Przedstawiam koncepcje wybranych, często spotykanych w świecie grafiki 3D, metod modelowania brył.
Metoda drzew ósemkowych :
Określamy sześcian na przestrzeni na tyle duży, żeby obejmował całą figurę (by cała się w nim zawierała). Dzielimy teraz cały sześcian na 8 równych części zwanych oktanami. Ustalamy teraz odpowiednią procedurę wyboru oktanu, np. FIFO. Wybieramy oktan do obróbki i sprawdzamy, czy cały mieści się w figurze. Jeśli tak to nadajemy mu etykietę FULL, jeśli żaden fragment bryły nie zawiera się w naszym oktanie, nadajemy mu etykietę EMPTY. W przypadku, gdy fragment figury wypełnia w jakiejś części badany oktan, dzielimy go znowu na mniejsze oktaniki. Procedurę powtarzamy aż do osiągnięcia określonego poziomy szczegółowości.
Metoda CSG
CSG - Constructive Solid Geometry. Jest to metoda, która pozwala na budowę brył z istniejących już podstawowych elementów, tzw. prymitywów. Na własne potrzeby możemy dokonywać tranformacji na prymitywach czy już zbudowanych z nich bryłach. Wyróżnia się : translacje, rotacje, skalowanie. Każda bryła jest reprezentowana przez drzewo, gdzie liśćmi są prymitywy, węzłami transformacje przestrzenne, natomiast korzeniem jest efekt końcowy obróbki.
Metoda przez zakreślanie przestrzeni
Przez zakreślanie przestrzeni rozumie się poruszanie płaskim przekrojem (figurą dwuwymiarową) wzdłuż pewnej trajektorii. Podczas poruszania możemy zmieniać takie parametry jak wielkość figury, jej kształt, kierunek poruszania się. Najprostszymi przykładami zakreślania przestrzeni jest przesunięcie równoległe i obrót wokół osi. Szczególnymi przypadkami są :
->walec (figurą zakreślającą jest koło, kierunek jest prostopadły do jego powierzchni)
->prostopadłościan(jest kreślony przez poruszający się równolegle prostokąt).
Bryły obrotowe są tworzone przez rotację przekroju o 360 stopni wzdłuż osi.