Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział:
Żydzi podzielili się na siedemdziesiąt jedną lub siedemdziesiąt dwie sekty i Chrześcijanie podzielili się na siedemdziesiąt jedną lub siedemdziesiąt dwie sekty. I moja Umma podzieli się na siedemdziesiąt trzy sekty.
Hadith został przekazany przez: Abu Dawuuda, At - Tirmidhiego, Al - Hakima, Ahmada i wielu innych. At - Tirmidhi powiedział:
Hadeethun Hassanun Sahih.
Hadith ten istnieje w podobnej formie, jednak w jego treści znajdują się również, następujące słowa:
siedemdziesiąt dwie są w Ogniu, a jedna w Jannah, to jest ‘Jamaa’ah.
Został przekazany przez: Abu Dawuuda (2/503), Ahmada (4/102), Al Haakima (1/128) i innych. Niektórzy uczeni, tacy jak Ash - Shawkani i Al - Kawthari, dokonali błędnej oceny, twierdząc, że treść, która została dodana, do pierwotnej treści hadithu, jest słaba. Ibn Hazm stwierdził nawet, że treść, która została dodana, do pierwotnej treści hadithu, jest sfabrykowana.
W jeszcze innej treści, która została dodana, do pierwotnej treści hadithu, na podstawie łańcucha Anasa bin Malika, czytamy:
wszystkie są w piekle, z wyjątkiem tych, którzy podążą za tym, za czym podążaliśmy, Ja i moi Towarzysze.
Jest sprawą bardzo istotną, żeby Muzułmanie zrozumieli właściwy kontekst tego Hadithu, mianowicie, historyczny moment jego objawienia. A zatem z pomocą Allaha (subhana wa tala) skupimy się na szczegółowym ukazaniu jego znaczenia, historycznego momentu jego objawienia i wpływu, jaki ma on, na postępowanie Muzułmanów.
Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) wyjaśnił nam, jak Żydzi podzielili się, na siedemdziesiąt jedną sektę) Firqah (i jak Chrześcijanie podzielili się, na siedemdziesiąt dwie sekty)Firqah). Następnie oznajmił (sal allahu alejhi wa salaam), że ta Ummah, podzieli się na siedemdziesiąt trzy sekty i (wszystkie z nich) będą w piekle, z wyjątkiem tej, która podąży za tym, za czym On (sal allahu alejhi wa salaam) i Jego (sal allahu alejhi wa salaam) towarzysze podążali. Dlatego też, to, że Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział o podziale Ummah Muzułmanów, zaraz po tym, jak powiedział o podziale Żydów i Chrześcijan, oznacza, że zostało to przez Niego (sal allahu alejhi wa salaam) jednoznacznie potępione.
W takim razie, co spowodowało, że Żydzi i Chrześcijanie podzielili się między sobą i w jaki sposób, to, że się podzielili, między sobą, doprowadziło do powstania Sekt (Firqah)?
Dzięki tak postawionym pytaniom możemy zrozumieć, że Qu’ran zakazał nam podzielić się, tak jak to uczynili Żydzi i Chrześcijanie.
a. ) Przedmiotem sporu byli ich Wysłannicy. Allah Najwyższy (subhana wa tala) mówi:
Daliśmy już Mojżeszowi Księgę
i w ślad za nim wysłaliśmy posłańców.
I daliśmy Jezusowi, synowi Marii,
jasne dowody;
i umocniliśmy go przez )Alruh Al kudus).
Czy to prawda, ze za każdym razem,
kiedy przychodził do was posłaniec
z tym, czego nie pragnęliście,
wzbijaliście się w pychę
uważaliście jednych za kłamców,
a innych czyż nie zabijaliście?
[TZQ Al - Baqarah: 87]
I Allah Najwyższy (subhana wa tala) mówi:
I daliśmy Jezusowi, synowi Marii,
jasne dowody,
i umocniliśmy Go przez )Alruh Al kudus)..
I gdyby zechciał Bóg,
to nie zwalczaliby się ci,
którzy przyszli po nich,
kiedy już otrzymali jasne dowody.
