Siła odśrodkowa działająca na ciało nie powstaje z niczego. Gdyby nad Ziemią była idealna pustka, to sama Ziemia swą masą nie wywołała by siły dośrodkowej działającej na ciało (satelitę) będącej w ruchu. Nie istniała by bezwładność ciał. Przestrzeń będąca w ruchu i jej bezwładność, powoduje siłę dośrodkową oraz odśrodkową. Wszystkie siły bezwładne są efektem bezwładności przestrzeni.
Gdyby nie było sił bezwładności przestrzeni, nie istniał by tzw. „Efekt Coriolisa”., gdyż wówczas ciało które nie było by związane „sztywno” z Ziemią, nie doznawało by żadnej siły bezwładności.
Masa bezwładna to taka masa, której ruch zależy od ruchu otaczającej ją przestrzeni.
Materia jest zawieszona w przestrzeni, podobnie do planktonu zawieszonego w wodzie.
Ponieważ w mojej teorii, masa podstawowa, (np. Proton) jest dziełem przestrzeni, (opiszę i udowodnię to w dalszej części pracy) to w naturalny sposób, masa jest związana z przestrzenią. Każdy ruch masy wywołuje ruch przestrzeni. Dobrym przykładem jest gąbka nasiąknięta wodą. Jeżeli gąbkę pchniemy w dowolnym kierunku po wodzie, to gąbka będzie się poruszać dzięki bezwładności po linii prostej. Woda tu pełni rolę przestrzeni, tylko dla zrozumienia siły bezwładności. Tak naprawdę to cząsteczki tej wody też są otoczone przestrzenią i dzięki temu woda ma swą „bezwładność”.
Bezwładność masy nie jest jej cechą, jak przyjmują fizycy. To przestrzeń ma cechę bezwładności, a ciała w niej zawieszone muszą postępować za jej ruchem bezwładnym.
Jeżeli uznamy, że Ziemia obraca się dzięki swej bezwładności, to musimy zrozumieć, że ta bezwładność wynika z wirującej przestrzeni w której cząsteczki Ziemi są „zawieszone”.
Mam nadzieję że jasno opisałem zjawisko bezwładności.
Z braku czasu, nie będę opisywał szczegółów budowy globu ziemskiego, ponieważ nie jest to najistotniejsze w tej chwili. Opiszę to zagadnienie w innym opracowaniu.
Wiadomo jaka jest średnia prędkość obrotu Ziemi zmierzona na równiku. Jest to prędkość skorupy ziemskiej, nie zaś bryły całego globu.
Kula Ziemska nie jest bryłą sztywną. Jest to olbrzymia ilość cząsteczek poukładana w wirujące warstwy.
Tarcie między cząsteczkowe powoduje nagrzewanie się ich wewnątrz globu, dlatego też poza ostygniętą i w miarę nieruchomą skorupą, wszystko wewnątrz pozostaje płynne.
Każda z warstw wewnątrz globu ma inną prędkość (większą od skorupy). Gdybyśmy przecięli glob wzdłuż równika, oglądali byśmy układ wirujący z gęstym jądrem, plastyczną masą wirującą wokół jądra aż do granicy względnie gęstej i stabilnej skorupy.
To wszystko nie dzieje się bez przyczyny.
Takim skupiskiem cząsteczek okręca wirująca przestrzeń, której wir nie kończy się na krawędzi skorupy, lecz sięga aż poza granice Księżyca .
Prędkość przestrzeni (nie mylić z prędkością masy)w granicach skorupy, czyli bezpośrednio pod nią i nad nią jest podobna i wynosi około 7900m/s
