JustPaste.it

Status prawny niemuzułmanów w Kalifacie (Część druga)

System Ekonomiczny

Zwalczajcie tych, którzy nie wierzą w Boga i w Dzień Ostateczny, którzy nie zakazują tego, czego zakazał Bóg i jego Posłaniec, i nie przyjmą religii Prawdy, którym została dana księga dopóki oni nie zapłacą Jizya, własną ręką poddając się prawu.

[TZQ At-Taubah 9 :29 ]

Powyższy ayah mówi o obowiązku płacenia przez niemuzułmanów rocznego podatku - Dżizja.  Powyższy ayah upoważnia państwo nawet do użycia siły aby wyegzekwować to prawo, to samo odnosi się do pozostałych praw zarówno muzułmanów jak i niemuzułmanów.

Nakazane jest niemuzułmanom płacenie rocznego podatku zwanego Dżizja Państwu Muzułmańskiemu tak jak jest to ukazane w Quranie, w zamian za to Państwo zapewnia im ochronę i zwalnia ze służby wojskowej. 

Ali (rahimahullah) powiedział,

Z pewnością przez dawanie (płacenie) Jizya, ich bogactwo staje się chronione jak nasze (bogactwo) i ich krew jest jak nasza (krew).

Jizya jest pobierana od ludzi, którzy są zdrowi na umyśle, przy zdrowych zmysłach i dojrzali. Nie jest pobierana od młodzieży, chorych umysłowo i kobiet

Wysokość Jizya nie jest stała ale kwota jest pozostawiona opinii i Idżtihadowi Khaleefah i zostanie ustalona na podstawie wysokości kosztów życia w państwie i związanych z tym możliwości finansowych ludzi Dhimma.

Do kompetencji Khaleefa należy ocena czy Dhimmi będą w stanie uiścić Jizya, biorąc pod uwagę ich warunki materialne, tak żeby kwota podatku w żaden sposób ich nie obciążała. 

Zostało przekazane, że Wysłannik Allaha, (sal allahu alejhi ła salaam) mianował Abdullaha b. Arqama na Jizya ludzi Dhimma i kiedy odchodził, (sal allahu alejhi ła salaam) odwołał go (z powrotem) i powiedział:

Z pewnością ktokolwiek gnębi osobę (z którą zawarta jest) umowa (porozumienie) (Mua’ahed - ludzi, z którymi Państwo ma zawartą umowę, traktat, porozumienie. Należy rozróżnić to słowo od słowa Mułahed, które oznacza monoteistę) albo poniża (upokarza) go lub nakłada (narzuca) na niego więcej niż jest on w stanie sprostać lub bierze cokolwiek od niego bez jego zezwolenia, będę jego przeciwnikiem w Dzień Sądu.

[Abu Dawud]

Przykład Jizya za panowania Umara bin al-Khattaba:

4 dinary za zamożnego (bogatego) 756 PLN
2 dinary za średnio zamożnego 378 PLN
1 dinary za biednego 189
(przybliżona wartość w złotówkach dzisiaj)

Niewysoki podatek zapewniał Dhimmi pomyślny rozwój. Zajmowali się oni zwłaszcza dużym handlem.

Cecil Roth, w swojej książce Dom Nasi: Donia Gracia nadmienia, że:

 

traktowanie żydów, którzy znajdowali pod panowaniem Państwa Ottomańskiego przyciągało uwagę żydów z prawie całej zachodniej Europy. Ziemia islamu stała się ziemią sposobności.
Żydowscy lekarze zostali przyjęci na usługi Sułtana i Łazirów. W wielu miejscach wyrobu szkła i obróbki metali znajdowały się żydowskie monopole i dzięki znajomości obcych języków (żydzi) byli największymi konkurentami dla kupców weneckich. 

Hukm Szari’a mówi:

niemuzułmanie z Ludzi Księgi zasługują na cokolwiek tylko zasługują muzułmanie z Bait ul Mal (Skarb Państwa). Dlatego też biedny Dhimmi mógł uzyskać pomoc z Bait ul Mal (Państwowy Skarbiec; Skarb Państwa)

Jeżeli ktoś godzi się być obywatelem Państwa Muzułmańskiego posiada takie same prawa i przywileje co wszyscy inni obywatele tego Państwa.

