Omen (‘znak zapowiadający coś; wróżba, przepowiednia’)
`Abdullah Ibn Mas`ud przekazał, że Prorok (salla allahu `alejhi ła salam) powiedział:
Wiara w zły omen jest formą bałwochwalstwa. Ibn Mas`ud dodał: “To może się przytrafić każdemu z nas, ale Bóg usuwa to, kiedy zdamy się jedynie na Niego.
[Al-Buhari, At-Tirmidi i Abu Dałud]
Mu`ałija ibn Hakam powiedział do Proroka (salla allahu `alejhi ła salam):
Dopiero niedawno porzuciłem wierzenia (dżahiliji) a teraz Bóg w swojej łasce obdarzył nas islamem. Niektórzy spośród naszych ludzi odwiedzają wróżbitów.
Prorok (salla allahu `alejhi ła salam) powiedział:
Nie odwiedzajcie ich.
Człowiek ten dodał:
I niektórzy spośród nas wiążą zły omen z jakimiś sprawami.
Prorok (salla allahu `alejhi ła salam) odpowiedział:
To jest czymś, co znajdują w swoich piersiach. Niech nie odwiedzie ich to od ich celu.
[Muslim]
Prorok (salla allahu `alejhi ła salam) potępił właśnie to pojęcie złego omenu, opisując to jako formę przypisywania Bogu partnerów. Powiedział:
Wiara w zły omen jest formą bałwochwalstwa. Ibn Mas`ud - jako ten kto opowiadał ten hadis - dodał: To może się przytrafić każdemu z nas, ale Bóg usuwa to, kiedy zdamy się jedynie na Niego.
[Al-Buhari, At-Tirmidi i Abu Dałud]
‘Ikrimah, uczony wywodzący się pokolenia, które nastąpiło po towarzyszach Proroka (salla allahu `alejhi ła salam) wspomina, że `Ikrimah zmierzał do swojego nauczyciela `Abdullaha ibn `Abbasa, kuzyna Proroka (salla allahu `alejhi ła salam) i jego uczonego towarysza i przeleciał (wówczas) ptak i wydał z siebie jakiś dźwięk. Pewien mężczyzna spośród zebranych tam ludzi powiedział:
Dobro! Dobro!
Ibn `Abbas powiedział do niego:
Ten ptak nie ma, ani nic dobrego, ani nic złego do zaoferowania.
Marek Dziekan pisze w swojej książce Arabia Magica, Wiedza tajemna u Arabów przed islamem, Wydawnictwo Dialog, Warszawa 1993, str. 39-40:
Arabowie przed islamem używali ptaków jako narzędzi ornitomantycznych (ornitomantyka: wróżenie za pomocą ptaków(...)Jeśli ktoś zamierzał powziąć jakąś decyzję i usłyszał krakanie przed sobą, oznaczało to dobrą wróżbę; jeśli zaś krakanie rozległo się z tyłu, nie należało zmieniać decyzji. Podobnie: jeśli kruk krakał z prawej strony, wróżyło to dobrze, jeśli zaś z lewej - źle. Aby odpędzić zło, jakie przynosiło krakanie kruka na jego dźwięk wołano: chajran! chajran!, co znaczy: Niech to będzie dobry znak!” Analogiczne wierzenia spotykamy w Europie, gdzie pojawienie się kruka z prawej strony domu wróżyło szczęście, zaś z lewej - pecha. Spotkanie go podczas siewu - nieurodzaj, a spotkanie dwóch kruków - wojnę.
Abu Hurajra przekazał, że Prorok (salla allahu `alejhi ła salam) powiedział:
Nie bierzcie pod uwagę (pod rozwagę) złych omenów. Spytany, który jest tym dobrym, Prorok (salla allahu `alejhi ła salam) odpowiedział: Dobre słowo, które każdy z was może usłyszeć.[Al-Buhari i Ahmad]
Źródło: Al-Buhari i Ahmad