Niemuzułmanie są Ahl adh-dhimma (ludźmi umowy)
Allah (Subhana wa tala) objawił System Muzułmański (odnoszący się do prawa, do każdego aspektu życia człowieka) (Szari’a) Wysłannikowi (sal allahu alejhi ła salaam) jako wyraz Swojego miłosierdzia dla całej ludzkości bez względu na różnice jakie w niej występują (w kolorze skóry, religii, rasy)
Qur’an jasno mówi:
Zesłaliśmy ciebie jako miłosierdzie (litość, łaskę, dobrodziejstwo) dla całej ludzkości.
[TZQ Al-Anbiya: 107]
Jeżeli przestudiujemy Szari’a uzmysłowimy sobie, że zostały nam objawione szczegółowe rozwiązania dla wszelkiej sytuacji z życia społeczności muzułmańskiej. Objawiono nam również, jakie powinno być nasze postępowanie względem niemuzułmanów, żyjących w Państwie Muzułmańskim.
Uprawomocnienie Szari’a, w tym określonego postępowania względem niemuzułmanów jest sposobem na niesienie da’ła niemuzułmanom.
Niemuzułmanie poprzez życie w Państwie Muzułmańskim i doświadczanie zapewnionej im sprawiedliwości, nienaruszalności praw i prawdy islamu, w postępowaniu względem nich muzułmanów, jedynie wtedy są w stanie ujrzeć uprawomocnione prawo muzułmańskie co sprawi, że będą bardziej skłonni uwierzyć ze pochodzi to od Boga.
Niemuzułmanscy obywatele żyjący w Kalifacie są określani w Szari’a terminem Dhimmi. Termin Dhimmi
pochodzi od wyrazu Dhimma, który oznacza obowiązek (zobowiązanie) wypełnienia umowy.
Islam rozpatruje wszystkich ludzi żyjących w Khilafacie jako obywateli Państwa Muzułmańskiego i traktuje ich na równi (ich status jako obywateli jest równy).
Jakikolwiek przejaw dyskryminacji pomiędzy muzułmanami a Dhimmi nie jest dozwolony w islamie. Na Państwo Muzułmańskie nałożony jest obowiązek zapewnienia ochrony Dhimmi, ich wierzeń, honoru, własnego zdania, własności i życia.
Status prawny nadany Dhimmi został wyjaśniony przez Wysłannika Allaha (sal allahu alejhi ła salaam) który powiedział:
Ten kto zabija Mua’ahed (ludzi, z którymi Państwo ma zawartą umowę, traktat, porozumienie. Należy rozróżnić to słowo od słowa Mułahed, które oznacza monoteistę) bezprawnie nie poczuje zapachu Raju nawet jeżeli jego zapach był odczuwalny z czterdziestoletniej odległości podróżowania.
[Ahmed]
Imam Qarafi również poruszając zagadnienie odpowiedzialność Państwa względem Dhimmi powiedział:
Jest odpowiedzialnością muzułmanów względem Ludzi Dhimma opiekować się ich słabymi, spełniać potrzeby biednych, nakarmić głodnych, zapewnić ubrania, zwracać się do nich uprzejmie i nawet znosić doznaną przez nich krzywdę nawet jeśli została wyrządzona przez sąsiada, w sytuacji kiedy muzułmanie mają wyraźną przewagę. Muzułmanie muszą również doradzać im szczerze w ich sprawach i ochraniać ich przed tymi, którzy usiłowałby wyrządzić im krzywdę albo ich rodzinie, oraz przed tymi, którzy usiłowałby ukraść ich majątek i naruszać ich prawa.
Thomas. W. Arnold, w swojej książce ‘Głoszenie islamu’ pisał o traktowaniu niemuzułmanów, którzy żyli pod panowaniem Khilafatu Ottomańskiego.
Stwierdza:
...pomimo że Grecy liczebnie przeważali Turków we wszystkich europejskich prowincjach Imperium, bardziej jednak odpowiadało im zwierzchnictwo Sułtana niż innej Chrześcijańskiej władzy z powodu przyznanej im religijnej tolerancji, ochrony życia i własności.
Stwierdza nawet, że
...traktowanie chrześcijańskich poddanych przez Ottomańskich władców przynajmniej na dwa wieki po opanowaniu Grecji, wykazywało tolerancję, która wówczas pozostawała czymś nieznanym w pozostałej części Europy.
Kalwiniści z Węgier i Transylwanii i Unitarianie z drugiego państwa długo opowiadali się za podporządkowaniem się Turkom raczej niż dostaniem się w ręce fanatycznego domu Habsburgów; i Protestanci ze Śląska wyglądali za Turcją i chętnie uzyskaliby wolność za cenę podporządkowania się władzy muzułmańskiej(...)
Kozacy, którzy należeli do Staroobrzędowców prześladowani przez Państwowy Kościół Rosyjski znaleźli pod panowaniem Sułtana tolerancję, której ich chrześcijańscy bracia im odmawiali.
