczęła się rozwijać dopiero na początku lat dziewięćdziesiątych, głownie na wybrzeżu i na Podkarpaciu. Rejonami najbardziej uprzywilejowanymi do wykorzystywania energii wiatru jest całe wybrzeże Morza Bałtyckiego, Suwalszczyna i Równina Mazowiecka. Obecnie w Polsce moc uzyskiwania z siłowni wiatrowych wynosi około 4 MW. Obserwuje się duże zainteresowanie inwestorów instalacjami wiatrowymi, szczególnie w pólnocno-zachodniej Polsce, gdzie na różnych etapach przygotowania realizowanych jest około kilkunastu inwestycji siłowni wiatrowych. Zasoby energii wiatrowej są praktycznie niewyczerpane, jedynym zaś ograniczeniem ich wykorzystania jest konieczność bazowania na konstrukcjach siłowni energetycznych importowanych do kraju np. z Dani. [7].

Pierwsze wiatraki zespołu elektrowni wiatrowych Pomorze powinny być ustawiane na dnie morskim, w strefie przybrzeżnej Bałtyku przylegającej do Karwieńskich Błot, w roku 2006 roku. Przygotowania do ich budowy prowadzi polsko - duńska spółka Wiatropol International w Gdyni. W Polsce działa już kilkanaście firm zamierzających zbudować i eksploatować morskie oraz lądowe, nabrzeżne elektrownie wiatrowe. [8].

Energetyka słoneczna jest najmniej znaną formą pozyskiwania energii. Warunki meteorologiczne w Polsce charakteryzują się bardzo dużą zmiennością nasłonecznienia np. ok. 80% całkowitej rocznej sumy nasłonecznienia przypada na sześć miesięcy sezonu wiosenno-letniego. W związku z powyższym ten rodzaj energii może być wykorzystywany w Polsce jedynie jako źródło wspomagające. Najczęściej kolektory słoneczne będą zapewne wykorzystywane jako podgrzewacze wody w zbiornikach zarówno gospodarstw domowych jak i małych obiektów przemysłowych. [9].

Naukowcy prowadzący na całym świecie prace, których efekty rozwiązałyby kryzys energetyczny, jednoznacznie stwierdzili, że jedynym, znanym obecnie źródłem energii, wystarczająco obfitym, by zaspokoić globalne potrzeby przez długi, praktycznie nieskończony czas, jest Słońce. Kwestią otwartą są badania, które umożliwiłyby stwierdzenie, do jakiego stopnia można by wykorzystać stały dopływ tego rodzaju energii. Słońce jest bardzo atrakcyjnym źródłem mocy, a energia słoneczna dopływa prawie do każdego zakątka Ziemi. To potężne źródło energii, jakim jest ta bliska nam gwiazda, mogłoby zaopatrzyć w całą potrzebną moc wszystkich ludzi. Całkowita energia promieniowania słonecznego, docierającego w ciągu roku do powierzchni Ziemi, wynosi około 3,9 miliona eksadżuli, przy czym roczne zużycie energii przez ludzkość oszacowano na 350 eksadżuli. Moc wysyłanego przez Słońce promieniowania jest więc 15 tysięcy razy większa, niż potrzeby roczne mieszkańców Ziemi, a jej gęstość wynosi 1300[W/m2]. [10].

Podsumowując powyższe rozwiązania nad perspektywami stabilności energetycznej UE w tym naszego kraju, z całą pewnością należy stwierdzić, że odnawialne źródła energii to jedyna i słuszna alternatywa dla naszego kontynentu. Energia pozyskiwana w ten sposób może być obojętna dla środowiska. Pozwala na zaprzestanie dalszej dewastacji naturalnych zasobów ziemi, jak również poprzez zmniejszenia skażenia zasadniczo wpływa na poprawę warunków życia człowieka. Rozwój energetyki przyjaznej środowisku pozwoli zachować je w niezmienionej formie dla przyszłych pokoleń. Energia biomasy, wiatru, wody czy słońca jest praktycznie nie wyczerpana, jej wykorzystanie zależne jest jedynie od naszych możliwości technicznych i organizacyjnych. Inną nie kwestionowaną zaletą energetyki przyjaznej środowisku jest jej edukacyjny charakter dla przyszłych pokoleń. Ludzkość musi się bowiem nauczyć szanować zasoby naturalne i nie marnotrawić energii. Przykładem nich będzie utrata energii przeciętnego polskiego gospodarstwa domowego, które codziennie traci 40% zasobów energetycznych zgromadzonych w zużytej ciepłej wodzie oraz powietrzu z wentylacji. Całą tą olbrzymią ilość energii można by było odzyskiwać poprzez wymienniki ciepła, oczywiście wiąże się to odpowiednim ukierunkowaniem rozwoju rynku oferującego w/w urządzenia odzysku energii np. poprzez akcie umożliwiające zaistnienie na rynku odnawialnych źródeł energii, know-how, działania informacyjne, edukacyjne i szkoleniowe. [11].