Lecz oni się poróżnili. Niektórzy z nich uwierzyli, a niektórzy porzucili swoją wiarę (stali się kuffar)
[TZQ Al - Baqarah: 253]
b.) Przedmiotem sporu były również ich Księgi. Allah Najwyższy (subhana wa tala) mówi:
Religią dla Boga jest islam!
Ci, którym została dana Księga,
przez przekroczenie granic poróżnili się między sobą,
gdy przyszła do nich wiedza.
A kto nie wierzy w znaki Boga…
zaprawdę, Bóg jest szybki w rozrachunku!
[TZQ Al - Imran: 19]
c.) Przedmiotem sporu był również Ogień Piekielny i jego kara. Allah Najwyższy (subhana wa tala) mówi:
Oni powiedzieli:
Ogień nas dotknie
tylko przez pewną liczbę dni.
Powiedz:
Czy wy zawarliście przymierze z Bogiem?
Bóg nigdy nie łamie Swojego przymierza!
Albo też mówicie przeciw Bogu
to, czego nie wiecie?”
[TZQ Al - Baqarah: 80]
d.) Podzielili się miedzy sobą poprzez wzajemne oskarżanie się o Kufr. Allah Najwyższy (subhana wa tala) mówi:
Żydzi mówią:
Chrześcijanie nie stoją na niczym!;
a chrześcijanie mówią:
Żydzi nie stoją na niczym!
- a przecież oni recytują Księgę!
Podobne słowa mówią ci, którzy nie wiedzą.
Bóg rozsądzi między nimi
w Dniu Zmartwychwstania
to, w czym oni się różnili.
[TZQ Al - Baqarah: 113]
Kiedy zadamy sobie pytania - co spowodowało, że Żydzi i Chrześcijanie podzielili się między sobą i w jaki sposób, to, że się podzielili, między sobą, doprowadziło do powstania Sekt (Firqah), uzmysłowimy sobie, że podzielili się oni w fundamentach swoich Deen. Różnica zdań, tych sekt, dotyczyła: proroków, Dnia Sądu (Al - Ana’am, 29), aniołów (będących Wysłannikami) Jedności Allaha, zmartwychwstania, nieba i piekła etc., a więc leży ona w fundamentach ich wiary.
Od czasu kiedy Allah (subhana wa tala) i Jego (subhana wa tala) Wysłannik (sal allahu alejhi wa salaam) zakazali nam podzielić się, tak jak to uczynili Ludzie Księgi, musimy się wystrzegać obszarów, na których doszło między nimi do podziału.
Nie ma żadnego dowodu na to, że Chrześcijanie, czy Żydzi, podzielili się w interpretacji prawa, działaniu na rzecz religii, w różnych grupach i partiach. Dowody w Qur’anie i Sunnie jednoznacznie pokazują nam, że podział ten był w fundamentach i w ‘Aqidah.
To oznacza, że różnica zdań, w samych fundamentach Deen, jest potępiona. Kiedy przytoczymy jeszcze Tasfir ayah, wszystko stanie się jasne:
I trzymajcie się razem węzła Boga, i nie rozdzielajcie się!
[TZQ Al - Imran: 103]
Allah (subhana wa tala) nakazuje Muzułmanom trzymać się mocno i nie puszczać Jego (subhana wa tala) liny i nie podzielić się.
Lina Allaha (subhana wa tala)
Ibn Masuud, Ali Bin Abi Talib i Abu Saied Al - Kuddrri powiedzieli, że jest nią Qu’ran. Inni powiedzieli, że jest nią Deen Allaha (subhana wa tala). Inni, tacy jak Ibnul Mubaarak i Ibn Masuud powiedzieli, że jest nią Jamaah.
