JustPaste.it

Jak napisać CV?

CV to skrót, który przyszedł do nas wraz z wieloma angielskimi określeniami, ale pochodzi od łacińskiego curriculum vitae, czyli po prostu życiorys.

CV to skrót, który przyszedł do nas wraz z wieloma angielskimi określeniami, ale pochodzi od łacińskiego curriculum vitae, czyli po prostu życiorys.

 

Jako pismo urzędowe jest prezentacją osoby, jej danych osobistych, a także zwięzłym i rzeczowym przedstawieniem osiągnięć, kwalifikacji, zdobytego doświadczenia zawodowego, wykształcenia

Jest w nim także miejsce na opisanie w zwięzły sposób zainteresowań, dodatkowych umiejętności. Piszemy życiorys, kiedy ubiegamy się o przyjęcie na studia, ale także dołączamy do listu motywacyjnego, gdy szukamy pracy i zgłaszamy swoją kandydaturę na dane stanowisko.

Istnieją różne sposoby pisania CV. Najważniejsze, aby napisać w nim prawdę i aby zainteresować czytelnika własną osobą, zwłaszcza właśnie, kiedy staramy się o wymarzoną pracę. Do CV zwykle dołącza się aktualne zdjęcie.

 

Jak napisać dobre CV? Jak zwrócić na siebie uwagę pracodawcy? Myślisz, że jest to coś trudnego? - nic bardziej mylnego.
Zanim zastanowimy się JAK napisać, żeby była szansa na pozytywną reakcję, kilka uwag:
  1. wymarzony pracodawca dostaje zapewne codziennie kilka aplikacji z życiorysami, a jeśli prowadzi rekrutację – być może setki.
  2. osoba rekrutująca poświęca około 10 sekund na decyzję o dalszym losie Twojego CV. Przez 10 sekund całe Twoje życie jest w jej rękach, wisi na włosku i spada: na biurko, do segregatora lub do kosza…
  3. zazwyczaj nie masz pewności, kto czyta Twój życiorys (kierownik, kadrowa, a może asystentka prezesa?). Biorąc powyższe pod uwagę trzeba dojść do wniosku, że poprawna odpowiedź na pytanie JAK? nie może być ścisła.
ZASADY OGÓLNE – łamać nie warto:
  1. czytelnie – 10 sekund to za mało, żeby odcyfrowywać „co autor miał na myśli”, a więcej nie dostaniesz.
  2. przejrzyście – wyraźny podział tematyczny (np. doświadczenie zawodowe, wykształcenie) i informacje w punktach – łatwiejsze do czytania są hasła i równoważniki niż złożone zdania. sprawdź błędy.
  3. zwięźle – 10 sekund wystarczy najwyżej na przejrzenie 2 stron.
UWAGI DO FORMY I TREŚCI
  1. Nagłówek. Możesz wybierać pomiędzy np. „Życiorys” a „Curriculum vitae”.
  2. Imię i nazwisko. Koniecznie!
  3. Dane do kontaktu. Podaj telefon, e-mail. Niekoniecznie adres zamieszkania.
  4. Pozostałe dane osobowe. (wiek, status rodzinny, liczba dzieci). Skoncentruj się na tym, czym pracodawcę zachęcisz. Nie dawaj powodów do zastanowienia, czy masz zbyt mało lat, czy zbyt dużo, czy posiadasz potomstwo, czy też nie.
  5. Doświadczenie zawodowe. Jeśli jakieś już posiadasz, a twoja historia układa się w logiczny ciąg, opisz ją w porządku odwrotnym niż chronologiczny (od ostatniego miejsca pracy do początków kariery). Z datami (wystarczy rok, ewentualnie miesiąc), nazwą firmy (jeśli adres to tylko miasto), nazwą stanowiska i opisem. W opisie musi znaleźć się to, co najatrakcyjniejsze z punktu widzenia pracodawcy. Zamiast przepisywać zakres obowiązków warto pochwalić się osiągnięciami i uwypuklić zakres odpowiedzialności. Jeżeli znajdujesz się na początku zawodowej drogi skup się na Umiejętnościach i Osiągnięciach.
