JustPaste.it

Informacja o charakterze i zastosowaniach broni laserowej

Broń laserowa będzie wykorzystywana powszechnie i na szeroką skalę zarówno legalnie, jak i przez przestępców

Broń laserowa będzie wykorzystywana powszechnie i na szeroką skalę zarówno legalnie, jak i przez przestępców

 

Warszawa, 20 października 2000r.

Grzegorz Rossa.

do
JE
Ministra Obrony Narodowej

Dotyczy zmian, jakie w życiu zbiorowym i sztuce wojennej wywoła wprowadzenie broni laserowej.

Informacja (projekt)

o charakterze i zastosowaniach broni laserowej

Motto:
(…)
To słońce stało ponad horyzontem,
błogosławiące wrogim samolotom,
to słońce biło nas żelaznym frontem,
dział hukiem, czołgów złowrogim łoskotem.
(…)
Któż to niegdyś wstrzymał słońce?
Czemu nie zgasło nad warszawską bitwą?
Ono świeciło ­— okrutne ­— palące —
w oczy żołnierza, który trwał i wytrwał.
(…)

Broniewski W., Słońce września, Wydawnictwo Światowego Związku Polaków z Zagranicy, Londyn 1945, w tomie Drzewo rozpaczające, (fragmenty).

Wprowadzenie

Wasza Ekscelencjo, Wielce Szanowny Panie Ministrze jestem zobowiązany powiadomić Waszą Ekscelencję o technicznych podstawach konstruowania i użytkowania broni laserowej. W dalszej części niniejszej informacji zostanie wykazane, że obecny stan techniki i technologii, dotyczących konstruowania i produkowania broni laserowej, znacznie wyprzedza wyobraźnię ludzką, co do jej praktycznego zastosowania. Ta dysproporcja ma charakter przejściowy i w najbliższym czasie należy się spodziewać pełniejszego wykorzystania technologii obecnie zaniedbywanych. Broń laserowa będzie wykorzystywana powszechnie i na szeroką skalę zarówno legalnie, przez instytucje państwowe, zwłaszcza przez Obronę Terytorialną, jak i przez przestępców. Konstruowanie, produkowanie i używanie broni laserowej będzie miało poważny i głęboki wpływ na zmiany, jakie dokonają się w życiu zbiorowym od sztuki wojennej do ustroju państwowego. Niektóre z przedstawionych tu rozwiązań mają cechy patentowalności.

Rys historyczny

Obrona Syrakuz

Podczas oblężenia Syrakuz przez Rzymian w II wojnie punickiej oblegający atakowali miasto nie tylko na lądzie ale także i z morza. Kierujący obroną Archimedes rozdał obrońcom kawałki miedzianej blachy, płaskie i wypolerowane na lustrzany połysk. Polecił aby odbijali w nich światło słoneczne i odbite promienie światła kierowali na nadpływające rzymskie okręty. Według podania, skupione na okrętach światło słoneczne miało doprowadzić do zapalenia się okrętów. Niektórzy fizycy, a wśród nich prof. Jan Gaj[1] twierdzą, że nie jest możliwe osiągnięcie temperatury zapłonu środkami, jakimi dysponował Archimedes. Możliwe jest inne wytłumaczenie. Rzymskie galery były połączone pomostami po dwie i po trzy. Na pomostach były posadowione murowane wieże przewyższające wysokością mury Syrakuz. Na pokładach galer był zaokrętowany desant rzymskich żołnierzy mający bezpośrednio szturmować Syrakuzy. Nacierający z pewnością mieli źródła otwartego ognia w postaci zwłaszcza pochodni i lamp, służące do podpalania substancji łatwopalnych pocisków zapalających, miotanych z machin wojennych, bezpośredniego obrzucania nimi z wież oblężniczych obrońców na murach i  innych celów. Mieli też zapasy substancji łatwopalnych umiejscowione w sposób umożliwiający szybkie ich użycie. Jeżeli nawet, jak chce tego prof. Gaj, skupione na okrętach promienie słoneczne nie spowodowały bezpośrednio zapłonu, to tak oślepiły atakujących, że źle zadysponowali trzymanymi źródłami otwartego ognia, wzniecając pożary. Aby uzyskać lokalną przewagę nad obrońcami rzymskie okręty musiały nacierać w szyku zwartym. Niewielkie odległości oraz nagromadzenie substancji łatwopalnych ułatwiały przerzucanie się pożaru pomiędzy galerami i grupami galer. Z powodu dużej odległości i silnego oświetlenia obrońcy mieli słabą widoczność i dlatego przypisali pojawienie się ognia bezpośredniemu działaniu swoich promieni. Pożar był tak gwałtowny, że niewielu szturmujących przeżyło, aby mogło dać świadectwo.

