Odmawianie człowiekowi prawa do posiadania własności prywatnej i rozdawanie mniej pracowitym ludziom owoców jego pracy – weług islamu jest nieuczciwe. Sprawiedliwość wymaga, aby każdy miał możliwość pozyskania dóbr (w uczciwy sposób) i aby każdy, kto ciężko pracuje, odnosił sukces.
Bóg (subhanahu ła ta`ala) Rzekł w Qur’anie, co oznacza w języku polskim:
Czy zapłata za dobro może być inna niż dobro?
[TZQ 55:60]
Bóg (subhanahu ła ta`ala) Rzekł również w Qur’anie, co oznacza w języku polskim:
Dla wszystkich będą stopnie,
w zależności od tego, co czynili;
aby Bóg wypłacił im słuszną miarą za ich uczynki
- i oni nie doznają niesprawiedliwości.
[TZQ 46:19]
Dlatego też - według islamu - człowiek może zgromadzić taką ilość dóbr, jaką potrzebuje; o ile pozyskał je w legalny sposób i tak też ich używa.
Bóg (subhanahu ła ta`ala) Stworzył ludzi, by byli jego namiestnikami na ziemi; z tego też względu, nikt nie ma prawa do nielegalnego pozyskiwania własności, trwonienia majątku, a także odmawiania innym ludziom ich przywilejów lub uzurpowania sobie tychże.
Pamiętać należy, że dotyczy to tylko państwa muzułmańskiego, które uprawomacnia prawo muzułmańskie.
Dobrym przykładem muzułmanina szukającego możliwości legalnego pozyskiwania dóbr, jest `Abdur-Rahman ibn `Ałf (radi allahu ‘anhu). Był on jedną z pierwszych osób, które przyjęły islam oraz jednym z dziesięciu towarzyszy, których Prorok (salla allahu `alejhi ła sallam) zapewnił, że wejdą do Raju; a także jedną spośród sześciu osób, które `Umar ibn Al - Chattab wybrał jako kandydatów do objęcia urzędu kalifa po swojej śmierci.
Kiedy Ibn `Ałf wyemigrował z Mekki do Medyny, wówczas nie miał domu, ani żadnego majątku. Prorok (salla allahu `alejhi ła sallam) ustanowił między nim a Sa`dem ibn Ar-Rabi`ą więzy braterstwa. Ibn Ar-Rabi`, który był wówczas jednym z najbogatszych mieszkańców Medyny, zaproponował Ibn `Ałfowi, że odstąpi mu część swojego majątku i rozwiedzie się z jedną ze swych żon, aby ten mógł poślubić ją, gdy minie jej czas oczekiwania. Ibn `Ałf grzecznie odmówił, prosząc Boga aby pomnożył dobra Ibn Ar-Rabi`ego i zapytał go od drogę na targ.
Udał się na targ, który był zdominowany przez Żydów, i handlował tam. Jego talent okazał się tak duży, że po kilku latach stał się jednym z najbogatszych muzułmanów. Kiedy zmarł, pozostawił po sobie wielki majątek, a ludzie mawiali, że kawałki złota, które zgromadził, były tak okazałe, że trzeba było je ciąć siekierą na mniejsze kawałki. Co więcej, jak przekazał Ibn Sa’d w swojej książce
At-Tabaqat:
Po śmierci Ibn `Ałfa jedna z jego żon została rozliczona z części spadku, która jej przypadła i kwota ta wynosiła około osiemdziesięciu tysięcy dinarów.
Dowodzi to, że islam nie zakazuje pozyskiwania majątku, o ile jest on pozyskiwany i wykorzystywany zgodnie z prawem.
Zostało także przekazane, że kiedy Ibn `Ałf sprzedał pewien grunt za czterdzieści tysięcy dinarów, rozdzielił zarobione pieniądze pomiędzy swoich krewnych z plemienia Banu Zahra, oraz ubogich muzułmanów i podarował pewną część Matkom Wiernych.
Przekazano również, że przeznaczył on (dał) dla sprawy Boga karawanę złożoną z siedmiuset wielbłądów objuczonych zaopatrzeniem różnego rodzaju. Przed swoją śmiercią oddał na zbożny cel pięćdziesiąt tysięcy dinarów i po czterysta dinarów każdemu z żyjących uczestników Bitwy Badr. Była to tylko niewielka część tego, co wydał na cele dobroczynne, poza obowiązkowym zakatem i wydatkami, za które był odpowiedzialny.
Jest to przykład dobrego i prawego człowieka, który rozsądnie korzysta ze swojego majątku. (Hadis mówiący o tym, że Ibn `Ałf miałby wejść do raju czołgając się, nie został uznany za autentyczny).
Islam nie tylko pozwala ludziom na pozyskiwanie własności prywatnej, ale wręcz zachęca ich do tego; a także sankcjonuje prawo mające na celu ochronę własności posiadanej przez ludzi i umożliwiające przekazywanie jej w spadku. Islam motywuje ludzi do pracy i wykorzystywania swojej energii.
Warunki ochrony własności prywatnej w islamie
1. Majątek, aby był chroniony, musi być pozyskany legalnie., w przeciwnym razie islam nie uznaje go. Ten przepis prawa muzułmańskiego odróżnia je od niektórych praw ludzkich, które akceptują po pewnym czasie własność nabytą niezgodnie z prawem (tak jakby była zdobyta legalnie, np. w drodze zakazanej przez islam lichwy). Według islamu upływ czasu nie zmienia majątku zdobytego nielegalnie w zgodny z prawem.
2. Własność prywatna nie może kolidować z interesem społeczeństwa. Jeżeli majątek jest ochraniany kosztem interesu społecznego, to pewna jego część musi być zabrana od jego właściciela, czy się na to zgadza czy nie.
Na przykład, gdy Kalif `Umar (radi allahu ‘anhu) chciał rozbudować meczet (w Mekce), aby pomieścić ludzi odwiedzających to miejsce, musiał zakupić otaczające go posiadłości.
Niektórzy z ich właścicieli zgodzili się na ich sprzedaż, inni nie. Kalif usiłował ich przekonać , jednakże bez skutku. Zajął więc te posiadłości bez ich zgody i umieścił pieniądze należne za nie w skarbcu Ka`by, ażeby mogli odebrać je później. Podobna sytuacja miała miejsce za kalifatu Usmana.
Źródło: http://islam-in-poland.org/main/index.php/weblog/more/wasno_prywatna/