I nie podzielcie się
At Tabari powiedział:
I nie rozpraszajcie się z dala od Deen Allaha (subhana wa tala) i Jego (subhana wa tala) zobowiązania, którą nałożył na was w Swojej (subhana wa tala) Księdze, według którego powinniście trzymać się razem w posłuszeństwie Jemu (subhana wa tala) i Jego Wysłannikowi (sal allahu alejhi wa salaam).Ibn Katheer powiedział:
Nakazał On (subhana wa tala) im pozostać w Jamaa’h i zakazał im podzielić się.Al Qurtubi powiedział:
Nie podzielcie się tak jak Żydzi i Chrześcijanie (się podzielili) w swojej Deen…i mogło to oznaczać, nie podzielcie się przez swoje pragnienia i korzyści…
Niektórzy muzułmanie posługują się hadithem, który mówi o siedemdziesięciu trzech sektach, w odniesieniu do wszystkich partii, ruchów, grup i organizacji muzułmańskich. Wynika to niestety z błędnego i powierzchownego zrozumienia przez nich tego hadithu.
Użyte w hadithie, słowo Firqah, nie odnosi się do każdej partii, ruchu, grupy czy organizacji. Żeby to zrozumieć, należy wziąć pod uwagę kilka istotnych faktów:
Po pierwsze, partii, ruchów, grup i organizacji w krajach arabskich są tysiące, a nie tylko siedemdziesiąt trzy.
W samym Libanie jest ponad osiemset różnych organizacji i partii muzułmańskich. Zatem rzeczywistość pokazuje, że ten hadith nie odnosi się do wszystkich partii, przecież Bóg zna przyszłość i nie mógł nam powiedzieć, że sekt będzie siedemdziesiąt trzy, kiedy obecnie mamy ich tysiące. W Polsce też mamy kilka ugrupowań i organizacji, więc czy wszystkie są piekle, a tylko jedna z nich jest w raju?!
Po drugie, zrozumienie, w ten sposób, tego hadithu zaprzeczałoby wersetowi, w którym czytamy:
104 I niech powstanie spośród was Ummah,
który wzywa do dobra,
nakazuje to, co jest uznane,
i zakazuje tego, co jest naganne.
Tacy będą szczęśliwi!
[TZQ 4:104]
Allah (subhana wa tala) w tym wersecie nakazuje nam, aby powstała spośród nas Ummah. Ibn Katheer powiedział, że ten werset oznacza, by powstała Firqah(słowo Firqah użyto w dyskutowanym hadithie), która woła do dobra i nakazuje co jest uznane, a zakazuje co jest naganne. Jeśli tak Bóg (subhana wa tala) chce, by powstała Firqah spośród muzułmanów (a nie wszyscy razem jako jedna Firqah) to nie można rozumieć z dyskutowanego hadithu, że zabronione jest powstanie i działanie partii, ruchów, grup i organizacji muzułmańskich!
Warto w tym miejscu dodać, że w tym wersecie słowo Ummah zostało użyte w formie gramatycznej, zwanej w języku arabskim nakira ( nieokreślone), która implikuje w języku arabskim al ta’adud, co oznacza, że może powstać jedna lub więcej partii.
Jeżeli może powstać jedna lub więcej partii, to jak może być, jedna z nich w raju, a pozostałe w piekle?!
Po trzecie, islam dozwala na różnice zdań w Furuu’ (w gałęziach islamu), a sposób działania dla islamu, w niektórych aspektach, należy do tego obszaru, gdzie może istnieć więcej niż jedno zrozumienie. Jeżeli tak, to wiadomo, że każdy kto będzie działał dla islamu (według danej adoptowanej metody) będzie działał z tymi muzułmanami, którzy adoptują tę samą metodę działania. Skoro mogą istnieć różne rozumienia metody działania, to oczywiście determinuje powstawanie różnych ugrupowań.
Podział w religii nie oznacza różnych poglądów w sprawach kontrowersyjnych. Gdyby tak było uznalibyśmy naśladowców wszystkich szkół muzułmańskich za sekty, które są w piekle. Sunnah Wysłannika (sal allahu alejhi wa salaam) dozwala na brak zgody w odgałęzieniach (Furuu’
Różnica zdań między Sahabah była w Furuu’, nie w Usuul. Nikt tego nie potępiał. Ci, którzy nastąpili po Sahabah (Tabi’een) i uczeni Salaf (pierwszych pokoleń a nie ci, którzy obecnie tak siebie nazywają) byli zgodni, że dozwolona jest różnica zdań w Furuu’, a nie w Usuul.