Czasy nowożytne

II wojna światowa

Podczas I wojny światowej reflektory lotnicze były używane w nocy, w działaniach lądowych do wyszukiwania i wskazywania celów artyleryjskich.

II wojna światowa

1.  Podczas II wojny światowej ulubioną taktyką pilotów myśliwskich wszystkich walczących stron było atakowanie od strony słońca tak, aby atakowany widział atakujący go samolot na tle tarczy słonecznej. Taktyka była tak skuteczna, że nierzadko myśliwcowi udawało się strącić samolot nieprzyjaciela samemu pozostając niezauważonym. Dlatego wielu pilotów często podczas lotów spoglądało w tarczę słoneczną będąc świadomi, że psują sobie wzrok.

2.  W końcowej fazie działań II wojny światowej Żukow wykorzystywał wiele reflektorów lotniczych, w działaniach lądowych, nocą do oślepiania żołnierzy III Rzeszy broniących się przed natarciami Armii Czerwonej.

Historia najnowsza

1.  Na początku lat siedemdziesiątych w sprzedaży w NRF pojawił się przyrząd do samoobrony przed napaścią. Przyrząd był zbudowany z czterech fotograficznych lamp błyskowych we wspólnej obudowie, ze wspólnym odbłyśnikiem. Obrona polegała na oświetleniu oczu napastnika światłem dużej mocy. Światło rozkładało purpurę wzrokową w receptorach i do czasu jej regeneracji przez organizm, co zwykle zajmuje od kilkudziesięciu sekund do paru minut, napastnik nic nie widział i niedoszła ofiara mogła się bezpiecznie oddalić.

2.  Częstą przyczyną wypadków drogowych zdarzających się w nocy jest oślepienie prowadzącego pojazd światłami pojazdu jadącego w kierunku przeciwnym. Nakaz włączenia świateł mijania i częste kontrole ustawienia świateł nie są w stanie zapobiec wypadkom.

Współczesność

1.  Około dwóch lat temu media donosiły o licznych wśród dzieci szkolnych przypadkach świecenia sobie nawzajem w oczy wskaźnikami świetlnymi. Wbrew popularnemu mniemaniu we wskaźniku świetlnym nie ma lasera, tylko jest krzemowa dioda elektroluminescencyjna (LED[2]). Dioda elektroluminescencyjna może być traktowana, na gruncie optyki geometrycznej, jako punktowe źródło światła monochromatycznego, dlatego można z niej przy użyciu układu optycznego składającego się nawet tylko z jednej soczewki uformować teoretycznie wiązkę światła równoległego, praktycznie o niewielkiej rozbieżności. Były liczne przypadki zapalenia spojówek, media nie doniosły o poważniejszych uszkodzeniach wzroku.

2.  Wśród zorganizowanej przestępczości Federacji Rosyjskiej, zwłaszcza wywodzącej się ze służb specjalnych, rozpowszechniona jest metoda mordowania, zwłaszcza na zlecenie, polegająca na spowodowaniu wypadku drogowego przez oślepienie silnym światłem reflektora, zwłaszcza ręcznego, kierowcę pojazdu drogowego jadącego nocą z dużą prędkością. Opisana metoda cechuje się dużą skutecznością[3]. Gdyby przestępcy zamiast konwencjonalnego źródła światła używali światła lasera, nie musieliby ograniczać uprawiania swego zbrodniczego procederu tylko do nocy.

Inne przykłady

Pora dnia zawsze była ważnym czynnikiem przy ustalaniu czasu ataku. Nacierający ze wschodu na zachód preferowali wczesne pory dnia, a atakujący z zachodu na wschód przedkładali raczej późniejszą część dnia. Generalnie chodziło o to, aby atakujący mieli światło słoneczne w plecy, a atakowani w oczy. Wtedy nacierający nie są oślepieni i lepiej widzą cel, dlatego celniej strzelają i lepiej zadają ciosy bronią ręczną, odwrotnie niż ci, którym światło słoneczne świeci w oczy.

