Niektórzy ludzie są bardziej jang ,inni bardziej jin. Zazwyczaj człowiek posiada cechy obu tych elementów: np ciało typu jin, a osobowość typu jang.
. Ciało typu jang jest mocne, sprężyste i muskularne ,potrzebuje dużo ruchu i pożywienia, nie wymaga długiego wypoczynku. Jang najlepiej czuje się w stymulującym skomplikowanym otoczeniu, działa szybko i impulsywnie, jakby posiadał nieograniczone zasoby sił życiowych i odporność na wszelkie urazy. Jang może sobie folgować bez poważnych konsekwencji dla zdrowia .W czasie choroby bardzo cierpi, ale szybko wraca do zdrowia.
Ciało typu jin jest szczupłe nieco żylaste, miękkie i zbite. JIN lubi ciszę i spokój i proste życie, nie potrzebuje zbyt dużo jeść, nie pochłania go praca i kontakty towarzyskie. Jin stara się unikać stresów i regularnie odpoczywać. Choroba atakuje jin powoli, objawy pojawiają się stopniowo. Jin jest konsekwentny i wydajny. To nie znaczy ,że jang jest zdrowszy od jin. Osoba o strukturze jin może żyć dłużej i więcej osiągnąć, jest bowiem odporniejsza na stres. Natomiast jang poniesie w przyszłości konsekwencje nieprawidłowego trybu życia i zaniedbań.
W kulturze zachodniej zyskują przewagę cechy jang. Osoba agresywna, nie oszczędzająca się ,ambitna, osiągająca sukces za wszelką cenę jest podziwiana i nagradzana Jang odznacza się siłą fizyczną sprytem i przebiegłością.. W kulturze wschodniej ceni się inne wartości, nie tężyznę fizyczną, lecz ukrytą moc mądrości. Jeśli jednak pominiemy poglądy kulturowe , wyrokowanie o kimś ,że jest jin albo jang, nie musi oznaczać mocy lub słabości, zdrowia lub choroby. Rozpoznanie wzorów in i jang pomaga dostrzec jak przeżywamy nasze życie, przewidzieć sposób w jaki możemy zachorować, co nam pomoże się wyleczyć.
Osoba typu jin wyziębiona i osłabiona powinna ciepło się ubierać i spożywać rozgrzewający pokarm. Osoba typu jang gorąca i nadaktywna musi zapobiec rozproszaniu sie czi, uczyć się relaksu, ćwiczyć samokontrole i cierpliwość. Typy jang mają tendencje do niedoboru jin i odwrotnie.
Osoba której brakuje jang nie może wstawać o świcie, potrzebuje czasu by się rozruszać, słońca i ciepła lubi wiosnę i lato. Jest jak zimnokrwisty wąż, lub jak jaszczurki, które ni ruszą się póki nie wygrzeją się na słońcu. Ta osoba zwłaszcza w zimnym klimacie będzie miała problemy z krążeniem, trawieniem chęcią do życia i popędem płciowym ponieważ zużywa swoje wewnętrzne ciepło do podtrzymywania podstawowych funkcji życiowych.
Jang funkcjonując na wysokich obrotach, niczym pszczoła pochłonięta pracą i działaniem trwoni swoje zasoby. Jang żyjąc w gorącym i suchym klimacie nie uniknie odwodnienia , niepokoju i zdenerwowania. Występujący dłuższy czas niedobór jin powoduje niedobór jang i vice versa. Rozproszenie jin wyczerpuje krew i wilgoć, a jang czi i traci swoje żródło , wtedy człowiek staje się słaby, zmęczony i ma zmniejszoną odporność na stres. Niedobór jang spowalnia funkcje życiowe ciała: oddychanie trawienie, krążenie krwi, ciało nie potrafi już budować tkanek Człowiek staje się słaby i zmęczony ,zranienia trudno się leczą. Poszczególne stadia choroby można sklasyfikować zgodnie z wzorcem in -iang. Szybko rozwijająca się choroba oznacza jang. Choroba przewlekła przechodzi w fazę jin. Ostre stany chorobowe zazwyczaj atakują powierzchnię ciała. Przechodzą wtedy przez pierwszą linię obrony wei czi, jeśli choroba przedostanie się głębiej przechodzi w jin. Wyrażne i poważne objawy sugerują chorobę z nadmiaru, a nadmiar to jang. Objawy średnio nasilone jakby rozproszone są oznaką niedoboru czyli jin.
Źródło: http://nazdrowieczas.blogspot.com/2010/03/wzory-osobowosci-jin-jang.html#more