Różnica zdań między muzułmańskimi partiami, ugrupowaniami, organizacjami i między różnymi mudżtahidami to coś jak najbardziej zalecanego i bardzo zdrowego dla społeczeństwa muzułmańskiego. Ponadto islam dozwala na istnienie różnych opinii, jeżeli treść, z której został wyprowadzony dany werdykt może być rozumiany na wiele sposobów lub gdy istnieje niezgodność między muhadithinami (ludzie hadithu), co do prawdziwości treści, która stanowi źródło danego werdyktu.
Prorok Muhammad (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział:
Jeżeli mudżtahid dokonał idżitihadu i trafił do prawdy, to ma podwójne wynagrodzenie, a jeżeli się pomylił, to ma jedno wynagrodzenie.
Z tego wynika, że jest dozwolone, tym, którzy dokonują idżitahadu posiadanie odmiennych opinii.
O tym, że jest dopuszczone istnienie kontrowersji w islamie, w Furuu’ (gałęziach) świadczy następujące zdarzenie z życia Proroka (sal allahu alejhi wa salaam). Prorok (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział Muzułmanom, którzy mieli jechać do Banu Kuray’za:
Nie módlcie się ‘asr przed miejscowością Banu Kuray’za
Kiedy zbliżał się czas magreb, część Muzułmanów obawiała się, że nie zdążą na modlitwę i uważali, że trzeba się pomodlić. Uznali, że Prorok (sal allahu alejhi wa salaam) mówiąc to, miał na myśli, aby się bardzo spieszyli, dlatego, że inne hadithy mówią, że podczas podroży nie łączy się ‘asr i magreb tylko dhuhr i ‘asr albo magreb i i’sza. Druga część Muzułmanów uznała, że nie można modlić się teraz ‘asr, ponieważ Prorok (sal allahu alejhi wa salaam) nakazał im, aby modlili się tylko w Banu Kurayza. Muzułmanie podzielili się. Jedna grupa modliła się, a druga czekała. Nie kłócili się między sobą. Kiedy później zwrócili się do Proroka (sal allahu alejhi wa salaam), on zaakceptował opinie i czyny pierwszej i drugiej grupy. To wyraźnie pokazuje, że w ramach islamu, jest dopuszczone posiadanie różnych opinii, dopóki treść nie jest jednoznaczna.
Budowa Państwa Muzułmańskiego i istnienie różnych partii
Zmiana społeczeństwa i budowa państwa muzułmańskiego (co jest obowiązkiem) jest niemożliwa bez zorganizowanej pracy, bez partii politycznej, która się w to zaangażuje. Państwo Muzułmańskie samo nie powstanie. Należy podjąć się zorganizowanej pracy, na rzecz budowy tego państwa. Zasada z nauki Usul Al Fiqh mówi:
To, bez czego nie można dokonać obowiązku tez jest obowiązkiem.W związku z tym działania w grupie na rzecz budowy Państwa Muzułmańskiego jest również obowiązkiem.
Nawet Prorok Muhammad (sal allahu alejhi wa salaam) nie pracował sam, a w partii politycznej (jeżeli przyjmiemy współczesną terminologię polityczną). Prorok Muhammad (sal allahu alejhi wa salaam) działał w grupie Sahabah. Nawet już po zbudowaniu Państwa Muzułmańskiego grupa Towarzyszy Proroka (sal allahu alejhi wa salaam) działała i stanowiła odrębną grupą w społeczeństwie.
Nie wszyscy muzułmanie należeli do Sahabah. Prorok często mówił:
Ja i moi towarzyszeco pokazuje, że stanowili jedną grupę.
Jeżeli działanie w grupie, w celu budowy Państwa Muzułmańskiego jest obowiązkiem i jeżeli Qu’ran nam to nakazuje i jeżeli Qu’ran dozwala na istnienie jednej lub więcej grup w społeczeństwie, to jest czymś oczywistym, że te różne ugrupowania adoptują różne prawa.