Wnioski

1.  W działaniach bojowych najważniejszym zmysłem jest wzrok. Bez udziału wzroku nie jest możliwe wzięcie bezpośredniego udziału w walce w jakikolwiek sposób. Działania mające na celu ograniczenie możliwości posługiwania się wzrokiem przez nieprzyjaciela, zwłaszcza przez oślepienie światłem dużej mocy, zawsze przynoszą duże korzyści. Wyżej wymienione przykłady dowodzą, że użycie światła do oślepienia nieprzyjaciela zawsze przynosi jeżeli nie natychmiastowe zwycięstwo, to znaczącą przewagę. To czy przewaga uzyskana przez oślepienie nieprzyjaciela jest później należycie wykorzystana jest odrębną sprawą.

2.  Oślepianie nieprzyjaciela światłem dużej mocy nie było stosowane adekwatnie często do korzyści, jakie przynosi.

Zastosowanie broni laserowej w wojsku

Znane jest urządzenie służące do pomiaru w warunkach drogowych składu chemicznego spalin emitowanych przez samochód jadący z pełną prędkością. Urządzenie składa się z lasera podczerwonego CO2 sprzężonego z teleskopem zwierciadlanym sterowanych komputerowo. Urządzenie wysyła krótki impuls podczerwonego światła laserowego w otwór rury wydechowej badanego, jadącego samochodu. Światło lasera rozgrzewa spaliny do temperatury, w której emitują promieniowanie elektromagnetyczne. Wyemitowane promieniowanie jest skupiane przez teleskop i analizowane.

Znana jest metoda walki z czołgiem przez żołnierzy piechoty polegająca na tym, że jeden lub dwóch dobrze wyszkolonych żołnierzy wskakuje na pancerz czołgu nieprzyjaciela i zasłania wizjery płachtą lub zamalowuje je farbą.

Jeżeli można wcelować laserem w otwór rury wydechowej jadącego samochodu, to można też wcelować w wizjer czołgu i pojazdu pancernego, w oko żołnierza pieszego i pilota śmigłowca i samolotu. Z bronią laserowa związane jest wiele mitów. Powszechnie broń laserową postrzega się jako fantastykę. Największy wpływ na opinie o broni laserowej miał zarzucony projekt ze Stanów Zjednoczonych Inicjatywy Obrony Strategicznej (SDI[4]) i b. Zw. Sov. tzw. “Gwiezdnych Wojen”, a właściwie jego zafałszowany przez media obraz. Błędnie się przyjmuje, że przed bronią laserową stoją te same zadania, co przed stacjonarnymi laserami przemysłowymi obrabiającymi materiały trudnotopliwe. Kiedy ludzie myślą o broni laserowej to wyobrażają sobie przepalane grube pancerze, snopy rozpryskujących się iskier, kosmiczne wybuchy i t. p. i t. d. Tymczasem przeważająca ilość współczesnej broni do prawidłowego, czy wręcz nawet jakiegokolwiek, funkcjonowania wymaga stałej obserwacji swojego najbliższego otoczenia w świetle widzialnym. Są to jednostki lądowe, latające i pływające załogowe i bezzałogowe. Z broni nie wymagającej do prawidłowego funkcjonowania obserwowania otoczenia w świetle widzialnym chyba nie można wskazać wiele więcej poza minami. Uniemożliwienie widzenia kierowcy albo pilotowi przez trwałe lub odwracalne uszkodzenie jego wzroku światłem laserowym czyni kierowaną przez niego jednostkę całkowicie nieprzydatną do prowadzenia wszelkich działań bojowych. Podobnie, jak oko ludzkie, podatne na zniszczenie i uszkodzenie światłem lasera są kamery, w jakie są wyposażone jednostki bezzałogowe. Aby jednostką bezzałogową można było sterować niezbędne jest stałe przesyłanie do stanowiska kierowania obrazów z jej kamer. Promień lasera trafia w oko kierującego jednostką lub kamerę jednostki bezzałogowej po tej samej drodze optycznej, po której dociera do nich obraz. Współczesne lasery półprzewodnikowe mają wystarczające parametry tj. moc wiązki, sprawność, moc pobraną, rozmiary, masę, cenę, dostępność i in., aby doskonale sprostały roli broni współczesnego pola walki.

