JustPaste.it

Znaczenie językowe słowa Dżizja i podatek o tej nazwie

Wstęp

W Qur’anie znajduje się nakaz pobierania od niemuzułmanów (żyjących w Państwie Muzułmańskim; pod panowaniem muzułmańskim) podatku, który nazywa się Dżizja.
Istnieje opinia, że podatek ten jest niesprawiedliwy. Według niej, nakładanie podatków na niemuzułmanów (żyjących w Państwie Muzułmańskim; pod panowaniem muzułmańskim), jest czymś krzywdzącym. Niestety nie bierze się pod uwagę tego, że osoba, która uiszcza ten podatek, cieszy się pewnymi przywilejami. Zapomina się o tym, że to właśnie władza muzułmańska dała prawo niemuzułmanom (ludziom księgi - ahl al kitab) do wyznawania swojej religii, zwalniając ich z obowiązku służenia w wojsku i bronienia granic Państwa Muzułmańskiego. Sam zaś podatek nigdy nie był sprawą kontrowersyjną. 

Znaczenie językowe słowa Dżizja

Słowo Dżizja wyprowadzone jest od rdzenia “Dżaza” lub “zadośćuczynienie”. Arabowie zwykle używają wyrażenia “Dżaza, jadżzi”, co oznacza “w zamian za” (zadośćuczynienie), lub “nagrodę”. Dotyczy to sytuacji, w której osoba nagradza inną osobę za oddaną przez nią usługę. Słowo Dżizja jest wyprowadzonym terminem w formie “fi la” od Mudżaza, co jest rzeczownikiem “zadośćuczynienie”, oznaczającym kwotę pieniędzy, którą daje się w zamian za ochronę.

Dżizja w czasach przedmuzułmańskich

Islam nie był pierwszą religią, która nałożyła na ludzi podatek (Dżizję) i muzułmanie nie byli pierwszym narodem, który nałożył Dżizję na podbite ludy. Czyniły tak w historii zwycięskie narody, kiedy nakładały ten podatek na podbitych przez siebie ludach i innych narodach. 
Mowa jest o tym podatku w Nowym Testamencie, według którego Jezus (alejhi salaam) mówi Szymonowi, co następuje: 

Gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy dwudrachmy z zapytaniem: Wasz Nauczyciel nie płaci dwudrachmy? Odpowiedział: Owszem. Gdy wszedł do domu, Jezus uprzedził go, mówiąc: Szymonie, jak ci się zdaje? Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych? Gdy powiedział: Od obcych, Jezus mu rzekł: A zatem synowie są wolni.

[Mt 17: 24-25]

Kiedy prorocy podbijali jakieś ziemie i królestwa w imię Allaha, nakładali na zamieszkujących je ludach, podatek (Dżizję). Zdarzało się również, że czynili z podbitych ludów niewolników, tak jak postąpił Jozue z Kananejczykami:

Ale nie mogli oni wypędzić Kananejczyków, zamieszkujących Gezer, i Kananejczycy pozostali pośród Efraima aż po dzień dzisiejszy, jako robotnicy pracujący przymusowo.

[Joz 16: 10]

Jozue zniewolił Kananejczyków i nałożył na nich Dżizję

Chrześcijaństwo nie zniosło żadnego z praw judaizmu. Jezus (alejhi salaam) powiedział:


Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić

[Mt 5: 17]

Nakazał on (alejhi salaam) swoim zwolennikom płacić Rzymianom Dżizję, co więcej, sam ją płacił. Powiedział (alejhi salaam) Szymonowi:


idź nad jezioro i zarzuć wędkę! Weź pierwszą rybę, którą wyciągniesz, i otwórz jej pyszczek: znajdziesz statera. Weź go i daj im za Mnie i za siebie!

[Mt 17: 24-27]

Zapytany (alejhi wa salaam) przez żydów o to, co sądzi na temat płacenia podatku (Dżizji), uznał prawo cezara do pobierania go: 

Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową! Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli.

[Mt 22: 16-21]

Jezus nie miał nic przeciwko towarzystwu poborców podatkowych, którzy pobierali Dżizję i dawali ją Rzymianom [zobacz Mt 11:19].
Jezus (alejhi salaam) mianował na jednego ze swoich uczniów Mateusza, który był przecież poborcą podatków [zobacz Mt 9:9].

W Nowym Testamencie płacenie Dżizji traktowane jest jako obowiązek i sprawa natury religijnej:

Każdy niech będzie poddany władzom, sprawującym rządy nad innymi. Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga. Kto więc przeciwstawia się władzy - przeciwstawia się porządkowi Bożemu. Ci zaś, którzy się przeciwstawili, ściągną na siebie wyrok potępienia. Albowiem rządzący nie są postrachem dla uczynku dobrego, ale dla złego. A chcesz nie bać się władzy? Czyń dobrze, a otrzymasz od niej pochwałę. Jest ona bowiem dla ciebie narzędziem Boga, [prowadzącym] ku dobremu. Jeżeli jednak czynisz źle, lękaj się, bo nie na próżno nosi miecz. Jest bowiem narzędziem Boga do wymierzenia sprawiedliwej kary temu, który czyni źle. Należy więc jej się poddać nie tylko ze względu na karę, ale ze względu na sumienie. Z tego samego też powodu płacicie podatki. Bo ci, którzy się tym zajmują, z woli Boga pełnią swój urząd. Oddajcie każdemu to, mu się należy: komu podatek - podatek, komu cło - cło, komu uległość - uległość, komu cześć - cześć.
[Rz 13: 1-7]

 

Źródło: Abu Hamza