Jest to akceptowane, dopóki ta różnorodność mieści się w ramach Furuu’ (w gałęziach islamu), a nie w Usul (fundamentach). Wszystkie te partie, różniące się w Furuu’ (w gałęziach islamu), liczone w tysiącach, mogą należeć do tej jedności muzułmańskiej (al dzianma’a), która zachowała się w ramach islamu i nie dzieliła islamu. Czyli wszystkie należą do Al Firka Al Nageya (grupa, która przetrwa), a nie tylko jedna z nich, jak niektórzy, w sposób powierzchowny twierdzą. Inne partie i organizacje, które nie należą do tej jedności, należą do tych siedemdziesięciu dwóch , które są w piekle (o których jest mowa w hadithie).
Niektórzy uczeni liczyli nawet te ugrupowania i pokazali, że liczba sekt, które nie należą do Al Firka Al Najeya sięgnęła tych siedemdziesięciu dwóch grup. Należą do nich Ismaeleya, bahae’ya, druz, gama’at aga khan itd. Te ugrupowania bowiem zmieniły fundamenty religii i przestały, z tego powodu, być ugrupowaniami muzułmańskimi (Muzułmanami) i należą do sekt, które będą w piekle.
Konkluzja
Hadith, który mówi o siedemdziesięciu trzech sektach, spośród których siedemdziesiąt dwie są w piekle, nie odnosi się do tysięcy grup, partii, organizacji i szkół muzułmańskich. Wszystkie te różne ugrupowania, nawet jeśli ich liczba sięga setek tysięcy, w ciągu historii mogą należeć do tak zwanej Al Sunnah wal Dziama’ah, dopóki różnica w poglądach jest w ramach Furuu’ (w gałęziach islamu), a nie w Usul (fundamentach).
Hadith, który mówi o sektach, znajdujących się w piekle, wyjaśnił nam, że podział ten jest podobny do podziałów między Chrześcijanami i Żydami. Qu’ran i Sunnah pokazały jednoznacznie, że podziały między Chrześcijanami i Żydami nie polegały na powstaniu różnych grup odmiennie interpretujących niektóre wieloznaczne prawa, ale różniły się w ‘Aqidah i w fundamentach wiary.
Istnieje tendencyjna klasyfikacja muzułmanów na różne sekty - na salafi i nie salafi, na ahal al sunnah wal gama’a i nie ahlal al sunnah wal gama’a, na islam umiarkowany i islam skrajny, na islam fundamentalisyczny i islam zwykly, itd, itp. Jest to bardzo niebezpieczne zjawisko i Muzułmanie powinni stronić od niego i nie poddawać się wzajamnie różnym klasyfikacjom .
Ummah muzułmańska jest jedyną Ummah, w której istnieją różne opnie, różne szkoły i partie.
Braterstwo muzułmańskie, należenie do jednej Ummy i czczenie jednego Boga łączy wszystkich Muzułmanów,
pomimo istniejących pomiędzy nimi różnych opinii, czy sposobów działania dla islamu.
Potępione są jedynie te ugrupowania, które przekroczyły granice w ‘Aqidah i w fundamentach (Usul).
Do tych ugrupowań należą ismaeleya, druz i wiele innych.
Dyskusja między różnymi ugrupowaniami jest zawsze potrzebna, by wybrać opinię najbliższą prawdy.
Taka dyskusja jest nawet konieczna, ale bez sztucznej i niebezpiecznej klasyfikacji i dzielenia Muzułmanów.
Istnienie partii muzułmańskiej jest konieczne w celu budowy Państwa Muzułmańskiego. Jest to zdrowe zjawisko, powodujące ożywienie intelektu i umysłu muzułmańskiej Ummah i gwarantujące skuteczne rozliczenie się z Khalifem, kiedy Khilafat powstanie isa, aby zapobiec popełnianiu błędów.
Łallahu ‘alam (Bóg wie lepiej)