W skład uzbrojenia wejdą lasery ręczne, obsługiwane przez pojedynczych żołnierzy i służące do walki na bliskie odległości, jednak podstawą uzbrojenia będzie laser sprzężony z teleskopem zwierciadlanym na podstawie stabilnej, zwłaszcza montowany na  samochodzie terenowym. Oś optyczna lasera pokrywa się z osią optyczną teleskopu, dlatego środek obrazu dawanego przez teleskop wyznacza punkt, w który trafia wiązka światła lasera. Ponieważ laser emituje światło z zakresie widzialnym, to przebywa ono tą samą drogę optyczną, co światło tworzące obraz dawany przez teleskop. Żołnierz obsługujący laser może oglądać obraz z teleskopu własnym wzrokiem, ale przede wszystkim rejestrowany jest on przez kamerę, zamieniany na postać cyfrową i analizowany przez komputer. Skuteczność broni laserowej zależy głównie od programu komputerowego i od mocy obliczeniowej komputera. Program interpretuje obraz starając się wyodrębnić z niego potencjalne cele i przedkłada swoje propozycje do akceptacji operatorowi. Program odnajduje cele w oparciu o bazę danych zawierającą informację o broni używanej przez nieprzyjaciela, typowych obrazach, jakie mogą pojawić się w polu widzenia teleskopu i in. Program i baza danych są stale ulepszane i aktualizowane, zwłaszcza z uwzględnieniem wprowadzanych przez nieprzyjaciela nowych rodzajów broni i  kroków podejmowanych w celu zmniejszenia wrażliwości na broń laserową. Operator obserwuje na ekranie komputerowym obraz pola walki, wskazuje cele, weryfikuje propozycje programu, ustala kolejność i czas niszczenia celów, przekazuje dane, a zwłaszcza obraz do wyższego szczebla dowodzenia, odbiera dane z innych stanowisk i uzgadnia rozdysponowanie celów, włącza laser. Stanowiska broni laserowej są połączone ze sobą siecią komputerową. W broni laserowej wykorzystane są niektóre elementy z programu land warrior, z tym, że broń jest silniejsza. Czynnikiem w największym stopniu przesądzającym o skuteczności broni laserowej jest sterowanie przez system komputerowy serwomechanizmem pozycjonującym i utrzymującym na celu. Serwomechanizm składa się z urządzeń elektromechanicznych, do precyzyjnego dostrajania służą elementy piezoelektryczne. Piezoelektryki są stosowane do poruszania elektrodą tunelowego mikroskopu skaningowego. Przy użyciu tunelowego mikroskopu skaningowego można wyznaczyć rozkład potencjału elektrycznego powłok elektronowych atomu. Piezoelektrykami można sterować z precyzją większą niż rozmiar pojedynczego atomu. Przejściowo broń laserowa może być wyposażona w lasery emitujące światło czerwone ­— docelowo w białe, aby nieprzyjaciel nie mógł zastosować filtrów optycznych pochłaniających światło czerwone.

Taktyka użycia broni laserowej jest trochę podobna do taktyki strzelca wyborowego, można ją nazwać taktyką pająka. Jest to czatowanie w ukryciu, obserwowanie wyznaczonego terenu i uderzanie znienacka. Zasięg broni laserowej w warunkach lądowych ograniczony jest tylko przejrzystością powietrza, powiększeniem teleskopu i ukształtowaniem terenu. Bronią laserową można razić cele w odległości większej od zasięgu ich broni. Broń laserowa służy do zwalczania pojedynczych żołnierzy, pojazdów lądowych, jednostek wodnych, śmigłowców, samolotów na każdej wysokości i do uszkadzania satelitów na niskich orbitach, zwłaszcza szpiegowskich i systemu pozycjonowania. Satelity nie można bronią laserową zniszczyć, można natomiast uszkodzić kamery i  fotoelektryczne ogniwa zasilania. Poza zasięgiem broni laserowej są radary na satelitach i satelity telekomunikacyjne, a zwłaszcza radiodyfuzyjne na orbicie geostacjonarnej, gdyż z powodu dużej odległości 38tys. km są poza zdolnością rozdzielczą teleskopu. Stanowiska broni laserowej są trudne do wykrycia ­— dzięki dużej precyzji celowania można włączać laser na krótko, dzięki łączności można strzelać jednocześnie z wielu stanowisk. Zmieni się taktyka użycia lotnictwa i broni pancernej. Dotychczas mgła i zachmurzenie były przeciwnikiem lotnictwa, natomiast sprzyjały wojskom lądowym. Po wprowadzeniu broni laserowej przeloty i przemarsze broni pancernej będą możliwe tylko podczas gęstej mgły i przy niskim pułapie chmur.