  6. Osiągnięcia. To ważny punkt przede wszystkim dla tych, którzy: szukają pracy pierwszy raz bądź po dłuższej przerwie, często zmieniali profil zawodowy, mieli „przerwy w życiorysie”. Zamiast rozpoczynać od dat koncentrujemy się na faktach. Opis, co „zorganizowałe(a)ś, usprawniłe(a)ś, wdrożyłe(a)ś, udoskonaliłe(a)ś…”. Nie musisz podawać dat ani miejsca zatrudnienia (możesz to zrobić w następnym punkcie, mniejszym drukiem). Stawiasz się w ten sposób w świetle niezależnego specjalisty, który radzi sobie w każdych warunkach i otoczeniu.
  7. Umiejętności. Tutaj osoby doświadczone zamieszczają dodatkowe informacje (w Polsce przydają się nawet tak banalne, jak obsługa komputera czy prawo jazdy) a ci, którzy nie zdążyli jeszcze nabyć doświadczenia opisują swoje mocne strony. Umiejętności nie muszą być jeszcze sprawdzone, ale warto wiedzieć, jakimi faktami możemy je poprzeć w rozmowie z potencjalnym pracodawcą. Np. umiejętność prowadzenia spraw kadrowych – „ukończyłe(a)m kurs…; umiejętność organizacji spotkań i konferencji – „uczestniczyłe(a)m w zorganizowaniu międzynarodowej konferencji naukowej na uczelni, byłam odpowiedzialny(a) za…”. Opracowując tę najważniejszą część życiorysu, pamiętaj, że każdy posiada jakieś doświadczenia, osiągnięcia, umiejętności. Trzeba umieć odnaleźć je we własnej przeszłości a potem odpowiednio je opisać. Praca charytatywna, wolontariat, staż to także doświadczenie – mimo, że nie masz na nie „papierów” i nie otrzymywałe(a)ś wynagrodzenia.
  8. Wykształcenie. Jeśli dopiero dostałe(a)ś dyplom wyda Ci się, że od niego powinno się zacząć. W szarej rzeczywistości edukacja schodzi jednak na trochę dalszy plan. Popytaj ilu spośród znajomych pracuje w wyuczonym zawodzie (o ile szkoła taki zawód dała), w jakim stopniu wykorzystują w pracy szkolną wiedzę a ile musieli się nauczyć potem? Bardziej wnikliwie powinni zająć się tym punktem osoby starające się np. o stanowisko naukowe na uniwersytecie.
  9. Kursy i szkolenia. O stanowiska od asystentki w górę ubiegają się życiorysy, z których przynajmniej 90% ma tytuł magistra, albo i dwa. Dla niejednego pracodawcy cenniejsze będzie CV choćby ze „średnim”, ale popartym dodatkową kierunkową wiedzą zdobytą poza głównym nurtem systemu edukacji.
  10. Języki obce. Jeśli słabe, zostaw w umiejętnościach. Może jednak warto stworzyć odrębny punkt? Może umieścić je na bardziej poczesnym miejscu?
  11. Zainteresowania. Dużo mówią o człowieku, ale potraktuj je hasłowo – nie mogą przytłoczyć doświadczenia czy umiejętności. Nie wymyślaj takich, które ładnie brzmią, ale się na nich nie znasz.
  12. Referencje. Można podać nazwiska 2 uprzedzonych o tym fakcie osób lub napisać, że są dostępne na życzenie.
  13. „Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych zawartych w mojej ofercie pracy dla potrzeb niezbędnych do realizacji procesu rekrutacji (zgodnie z Ustawą z dnia 29.08.97 roku o ochronie danych osobowych DzU nr 133 poz. 883)” – małą czcionką, na dole, jeśli wymagają i jeśli starczy miejsca.

A może tak praca za granicą? Z nami żaden problem! CV po angielsku, CV po niemiecku, CV po francusku - tutaj znajdziesz to czego szukasz.