Tłumaczył: Said
Źródło: System ekonomiczny w islamie (Sędzia Taqiu Din Al Nabhani)
Pieniądz jest miarą, którą mierzymy korzyści płynące z zakupu towarów i z czyjejś pracy. Zatem pieniądze są określane jako środek, za pomocą którego mierzone są wszystkie dobra i usługi. W związku z tym cena towaru, lub na przykład zarobek pracownika, oznacza szacunkową wartość towaru lub zarobku pracownika w społeczeństwie. Obligacje, akcje itp. nie są uważane za pieniądze. Ocena wartości dóbr i usług jest wyrażana we wszystkich państwach przez jednostki. Jednostki te stają się miarą, którą mierzona jest korzyść uzyskana z towaru lub usług. Występują one w charakterze środków wymiany. Tymi jednostkami są pieniądze.
Kiedy islam ustanowił prawa handlu i wynajmowania, to nie określił żadnej rzeczy (środka), której miałaby obowiązkowo podlegać wymiana dóbr i usług.
Islam dał ludziom prawo wyboru dowolnego środka, którego używaliby w zawieranych przez siebie transakcjach wymiennych, dopóki istniała zgoda podczas wymiany.
Zatem mężczyzna może ożenić się z kobietą, a ona może podać mu warunek (zawarcia małżeństwa), np. żeby uczył ją Qur’anu i może kupić jakiś towar, płacąc za niego pracą u jego właściciela, która trwa np. jeden dzień
Dozwolone jest dokonywanie wymiany czegokolwiek na cokolwiek. Jednak w sytuacji, kiedy wymieniamy towar na jakąś określoną jednostkę monetarną, islam przewiduje zastosowanie określonej jednostki monetarnej, w której to taka transakcja zostanie zawarta. Islam wyznaczył określony typ środka płatniczego, którego należy używać. Musi nim być srebro i złoto.
Islam nie pozostawił ludziom wyboru dowolnego określenia miary korzyści dóbr i usług, ale określił jednostkę pieniężną, którą społeczeństwo musi używać do oceny wartości dóbr i usług.
Skąd o tym wiemy?
1.) Kiedy islam zabronił gromadzenia kapitału, zabronił gromadzenia złota i srebra, pomimo tego że, pojęcie kapitału odnosi się każdej posiadanej własności np. pszenica jest przykładem kapitału, jak również daktyle czy pieniądze. Jednakże pojęcie gromadzenia dotyczy jedynie pieniędzy, a nie dóbr czy usług. Zakaz w ajacie, dotyczy gromadzenia pieniędzy, ponieważ to one stanowią przeważnie środek wymiany i dlatego, że gromadzenie pieniędzy jest zakazane. Jeżeli chodzi o inne towary, to ich gromadzenie nie jest nazywane Kanz (gromadzeniem), tylko Ihtikar (monopolem). Stąd ajat, który zabrania gromadzenia złota i srebra, w rzeczywistości dotyczy gromadzenia pieniędzy. Ajat określił środki płatnicze, gromadzenia których Allah (subhana wa teala) zabronił, są to złoto i srebro.
Allah (subhana wa teala) Mówi, co w języku polskim oznacza:
Powiedz tym, którzy gromadzą w swych skarbcach złoto i srebro, a nie chcą go użyć na drodze Boga, że będą mieli bolesną karę.
[TZQ 9:34]
Zatem zakaz dotyczy pieniężnych środków wymiany, tak więc zakazane jest gromadzenie złota i srebra, niezależnie od tego, czy bito z nich monety, czy też nie.
2.) Islam powiązał złoto i srebro z pewnymi niezmiennymi prawami.
W związku z tym, kiedy islam przewidział Dijjah (tj. odszkodowanie za nieumyślne popełnienie zabójstwa), to określił pewną jego wartość w złocie. Kiedy ustanowił również karę obcięcia ręki za kradzież, to określił minimalną wartość skradzionego złota, która uprawniała do obcięcia ręki.
W swoim liście do mieszkańców Jemenu, przekazanym przez An-Nisaiego, przekazanym przez Amru ibn Hazma, Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział:
Dijjah dla jednej duszy (osoby) to sto wielbłądów, a dla tych, którzy zawierają transakcje w złocie (wynosi) to tysiąc dinarów.
Buhari również przekazał od Ajszy (radi allahu anha), że Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział:
Obcina się rękę za kradzież od ćwierci dinara wzwyż.
Islam w odniesieniu do pewnych praw, przewidział zastosowanie dirhamów, dinarów, mithali, co oznacza wagę dinara w złocie i dirhama w srebrze, jako jednostkę miary wartości dóbr i usług.
Wynika z tego, że ta jednostka monetarna jest pieniądzem i podstawą systemu monetarnego.
Dowodem na to, że walutą jest jedynie srebro i złoto, jest to, że islam powiązał Szari’a ze złotem i srebrem (tam gdzie mowa jest o pieniądzach).
3.) Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) ustanowił używanie złota i srebra jako pieniędzy, a także uczynił z nich pieniężny standard, przy wycenianiu towarów i usług, oraz zapewnił, że wszystkie transakcje będą dokonywane przy ich pomocy i na ich podstawie.
Ustanowił on również jednostki pieniężne, takie jak: uncja, Dirham, Daniq (jest równy 1/6 Dirhama), karat, Mithal i Dinar. Jednostki te były dobrze znane i były w powszechnym użyciu za życia Wysłannika Allaha (sal allahu alejhi wa salaam). Ustalono również, że Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) akceptował je. Wszystkie transakcje handlowe, oraz małżeńskie, zawierane były w złocie i srebrze (które występowały) w charakterze pieniędzy, co zostało utrwalone w hadisach sahih. Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam), jako miarę wagi złota i srebra ustalił tą, której używali Mekkańczycy. Abu Dałud i An-Nisai przekazali, że Ibn Umar przekazał, że Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział:
Waga jest wagą mekkańską.