Wnioski

Broń laserowa wywrze większy wpływ na charakter przyszłej wojny, niż ciężki karabin maszynowy i drut kolczasty wywarły na I wojnę światową. Broń laserowa całkowicie unieruchomi fronty. Przyjęcie broni laserowej na uzbrojenie podporządkuje działania bojowe tożsamości dostrzeżony=zniszczony.

3.2.Obrona przed bronią laserową

Obroną przed bronią laserową jest rozpylanie w powietrzu substancji uwidaczniających przebieg wiązki z jednoczesnym użyciem systemów do samoczynnego wykrywania stanowisk broni laserowej na podstawie przebiegu wiązki oraz sposoby podane w części poświęconej zwalczaniu przestępczości laserowej.

Dygresja

Opisane wyżej urządzenie służące do zdalnego badania składu spalin metodą spektroskopową może, po pewnych modyfikacjach, służyć do wykrywania samolotów stealth, tzw. “niewidzialnych”. Samolot stealth przed wypuszczeniem spalin silnikowych na zewnątrz rozpręża je, miesza z powietrzem atmosferycznym i schładza tak, że nie emitują promieniowania podczerwonego w paśmie, ani o mocy możliwych do wykrycia, a tym bardziej do naprowadzenia rakiety przeciwlotniczej. Natomiast niemożliwa jest zmiana składu chemicznego spalin. Za pośrednictwem głowicy z nastawnymi lustrami, w którą jest dodatkowo wyposażone, urządzenie wysyła krótkie błyski światła laserowego, podczerwonego w przestrzeń powietrzną, przydzieloną pod nadzór, równomiernie, w różne kierunki. Wiązka podczerwonego światła laserowego nagrzewa gazy znajdujące się na jej drodze. Ponieważ moc wiązki słabnie wraz z przebytą drogą, do wykrywania samolotów stealth należy używać laserów większej mocy niż do analizy spalin samochodowych. Promieniowanie elektromagnetyczne emitowane przez rozgrzane gazy jest skupiane przez teleskop. Ponieważ promieniowanie dociera do teleskopu z większej odległości, to zwierciadło musi mieć większą średnicę. Skupione promieniowanie poddawane jest analizie spektroskopowej celem ustalenia składu chemicznego gazów. Po wykryciu obecności spalin z silnika samolotowego, następne impulsy lasera kierowane są w pobliże, w miejsca wybrane według metody Monte Carlo. Ustalane jest czy spaliny pochodzą z silnika samolotowego, czy tworzą smugę, jaki jest kształt smugi, jak dawno zostały wyemitowane, w którym kierunku poruszał się samolot, jaka jest przypuszczalna odległość do samolotu. Poruszając się wzdłuż smugi urządzenie dociera do samolotu. Urządzenie odbiera od systemu informatycznego dane, czy ten samolot został uprzednio wykryty, czy też jest nowy. Jeżeli samolot został wykryty wcześniej urządzenie wraca do zwykłego trybu nadzoru przestrzeni powietrznej. Jeżeli samolot jest nowy to pozostaje już tylko ustalenie położenia okien kabiny, oczu pilota, lub obiektywów kamer jednostki bezzałogowej i zamiana światła laserowego z podczerwonego na widzialne.

Obrona

Obroną przed wykryciem samolotu stealth metodą spektroskopii laserowej jest zamiana sposobu napędzania silnika z dotychczasowego spalania węglowodorów w tlenie atmosferycznym na egzotermiczny rozkład związków tlenu i azotu.