Przekazano, że Sułtan Bajazet II odnosząc się do wypędzenia żydów przez Ferdynanda, katolickiego króla Hiszpanii powiedział:

 

Jak możecie nazywać tego Ferdynanda Mądrym (rozumnym, światłym) – tego kto zubożył swoje włości po to ażeby wzbogacić moje

Sułtan powitał żydowskich uchodźców z otwartymi ramionami.
Żydzi zostali również powitani w Turcji kiedy Muhammad Otwierający otworzył Konstantynopol na islam. 

Zakazane jest niemuzułmanom zajmowanie stanowisk we władzy

I Allah nigdy nie powierzy niewiernym żadnego sposobu (władzy) przeciwko wierzącym.

[TZQ An-Nisa: 141]

Ten ayah wyraża kategoryczny zakaz wobec niemuzułmanów (Kafirów) zajmowania stanowisk we władzy nad muzułmanami. Ponadto niemuzułmanie nie mają prawa uczestniczenia w wyborze Khaleefah.

Rada Ummah (Majles All Shura)

Każda osoba, która posiada obywatelstwo Państwa Muzułmańskiego jeżeli jest dojrzała i zdrowa na umyśle, przy zdrowych zmysłach może zostać członkiem Rady Ummah (Majles All Shura). Jako członek Rady Ummah (Majles All Shura) posiada prawo wyboru członków Rady, bez względu na to czy osoba ta jest mężczyzną czy kobietą, muzułmaninem czy niemuzułmaninem. 

Niemuzułmańscy obywatele mogą zostać członkami Rady, po to żeby wnosić skargi przeciwko jakiejkolwiek niesprawiedliwości popełnionej przeciwko nim przez władców i w sytuacji, w której nie uprawomocnia się na nich islamu. (i związanego z tym określonego statusu prawnego)

Zostało przekazane, że Abu Bakr (rahimahullah) rozmawiał z żydem imieniem Finhaas, którego nawoływał do islamu. Finhaas odpowiedział:

Na Allaha Abu Bakrze nie jesteśmy w potrzebie Allaha tak jak On (jest w potrzebie) nas i nie potrzebujemy Jego pomocy tak jak On potrzebuje naszej pomocy. Nie potrzebujemy go i On potrzebuje nas. Jeśli byłby prawdziwe (naprawdę) bogaty nie prosiłby nas o pożyczenie naszego majątku (tak) jak twój przyjaciel się doprasza.
On (Subhana wa tala) zakazuje tobie z lichwy, ale obdarza nas tym (daje nam to) i Jeśli byłby prawdziwe bogaty nie obdarzałby nas tym.

Tutaj Finhaas odnosił się do tego co mówi Allah (Subhana wa tala)

Kto udzieli Allahowi pożyczki, tak że Allah pomnoży ją dla niego.

[TZQ Al-Baqarah: 245]

Abu Bakr (rahimahullah) nie mógł zaakceptować takiej obrazy (zniewagi, obelgi) dlatego też uderzył w twarz Finhaasa’ bardzo mocno i powiedział:

Na Allaha gdyby nie było to dla umowy to co jest pomiędzy tobą i nami zabiłbym ciebie, ty wrogu Allaha. 

Finhaas poszedł na skargę do Proroka (sal allahu alejhi ła salaam) na to co uczynił Abu Bakr. (rahimahullah)
Prorok (sal allahu alejhi ła salaam) wysłuchał tej skargi a następnie spytał Abu Bakra o to co zaszło. (incydent, który miał miejsce) Abu Bakr (rahimahullah) powiedział Prorokowi (sal allahu alejhi ła salaam) o tym co zaszło ale Finhaas zaprzeczył jakoby ten incydent miał w ogóle miejsce. Niedługo potem Allah (Subhana wa tala) objawił:

Allah usłyszał to co mówili ludzie kiedy oni mówili Allah jest biedny a my bogaci. Napiszemy co oni powiedzieli i o bezprawnym zabiciu przez nich Proroków i Powiemy skosztujcie (posmakujcie) kary Ognia Piekielnego.

[TZQ Ale-Imran: 181]

Abu Bakr (rahimahullah) był w czasie tego incydentu pomocnikiem Proroka (sal allahu alejhi ła salaam) a Finhaas był Dhimmi. Prorok (sal allahu alejhi ła salaam) wysłuchałby skargi Finhaasa’ przeciwko Abu Bakrowi (rahimahullah) choćby ten nawet nie miał racji.