Dokonując przeglądu miar monetarnych w islamie, zobaczymy, że zgodnie z prawem, uncja jest równa 40 Dirhamom, Dirham jest równy 6 Daniksom, Dinar jest równy 24 karatom, oraz 10 Dirhamów jest równych 7 Mitqalom. Zgodnie z tym nakazem, zostały ustanowione odważniki medyneńskie.
4.) Kiedy Allah (subhana wa teala) Ustanowił Zakat, to Uczynił go obowiązkowym w złocie i srebrze i Określił Nisab (minimalną kwotę z której uiszcza się Zakat) w złocie i srebrze.
Kiedy zastanowimy się nad Zakatem i nad tym, że traktowany on jest jak pieniądz, to zrozumiemy, że walutą w islamie jest srebro i złoto.
5.) Prawa wymiany odnoszące się do wymiany pieniędzy, zostały określone wyłącznie w złocie i srebrze.
Ponadto wszystkie transakcje finansowe, określone przez islam, zostały wyrażone w złocie i srebrze. Wymianą nazywamy wymianę jednej waluty na inną. Może to być, albo wymiana jednej waluty na walutę tego samego rodzaju, albo wymiana jednej waluty na walutę innego rodzaju. Innymi słowy, wymiana jest zamianą jednej waluty na inną.
To, że Szari’a określiło wymianę jako transakcję wyrażoną w złocie i srebrze, stanowi dowód na to, że pieniądze muszą być wyłącznie ze złota i srebra. At-Tirmidhi przekazał, że Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział:
Wymieniaj złoto na srebro według własnego uznania, ale z ręki do ręki (bez zatrzymywania).
Buhari przekazał również słowa Wysłannika Allaha (sal allahu alejhi wa salaam):
Wymiana złota na srebro jest Ribą, chyba że odbywa się to z ręki do ręki (bez zatrzymywania).
Pieniądze są zatem traktowane jako rzeczy, co do których istnieje w islamie konkrenty werdykt, nie podlegają one maszurom (nie zasięga się w tym wypadku opinii znawców i doradców), ani nie zmieniają się w zależności od życia gospodarczego i finansowego.
Jest to konkretna jednostka wymiany, która ma konkretny werdykt..
Dlatego też zakaz ich gromadzenia (srebra i złota), nakaz płacenia w nich Zakatu, ustanowienie praw ich wymiany, akceptacja Proroka (sal allahu alejhi wa salaam) dla zawierania w nich transakcji, powiązanie ich (tj. srebra i złota) z Dijjah i karą obcięcia ręki za kradzież, czyni opinie na ten temat przedmiotem Szari’a.
To, że Szari’a określiło wymianę jako transakcję związaną z pieniędzmi (złotem i srebrem), stanowi dowód na to, że pieniądze muszą być (wyrażone) wyłącznie w złocie i srebrze, lub oparte na złocie lub srebrze. Zatem jeśli chodzi o rodzaj pieniądza, powinniśmy się dostosować do tego, co wynika z Szari’a. Pieniądzem w islamie jest jedynie złoto i srebro.
Ustanowienie złota i srebra pieniądzem, nie oznacza, że zakazana jest inna wymiana (niż ta w złocie i srebrze).
Miarą pieniężną podczas wymiany musi być złoto i srebro, ponieważ pieniądzem w islamie jest złoto i srebro.
Wysłannik Allaha ustanowił złoto i srebro środkiem wymiany pieniężnej, niezależnie od tego, czy bito z nich monety, czy nie.
Prorok (sal allahu alejhi wa salaam) nie bił monet. Używano rożnych monet w tym czasie [za życia Proroka (sal allahu alejhi wa salaam)]: perskich, zarówno małych, jak i dużych, monet jemeńskich, a także kawałków srebra. Wszystkie znajdowały się w obiegu. Oceniano je nie według ilości, ale według wagi.
Kawałek złota mógł być niewielki, ale ludzie go używali. Ważne było tylko to, jaką wagę miał ten kawałek.
Prawa Allaha (subhana wa teala), takie jak: Zakat, długi, jak również ceny towarów i usług, odnosiły się do Dirhamów i Dinarów, tj. do złota i srebra, wycenionych według wagi.
Tak było za życia Wysłannika Proroka (sal allahu alejhi wa salaam), czterech prawowiernych Kalifów i na początku panowania Bani Umajjah (Umajjadów), aż do (czasu objęcia władzy przez) Kalifa Abd al-Malika ibn Marłana (685 - 705 ery chrześcijańskiej), który uznał za rozsądne zamienić całe złoto i srebro, które znajdowało się w tamtym czasie w obiegu, na muzułmańskie monety, zawierające muzułmańskie inskrypcje i mające tą samą wagę.
Dzięki temu nie trzeba było już sprawdzać wagi środka pieniężnego, dlatego, że jego waga była ustalona i zawsze taka sama.
Kalif zebrał więc wszystkie monety, znajdujące się w obiegu, przetopił je i nakazał bicie nowych monet, których waga była zgodna z wagą mekkańską. W 75 roku hidżry Abd al-Malik bił srebrne Dirhamy oraz złote Dinary i od tego czasu w obiegu znajdowały się monety muzułmańskie (Dirhamy i Dinary, tj. waluta Państwa Muzułmańskiego).
Źródło: Sędzia Taqiu Din Al Nabhani