Użycie broni laserowej przez przestępców

Broń laserowa będzie powszechnie wykorzystywana przez przestępców, zwłaszcza przez przestępczość zorganizowaną, szczególnie mafie. Przestępcy mogą używać broni laserowej do popełniania wszelkich przestępstw, jednak szczególnego nasilenia należy się spodziewać przy napadach na konwoje, napadach rabunkowych, wymuszeniach rozbójniczych, zastraszeniach, zamachach, zwłaszcza na zlecenie, terroryzmie politycznym i dla okupu, obrony przed policją i t. d. i t. p. Podstawowym typem broni laserowej będzie początkowo broń ręczna używana na niewielkie odległości. Broń laserowa na podstawie stabilnej, zwłaszcza sterowana komputerowo, z początku będzie w mniejszości, jednak jej udział w przestępczym uzbrojeniu w miarę upływu czasu będzie szybko wzrastał. Używana przez przestępców broń laserowa będzie ukryta w przedmiotach codziennego użytku już uprzednio wyposażonych w lasery, takie jak: lornetki i lunety wyposażone w laserowe dalmierze, przyrządy geodezyjne: niwelatory, teodolity,… aparaty fotograficzne, kamery, peryskopy, discmany, CD-ROMy, zwłaszcza CD-R. Przeróbka na broń laserową polega na wymianie fabrycznego lasera półprzewodnikowego na laser większej mocy, ewentualnie na światło widzialne, doposażeniu w: wydajniejsze źródło zasilania, przyrządy celownicze precyzyjniejsze i o większym zasięgu, a w przypadku discmanów i CD-Rów wyprowadzenie wiązki na zewnątrz obudowy urządzenia. Z powodu rozpowszechnienia się laserów niemożliwe jest wydanie przepisów wprowadzających karalność za posiadanie lasera. Udowodnienie użycia broni laserowej, a tym samym uzyskanie dla przestępcy wyroku skazującego będzie bardzo trudne, jeżeli wręcz niemożliwe. Zamachowiec będzie się ukrywał wśród ludzi posługujących się podobnymi urządzeniami np. w tłumie fotoreporterów. Przestępca może po zamachu bardzo łatwo zniszczyć broń laserową. Bronią laserową można zastraszać przedstawicieli organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości ­— zastąpi popularne oblewanie prokuratorom i sędziom twarzy kwasem solnym. Wysoka bezkarność i opłacalność będą zachętą do wzrostu przestępczości laserowej. Na szczególną uwagę zasługuje użycie przez przestępców broni laserowej: do napadów na konwoje, do zamachów na znane osobistości życia publicznego, w terroryzmie lotniczym, przez przemytników narkotyków i terrorystów politycznych, zwłaszcza mahometańskich. Napad na konwój przy użyciu broni laserowej jest bardzo prosty: powoduje się wypadek bankowozu przez oślepienie kierowcy, a następnie zbiera się rozsypany ładunek. Jakiekolwiek przewozy cennych ładunków drogą kołową będą niemożliwe. Służby zwalczające narkotyki stracą przewagę sprzętu i uzbrojenia nad przemytnikami. Terroryzm laserowy znacznie ograniczy lotnictwo, a transportowe, zwłaszcza pasażerskie może nawet całkowicie uniemożliwić. Żaden kandydat na stanowisko wybierane w hierarchii władzy państwowej i samorządowej od pewnego szczebla wzwyż, ani osoba już na to stanowisko wybrana nie będzie mogła wystąpić publicznie, a nawet poza pomieszczeniami zamkniętymi. Demokracja taka, jaką znaliśmy dotychczas będzie niemożliwa.

