Zaburzenia odżywiania oznaczają nieprawidłowości zachowań dotyczących odżywiania i kontrolowania masy ciała.
Zaburzenia odżywiania oznaczają nieprawidłowości zachowań dotyczących odżywiania i kontrolowania masy ciała, które skutkują upośledzeniem stanu somatycznego i funkcjonowania psychospołecznego oraz nie są następstwem innej choroby somatycznej lub psychicznej.
Objawy są następstwem niedożywienia i dotyczą różnych układów i narządów.
-zmniejszenie masy ciała
-nietolerancja zimna, zimne ręce i stopy
-skóra sucha, obrzęki, meszek na plecach, przedramionach i twarzy
-zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia rytmu serca, bradykardia, niewydolność serca
-hipotensja
-zaparcie, wzdęcia, uczucie pełności, spowolnienie motoryki jelit
-osłabienie, zanik mięśni
-brak miesiączki, zmiany zanikowe pochwy, hipoplazja macicy
-apatia, osłabienie koncentracji, upośledzenie czynności poznawczych, depresja, drażliwość
-niedokrwistość, małopłytkowość
-bóle wskutek osteoporozy
-zmniejszenie stężeń we krwi: potasu, wapnia, magnezu, fosforanów, glukozy, białka
Leczenie jest nieskuteczne bez psychoterapii. Polega na odpowiednio zbilansowanej diecie. Celem jest zwiększenie masy ciała o 0,5-1,5 kg/tydz. Lub 250-500g/tydz. Wymaga to zwykle podaży dodatkowych 3500-7000 kcal/tydz. Na ogół rozpoczyna się od podaży 30-40 kcal/kg/d (1000-1600 kcal/d). W fazie zwiekszenia masy ciała podaż może się zwiększyć do 70-100 kcal/kg/d. Korzystne jest stosowanie preparatów suplementacyjnych witamin i mikroelementów oraz uzupełnienie niedobory fosforanów.
Korzystne czynniki rokowniczego młody wiek zachorowania i szybkie podjęcie leczenia. Niekorzystnie rokują: wymioty, epizody bulimii, bardzo duży spadek masy ciała, przedłużanie się choroby, wcześniejsze inne choroby i zaburzenia rozwojowe. Pierwsza pomoc w leczeniu jadłowstrętu udzielona zaraz po wykryciu choroby daje najlepsze rezultaty leczenia.