Rząd instytucje państwowe muszą zauważyć problem coraz droższej i bardziej szkodliwej dla środowiska eksploatacji paliw kopalnych. Zapewne odgórne rozwiązania w zakresie odnawialnych źródeł energetycznych jakie obecnie opracowuje parlament europejski, będą stabilizować rynek energetyczny w UE. Musimy jednak pamiętać, że bez przygotowania w naszym kraju odpowiednich ustaw, rozporządzeń, wewnętrznych przepisów istniejące strategie energetyki proekologicznej będą jedynie martwymi ideałami, które w żaden sposób nie poprawią naszego środowiska oraz nie przyczynią się do uzyskania przez Polskę stabilności energetycznej. Barak działań w zakresie gospodarki energetycznej źródeł odnawialnych narazi nasz kraj na coraz większą dewastację środowiska naturalnego oraz w przyszłości całkowicie uzależni nasza gospodarkę od dostaw energii z innych krajów. Musimy myśleć perspektywicznie aby Polska nie utraciła następnej gałęzi gospodarki jaką jest energetyka. Rząd jak najszybciej powinien poprzeć odpowiednimi przepisami prawnymi wszelkie działania promujące rozwój energetyki odnawialnej.

Wzrost gospodarczy wymagać będzie coraz większych dostaw energii, a tylko źródła odnawialne mogą zapewnić dowolną jej ilość bez narażenia środowiska naturalnego na dalsze zniszczenie. Nie możemy również zapomnieć o innym aspekcie rozwoju energetyki odnawialnej jakim jest zmniejszenia skali bezrobocia w Polsce. Jak donosi raport WWF –Światowego Funduszu na rzecz Przyrody, na rozwoju energii odnawialnej skorzystają nowe państwa członkowskie Unii Europejskiej. Według prognoz Funduszu, rozwój technologii „zielonej” energii mógłby przyczynić się do utworzenia w Polsce około 50–60 tysięcy nowych miejsc pracy. Jest więc o co walczyć – czystsze środowisko, rozwój gospodarczy a przede wszystkim nowe miejsca zatrudnienia, po które z pewnością warto sięgnąć. [12].

Produkcja energii z odnawialnych źródłach z całą pewnością powinna zostać upowszechniona w strategicznych planach dalszego rozwoju gospodarki. Unia Europejska kontynuując swój szybki rozwój gospodarczy będzie potrzebować coraz większych dostaw energii. Surowce kopalne cechuje jednak całkowity brak stabilności jednostkowych kosztów produkcji. Monopol na energię jest coraz bardziej odczuwany przez gospodarkę światową. Nasz kraj promując rozwój energetyki odnawialnej może w znacznym stopniu uniezależnić się od zewnętrznych dostaw energii. Jedyną obecnie przeszkodą jaka utrudnia wprowadzenie w życie masowej produkcji ekologicznej energii jest nadal niska świadomość korzyści jakie uzyskała by gospodarka opierając swoją produkcję  na energetyce ze źródeł odnawialnych. Dalsze bierne oczekiwanie na samoistne rozwiązanie problemów energetycznych jest niczym nie uzasadnione. Niemcy, Dania, Szwajcaria już dawno zauważyły, że droga do dalszego rozwoju biegnie poprzez równoważne połączenie rozwoju z istniejącym ekosystemem. Zdrowy prąd to nie tylko oszczędności na surowcach, lecz również oszczędność na najważniejszym zasobie jakim jest życie ludzkie. Postępujące skażenie i dewastacja środowiska mogą w ostatecznej konsekwencji przynieś gospodarce trudne w chwili obecnej do przewidzenie straty. O tym fakcie powinien pamiętać każdy z nas.


LITERATURA

[1] Internet, http://europa.eu.int/scadplus/leg/en/lvb/l27001.htm
[2] Soliński. J. Główne tezy raportu Organizacji Narodów Zjednoczonych i Światowej Rady Energetycznej pt. „Światowa ocena energetyczna – energia i wyzwanie szans rozwojowych”. Main theses report of United Nations Organisation and World Council on „World Energy Assessment – Energy and Challenge of Sustainability”, PAN Warszawa 2001.
[3] Internet, http://www.panda.org/news_facts/publications/europe/index.cfm
[4] Strategie rozwoju energetyki odnawialnej: Stan, Perspektywy, Zalecenia. Raport Ministerstwa Środowiska, Warszawa 2000.
[5] Matusz J. Geotermalny skarb, Rzeczpospolita, 28.05.2004 r.
[6] Nagy S., Zawisza L. Odnawialne surowce energetyczne, Wydział Wiertnictwa,
Nafty i Gazu, Akademia Górniczo-Hutnicza, Kraków, Glob-Energy, nr 1/2004 r.
[7] Internet, http://www.elektrownie-wiatrowe.org.pl
[8] Sieński J. Biała energia, Dziennik Bałtycki, 17.06.2004 r.
[9] Internet, http://europa.eu.int/comm/energy/en/prog5.htm
[10] B.J.Brinkowrth, Energia słoneczna w służbie człowieka, PWN, W-wa, 1997.
[11] Internet, http://www.kape.gov.pl
[12] Projekt WWF Światowy Fundusz Na Rzecz Przyrody "Czysta energia w Polsce" - X Konferencja Naukowo-Techniczna „Ogólnopolskie Forum Odnawialnych Źródeł Energii” Warszawa, 29-31 marca 2004 r.

 

Źródło: http://www.sm.fki.pl/Slawomir_Jablonski/Slawek.php?nr=Energia_odnawialna