Obrona

Bankowóz odporny na atak broni laserowej jest pojazdem bez okien, wnętrze jest całkowicie odizolowane od światła zewnętrznego Na zewnątrz umieszczonych jest wiele kamer rejestrujących obraz z różnych kierunków. Kamera jest tak samo podatna na zniszczenie światłem lasera, jak oko. Obecnie we wszystkich kamerach elementem zamieniającym obraz na postać elektroniczną jest CCD[5]. Jednocześnie to właśnie CCD jest jedyną częścią kamery podatną na zniszczenie światłem lasera. Kamera użyta w bankowozie jest wyposażona nie w jeden, lecz w wiele CCD. Jeden CCD pracuje, a reszta jest w zapasie. CCD są umieszczone na giętkiej taśmie, montowanie elementów elektronicznych na giętkiej taśmie jest już stosowane we współczesnej elektronice, taśma z CCD jest zwinięta w rolę. Gdy laser zniszczy pracujący CCD taśma się przesuwa i na miejsce zniszczonego podawany jest nowy CCD z zapasu. Taśma ze zniszczonymi CCD nawijana jest na drugą rolę. Kamera jest podobna do skrzyżowania kamery telewizyjnej z filmową. Ponieważ czynnikiem, którzy niszczy CCD bezpośrednio jest ładunek elektryczny wygenerowany przez światło lasera, laser nie niszczy CCD natychmiast, lecz w skończonym czasie narastania ładunku niszczącego, zależnym od mocy wiązki. Dlatego kamera może pracować w miarę prawidłowo nawet oświetlona światłem ciągłym do wyczerpania się zapasu CCD. CCD daje obraz w czasie od rozpoczęcia oświetlania laserem do osiągnięcia przez ładunek wartości niszczącej. Czas wymiany CCD powinien być krótszy od jednej setnej sekundy, aby uniknąć efektu stroboskopowego. Obrazy ze wszystkich kamer są zamieniane na postać cyfrową, przesyłane do komputera, analizowane i przetwarzane. Komputer generuje obraz stereoskopowy, który jest wyświetlany w goglach do rzeczywistości wirtualnej kierowcy. Hełm do rzeczywistości wirtualnej kierowcy jest wyposażony w czujniki położenia, na podstawie wskazań tych czujników komputer generuje obraz odpowiadający kierunkowi patrzenia kierowcy. Kierowca ma wrażenie, jak gdyby karoseria bankowozu była przezroczysta. Wyświetlacze gogli do rzeczywistości wirtualnej kierowcy są półprzeźroczyste, kierowca widzi przez nie zarówno obraz generowany przez komputer, jak i przyrządy samochodu. Bankowóz jest symetryczny. Wszystkie koła są skrętne i napędzane. W obu kierunkach jest tyle samo biegów o takim samym przełożeniu. Stanowisko kierowcy wraz z całym oprzyrządowaniem jest obrotowe i może być ustawione w obu kierunkach. Wnętrze jest pomalowane na biało i równomiernie oświetlone rozproszonym, stonowanym światłem. Ponieważ współczesne komputery mogą nie nadążyć z obróbką tak skomplikowanego sygnału, przejściowo, do czasu uzyskania przez mikroprocesory wystarczającej mocy obliczeniowej, do analizowania i syntetyzowania obrazu można użyć układy analogowe. Do czasu skonstruowania bankowozu odpornego na atak broni laserowej przedmioty wartościowe będą przewożone koleją.

Do zwalczania przestępczości laserowej najbardziej predestynowana jest Obrona Terytorialna, jako najlepiej obeznana z bronią laserową. Można posłużyć się analogią: do zwalczania łodzi podwodnej uzbrojonej w rakiety z głowicami jądrowymi najlepiej nadaje się łódź podwodna myśliwska, gdyż jej kapitan najlepiej potrafi wczuć się  w rolę kapitana łodzi przeciwnej.

Publiczne występy kandydatów i funkcjonariuszy pochodzących z demokratycznych wyborów zastąpi demokracja internetowa.

Służby specjalne państw obcych będą unikały używania broni laserowej na terytorium R. P. z obawy przed akcją odwetową.

Wpływ broni laserowej na przemiany ustrojowe

Pojawi się nowa warstwa, której przedstawicieli można nazwać baronami laserowymi, przez analogię do baronów węgla i stali, nafty, mediów i t. d. i t. p. Jednakże, w odróżnieniu od poprzednich, ci będą dysponowali realną siłą w postaci broni laserowej. Baronowie laserowi będą sprawowali władzę, narzucali własne prawa i czerpali dochody z obciążeń podatkowych ludności, na terenach dających się obronić bronią laserową. Na terenach baronów laserowych władza państwa centralnego będzie bardzo osłabiona lub całkowicie zaniknie. Wpływy materialne władzy centralnej drastycznie spadną. Nastąpi rozdrobnienie dotychczasowych organizmów państwowych podobne do średniowiecznego rozbicia dzielnicowego albo sytuacji we współczesnej Somalii. Ustrój, jaki się wyłoni, można nazwać feudalnym co do struktury hierarchii władzy i relacji pomiędzy jej szczeblami, natomiast nie co do gospodarki. Władzy baronów laserowych w początkowym jej okresie będą mogły zagrozić jedynie artyleria stromotorowa lufowa i rakietowa, dlatego, przynajmniej w początkowym okresie, baronowie laserowi będą lokowali swoje siedziby w miejscach o dużym zagęszczeniu mieszkańców, gdzie posłużenie się tą bronią jest kontrowersyjne. Zaatakowany przez władzę centralną baron laserowy będzie mógł w odwecie zamknąć nad swoim terenem przestrzeń powietrzną i kosmiczną dla atmosferycznych jednostek latających i satelitów na niskich orbitach. Skupiska siedzib baronów laserowych będą przypominały średniowieczne miasta włoskie z wysokimi wieżami nad siedzibą każdego z możnych rodów. Oprócz w wieżach stałych baronowie laserowi będą umieszczali swoją broń laserową w przenośnych, zwłaszcza na podnośnikach strażackich. Gdy całe terytorium państwa zostanie już podzielone pomiędzy baronów laserowych władza centralna nie będzie miała miejsca do ulokowania broni do ich zwalczania. Baronowie laserowi zawrą pomiędzy sobą sojusz obronny wymierzony we władzę centralną, gdyż będą się obawiali zastosowania metody salami. Władza baronów laserowych może być przez niektórych pożądana i popierana, gdyż będą mogli powstrzymać zanik albo przywrócić transport lotniczy.

