Krótko o współczesnych mitach.
Przykłady mitów współczesnych można odnaleźć w wielu dziedzinach życia, jak można się przekonać również na forum EIOBA.
Jednym z takich mitów, oraz z kilku, kilkunastu argumentów potwierdzających triumf ducha nad materią, jest quasiregilijna praktyka chodzenia boso po rozżarzonych węglach. Można rzec, że faktycznie, każdy oglądający taki spektakl ulega wrażeniom iluzji. Chodzenie po rozżażonych węglach traci na swej tajemniczości, jeżeli weźmiemy pod uwagę fakt,
że drewno, zwłaszcza drewno odwodnione ma bardzo niską pojemość cieplną i jest bardzo słabym przewodnikiem ciepła. To wiadomo ze szkoły podstawowej z lekcji fizyki. Pseudoreligijne stwierdzenia o kontroli umysłu nad materią bardziej przemawiają do wyobraźni niż kwestie pojemności i przewodnictwa cieplnego. Należy wziąć pod uwagę fakt, że takie pokazy odbywają się wieczorem, aby podkreślić kontrast pomiędzy chłodnym, wieczornym powietrzem i otaczającą ciemnością, a żarzącymi się węglami.
Inne przykłady wspólczesnego mitu, np tajemnice trójkata bermudzkiego również poddają się pod wpływem weryfikacji. Jak czytamy w różnym publikacjacvh dot. tematu, obszar zwany trójkątem bermudzkim rozciąga się między Bermudami, południową Florydą i punktem przecięcia się linii biegnącej przez Wyspy bahama i Portoryko z południkiem 40 stopni długości zachodniej. Wskazuje się w pismach popularyzatorskich, że od roku 1945 straciło tam życie, bądź zagineło –
w zależności od interpretacji, ponad 1000 osób. Fani takich artykułów wiedzą, że nigdy nie odnaleziono żadnego ciała, szczątków itd. A jak jest w rzeczywistości? Otóż 15-20 procent opisywanych wypadków nigdy się nie wydarzyła. Ponadto część wypadków przypisywanych tajemniczym siłom aktywnym w rejonie Trójkata wydarzyła się w rzeczywistosci poza jego granicami. Np jeden z przykładów podaje zniknięcie amerykańskiego Globemastera, który ponoć zniknął na północ
od Trójkąta, w rzeczywistości eksplodował 600 mil na południowy zachód od Irlandii, co najmniej tysiąc mil poza obszarem zdefiniowanym Trójkąta. Co więcej? Otóż popularyzatorzy tajemnic Trójkąta posługują się często naduzyciem wobec czytelników – przekonują, że wypadki wydarzyły się przy wspaniałej pogodzie, podczas gdy w rzeczywistości stało się to
w wiele gorszych warunkach atmosferycznych. Analiza większej ilości danych w czasie badania konkretnego przypadku zaginięcia wskazywała logiczne wyjaśnienie większości zdarzeń. Np.: podawany wypadek „Rubikonu” jako ofiary tajemniczego Trójkąta, w oparciu o analizę sytuacji hydro- i meteo- wyjaśniony jest przejściem huraganu w okresie i
miejscu wskazywanych jako zaginięcie „Rubikonu”.Wnioski są takie, iż liczba zaginięć, wypadków w granicach Trójkata jest nie większa niż liczba zniknięć w innej porównywalnej części świata.
Żródło:
„Cuda czy magia” – Andre Kole
„The Bermuda Triangle” - Charles Berlitz
„The Bermuda Triangle Mistery” - Larry Kusche