Jeżeli skarga jest od osoby, z którą Państwo ma zawartą umowę (porozumienie) wtedy tym bardziej należy wysłuchać skargę od Dhimmiego (dla posiadania przez niego umowy, porozumienia) Dhimmah). 

Pomimo tego nie będzie niemuzułmanom dozwolone wyrażanie swojej opinii w sprawach dotyczących legislacji ponieważ muzułmańska legislacja pochodzi z Muzułmańskiej Aqidah.

Niemuzułmanie mogą przyjąć pogląd, który jest obcy i sprzeczny z muzułmańską Aqidah, właśnie z tego powodu ich opinia nie jest brana pod uwagę w sprawach legislacji.  Niemuzułmańscy członkowie Rady nie posiadają prawa rozpatrywania tego co Khaleefah adoptuje z prawa, powodem tego jest ich niewiara w islam.

Posiadają oni natomiast prawo do wypowiadania się w sprawach, które ich dotyczą (np.  jakiejkolwiek niesprawiedliwości popełnionej przeciwko nim przez władców i w sytuacji, w której nie uprawomocnia się na nich islamu i związanego z tym określonego statusu prawnego)

T. W. Arnold, w swojej książce Głoszenie islamu, stwierdza, że:

Kiedy Konstantynopol został ostatecznie otwarty na sprawiedliwość islamu w 1453 roku Sułtan Muhammad II obwołał siebie opiekunem kościoła greckiego. Prześladowanie chrześcijan zostało zakazane i został wydany dekret (zarządzenie) dający gwarancję nowo mianowanemu patriarsze Gennadiosowi i jego biskupom i następcom i zapewniający (podtrzymujący) wszystkie przywileje, które przysługiwały im uprzednio. Sułtan osobiście podarował Gennadiosowi pastorał. Patriarcha był również upoważniony (upełnomocniony) do poddawania uwadze (trosce) władzy i Sułtana niesprawiedliwych czynów gubernatorów.

Wojsko (armia)

Ochrona Dhimmi jest obowiązkiem muzułmanów. Dhimmi nie są zobowiązani do wstępowania do wojska (armii) i walczenia w obronie Państwa Muzułmańskiego. 

Ibn Hazm powiedział, że:

jednym z praw ludzi umowy jest to, że kiedy Dar ul Islam jest atakowany i ludzie umowy zamieszkują w tej części ziemi, wówczas muzułmanie muszą umrzeć w ich obronie. 
Każde zaniedbanie (zlekceważenie) pod tym względem byłoby zaniedbaniem (zlekceważeniem) w prawie umowy Dhimmi. 

Jeżeli będą chcieli, niemuzułmanie mogą stanowić część wojska (armii) muzułmańskiego i może im być wypłacany żołd za to. Nie jest dozwolone im jednak piastowanie stanowisk we władzy wewnątrz wojska (armii) Zostało przekazane w Seerah Ibn Hishama:

Był wśród nas nieznajomy człowiek, nikt nie wiedział kim on jest, jest powiedziane, że był to Kuzman. Kiedy wspomniano jego imię Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi ła salaam) powiedział, Zaprawdę jest on z ludzi Ognia. Powiedział: W dzień Uhud, Kuzman walczył tak zaciekle, że sam zabił siedmiu do ośmiu Mushrikeenów…

Słudzy Obywatelscy

Ci, którzy posiadają obywatelstwo (Państwa Muzułmańskiego) i odpowiednie umiejętności, mężczyźni czy kobiety, muzułmanie czy niemuzułmanie i spełniają wszelkie wymagania do tego aby mianować ich na przełożonych lub pracowników każdego z urzędów administracyjnych.
To zostało przyjęte z reguł zatrudniania (Ijara), gdzie dozwolone jest zatrudnianie każdej osoby bez względu na wyznawaną przez nią religię.
(na podstawie dowodów prawnych odnoszących się do zatrudniania, które nie pomijają żadnych określonych grup:

A jeśli one karmią dla was (wasze dziecko), dawajcie im za to wynagrodzenie
[TZQ At-Talaq:6 ]

Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi ła salaam) osobiście zatrudnił kiedyś człowieka z Banu Ad-Deel, który był niemuzułmaninem.
To oznacza, że dozwolone jest zatrudnianie niemuzułmanina (tak samo jak zatrudnia się muzułmanina).

 

Źródło: http://islam-in-poland.org/main/index.php/weblog/more/co_si_stanie_z_nie_muzumanami_w_khilafacie_cz_druga/