Podsumowanie

Broń laserowa taka, jak została opisana powyżej, jest możliwa do skonstruowania od co najmniej dziesięciu lat. W tym, mniej więcej, czasie pojawiły się przenośne komputery o mocy obliczeniowej wystarczającej do sterowania położeniem teleskopu. Jednakże komputer nie jest niezbędny do zbudowania broni laserowej. Do utrzymania teleskopu na celu można użyć astroguidera wykorzystywanego w astronomii od bardzo dawna. Broń laserową można zbudować w warunkach domowych: technologia jest znana, wszystkie potrzebne części dostępne, koszt umiarkowany. Dotychczasowe nieistnienie broni laserowej można wytłumaczyć tylko niedostatkami ludzkiej wyobraźni. Od czasu, kiedy zbudowanie broni laserowej stało się możliwe do dziś żyjemy w czasie pożyczonym. Odroczenie czasu pojawienia się broni laserowej będzie miało ten tylko skutek, że broń laserowa wkroczy w nasze życie bardziej gwałtownie. Bardzo silnie wzrośnie przestępczość, a jej przejawy będą bardziej brutalne. Wzrośnie liczba ociemniałych, których trzeba będzie objąć opieką. Gospodarka dozna silnych zaburzeń z upadkiem niektórych jej gałęzi włącznie. Zajdą głębokie zmiany ustrojowe.

Wnioski

Konieczne jest powołanie i przeprowadzenie programu zajmującego się szeroko pojętym problemem broni laserowej. Celem programu jest uzbrojenie Wojska Polskiego w broń laserową, ochrona własnego wojska przed użyciem broni laserowej przez nieprzyjaciela, wypracowanie skutecznych metod zwalczania przestępczości laserowej, łagodzenie skutków przestępczości laserowej, zapobieganie awansowaniu przywódców grup przestępczych, zwłaszcza mafii na baronów laserowych, łagodzenie skutków nieuchronnych przemian ustrojowych. Wydaje się być pożądane, zwłaszcza z powodów finansowych i technologicznych, aby tego programu Rzeczpospolita Polska nie prowadziła samodzielnie, lecz razem ze Stanami Zjednoczonymi i ewentualnie innymi członkami NATO. Należy rozważyć możliwość udostępnienia części rezultatów programu państwom pełniącym wobec R. P. rolę państw buforowych oraz, ewentualnie, niektórym wybranym państwom powstałym po rozpadzie b. Zw. Sov.

z poważaniem

Grzegorz Rossa.

360482e7ab5816fa1c563cb0b7257f57.gif

Dodatek

0c09fe7bcd4f231a66dcb6a97a054438.jpg

Rysunek 1Inspiracją do zaprojektowania broni laserowej, zwłaszcza do zwalczania obiektów latających, może być pojazd do zdalnego pomiaru zanieczyszczenia atmosfery przy użyciu lasera.

Odpowiedź ministra obrony narodowej Bronisława Komorowskiego na interpelację poselską

 


c9d57cafe9211339477f559a1b063064.gif


[1]Audycja telewizji edukacyjnej

[2]LED ­— ang. Luminant Electro Diode

[3]M. in. TVP2, 08 lipca 2000r., film dok., cz. II, prod. Wlk. Bryt. 1999

[4]SDI ­— ang. Strategic Defense Initiative

[5]CCD ­— ang. Charged Couples Device ­— urządzenie par naładowanych, urządzenie ze sprzężeniem ładunkowym.

Zobacz też:

 

 

Źródło: http://www.arkiva.pl/artykul.php?id=31

Licencja: Creative Commons - użycie niekomercyjne