Kiedy na Zachodzie dominuje relatywizm, nawet w odniesieniu do myśli, które niegdyś były traktowane jako niepodważalny fundament prawa naturalnego, islam jawi się tam jako coś dziwnego ze swym dążeniem do całkowitego poddania się Bogu - stwórcy i jedynego dawcy prawa. Z kolei dla muzułmanina zadziwiającym jest fakt, że w XXI wieku na Zachodzie toczy się ciągła, niekończąca się dysputa na tematy, które nie są nowe i nigdy eksperymentalnie nie dadzą się rozstrzygnąć. Czy aborcja to zabijanie istoty ludzkiej? Kiedy człowiek jest człowiekiem? Co to jest pornografia? Czy homoseksualiści mogą zawierać związki małżeńskie i adoptować dzieci?
Konsekwencją relatywizmu na Zachodzie jest niemoc w zwalczaniu patologii społecznych i to pomimo zaangażowania w to olbrzymich środków materialnych i kampanii medialnych. I tak jesteśmy świadkami organizowania wielkich kampanii przeciwko pijanym kierowcom, narkomanii. Uruchamiane są gorące linie pomocy dla ofiar przemocy - czy to w rodzinie, czy to seksualnego molestowania. Niestety zjawiska te zamiast maleć, przybierają na sile.
To dlatego, że w społeczeństwach gdzie rozum człowieka jest ‘bogiem’ jest tyle pomysłów na rozwiązania prawne ile jest różnych ludzi. W takim społeczeństwie można zadać pytanie o słuszność każdego prawa, czy normy - dotąd traktowanej jako niepodważalnej. Tymczasem w islamie wystarczył jeden werset od dawcy prawa – Boga, aby wierni Arabowie z Mekki i Medyny, uzależnieni od alkoholu, natychmiast zaprzestali go spożywać.
Allah rzekł w Qur’anie, co oznacza w języku polskim:
“Zaprawdę mowa wierzących
- kiedy oni są wzywani do Boga i Jego Posłańca,
aby rozsądził między nimi -
jest taka:
“Usłyszeliśmy i jesteśmy posłuszni!”
Tacy jak oni mają powodzenie!”
A kto jest posłuszny Bogu
i Jego Posłańcowi
i obawia się Boga i jest bogobojny
jest jednym z wygranych.”
[TZQ 24: 51-52]
“Wierzący i wierząca nie mają wyboru, jeśli
zdecydował Bóg i Jego Posłaniec
jakiś werdykt,
A kto nie słucha Boga i Jego Posłańca,
ten zbłądził w sposób jasny.”
[TZQ 33: 36]
“ Ale nie! Na twego Pana!
Oni nie uwierzą,
dopóki nie uczynią ciebie sędzią
w tym, co jest przedmiotem sporu między nimi.
Potem nie znajdą już w sobie sprzeciwu,
co do tego, co rozstrzygnąłeś,
i poddadzą się całkowicie.”
[TZQ 3:65]
Pierwsi muzułmanie rozumieli to bardzo dobrze. Kiedy objawiano jakiekolwiek prawo, to oni natychmiast zaczęli go przestrzegać.
Muzułmanki na początku nie miały obowiązku nakrycia głowy, kiedy Allah objawił werset, nakazując w nim muzułmankom nakrycie głowy, to zgodnie z relacją Al Buhariego: pierwsze kobiety, które usłyszały ten werset oddarły ze swych ubrań skrawki materiału i natychmiast zakryły swoje głowy.
Podobnie stało się, kiedy Allah zabronił alkoholu. Ibn Dzarari relacjonował, że Abi Burajda powiedział, że jego ojciec powiedział:
“Podczas gdy siedzieliśmy w trójkę lub czwórkę i piliśmy alkohol, wstałem, by przywitać się z Prorokiem, a on wyrecytował werset:
“O wy, którzy wierzycie!
Alkohol, majsir (hazard), ansab (kamieny koło mekki niewierni modlili się przy nich i ofiarowywali) i azlam (strzały wróżbiarskie)
- to obrzydliwość wynikająca z dzieła szatana.
Unikajcie więc tego!
Abyście mieli powodzenia,
szatan chce tylko
rzucić między was
nieprzyjaźń i zawiść
przez alkohol i hazard
i odwrócić was od wspominania Boga
i od modlitwy.
Czyż zaprzestaniecie!”
[TZQ 5: 90-91]
Kiedy wypowiedział on słowa: “Czyż zaprzestaniecie”, wówczas poszedłem do moich towarzyszy i wyrecytowałem im ten werset. Kiedy wypowiadałem te słowa: “Czyż zaprzestaniecie”, część (zgromadzonych tam osób) trzymała w rękach naczynia, z których spożywali alkohol. Wszyscy natychmiast zaczęli zmuszać się do wymiotów i zwrócili to, co mieli w żołądkach z powrotem do tych naczyń i powiedzieli - “przestaliśmy Boże”.
Kiedy werset ten został objawiony, to wszyscy muzułmanie, nadużywający zresztą alkoholu, zaczęli wylewać alkohol ze swoich domów, aż ulicami popłynęła jego rzeka.
Nie była potrzebna wielka kampania i wydawanie ogromnych sum pieniędzy, wystarczył jeden werset z Qur’anu.
Innym przykładem całkowitego poddania się Bogu niech będzie to, co napisał Ibn Ishaq:
“...Przeszedł do Proroka Al Asha’ath bin Kays wraz z delegacją z Kinda. Alzuhari powiedział mi, że było ich osiemdziesięciu z Kindy. Wchodzili do meczetu Proroka mając jedwab na swoich szyjach. Prorok Muhamed zapytał ich: “Czy nie przyjęliście islamu?” Odpowiedzieli: “Owszem”. Prorok powiedział:”Cóż więc to za jedwab na waszych szyjach?” Wtedy podarli go i wyrzucili”.
Wymieniłem tylko kilka przykładów pokazujących, co oznacza poddanie się prawu Boga - przestrzeganie prawa stwórcy tego świata, któremu towarzyszy pełna akceptacja i zadowolenie.
Źródło: Abu Omar