Kategorie niemuzułmanów
Muzułmańskie Szari’a odnosi się do wszystkich Dhimmi, włączając w to Mua’ahed (ludzi, z którymi Państwo ma zawartą umowę, traktat, porozumienie) i Mustaemen (jedna osoba wchodzi na obszar Państwa na podstawie zezwolenia, pozwolenia) nie obejmuje to dyplomatów, których traktowanie oparte jest na wzajemnych porozumieniach z reprezentowanymi przez nich państwami.
Istnieją dwie kategorie Dhimmi. Pierwsza – są to Ludzie Księgi (ahl e kitab) i Druga – ustanowiona z wszystkich wyznawców pozostałych religii.
Ludzie Księgi to żydzi i chrześcijanie. Szari’a określa, że jest halal dla muzułmanów spożywanie zarżniętego przez nich dozwolonego przez islam mięsa i jest dozwolone dla muzułmańskich mężczyzn żenienie się z ich kobietami.
Wyznawcy pozostałych religii podlegają takiemu samemu traktowaniu, wyjątek stanowi to, że muzułmanie nie mogą spożywać zarżniętych przez nich zwierząt i żenić się z ich kobietami.
Dowodem na to jest:
Yahya relacjonował mi od Malika od Jafara ibn Muhammada ibn Aliego od jego ojca, że Umar ibn al-Khattab wspomniał o Magach (czcicielach ognia) i powiedział, Nie wiem co z nimi uczynić?. Abd ar-Rahman ibn Awf powiedział, Zaświadczam, (poświadczam) że słyszałem Wysłannika Allaha (sal allahu alejhi ła salaam) mówiącego, Postępuj według tej samej sunnah z nimi, według której postępujesz z ludźmi Księgi.
[Muwatta]
W dodatku Al-Hassan Ibn Muhammad lbn Ali Ibn Abi Talib relacjonował, że Prorok (sal allahu alejhi ła salaam) napisał do Magów z Hajan nawołując ich do przyjęcia islamu lub zapłacenia Jizyah. Jeżeli nie przyjmą islamu, wtedy muzułmanom zostało zakazane spożywanie mięsa ich zwierząt i zakazano im (również) żenienia się z ich kobietami.
Niemuzułmanom wolno postępować według swoich wierzeń.
Allah (Subhana wa tala) mówi:
Niech nie będzie przymusu w religii
[TZQ Al-Baqarah: 256]
Powyższy ayah czyni jasnym, że nie jest dozwolone Państwu Muzułmańskiemu zmuszać żadnego niemuzułmanina do porzucenia swoich wierzeń.
Znajduje to potwierdzenie w historii. Do dzisiejszego dnia zachowały się społeczności (gminy) żydów i chrześcijan żyjące na całym Bliskim Wschodzie pomimo tego, że ten obszar znajdował się całkowicie pod panowaniem Państwa Muzułmańskiego przez tysiąc trzysta lat.
Thomas. W. Arnold, w swojej książce ‘Głoszenie islamu’ mówi, że
Chrześcijański Patriarcha i wielki Synod mógł decydować o wszystkich sprawach wiary i dogmatach bez jakiejkolwiek ingerencji Państwa Muzułmańskiego. Nigdy nie miało to miejsca pod panowaniem Cesarzy bizantyjskich.
Niemuzułmanie postępują według swoich religii w sprawach żywności i odzienia.
W sprawach żywności i odzienia dozwolone jest Niemuzułmanom postępować według swoich religii w ramach porządku obywatelskiego.
Madhab Imama Abu Hanifah mówi:
Jest uzgodnione w islamie, że Ludzie Dhimma, mogą pić alkohol, spożywać wieprzowinę i czynić to na co zezwala im ich religia w zasięgu Szari’a.
Zatem tak długo jak utrzymywane jest to w prywatności i nie przedostaje się do społeczeństwa, Państwo Muzułmańskie w to nie ingeruje.
Jeżeli na przykład Dhimmi otworzy sklep w celu sprzedawania alkoholu, zostanie ukarany według Szari’a.
Małżeństwa zawierane przez Niemuzułmanów (i wszystko co jest z nimi związane) są ustalane na podstawie ich religii.
Dozwolone jest niemuzułmanom zawieranie związków małżeńskich z niemuzułmanami na podstawie ich religii. Jest im dozwolone zawieranie związków małżeńskich np. w Kościele lub Synagodze, przez księdza lub Rabiego. Jest im dozwolone również uzyskiwanie rozwodu na podstawie ich religii.
Jest dozwolone w Szari’a żenienie się muzułmańskich mężczyzn z kobietami z Ludzi Księgi. Qur’an potwierdza to:
Dzisiaj są wam dozwolone Al tayebat (dobre rzeczy)
i jedzenie tych, którym została dana księga, jest również dla was dozwolone i (są wam dozwolone) kobiety cnotliwe spośród wierzących (muzułmanki) i kobiety cnotliwe spośród tych, którym została dana księga przed wami, jeżeli daliście im należny posag jako ludzie uczciwi a nie rozpustni nie biorąc niedozwolonych wam kobiet (popełniając cudzołóstwo)...
[TZQ Al-Ma’idah: 5]
W tym przypadku małżeństwo, rozwód i wszystko co jest związane z
rodziną, dziećmi podlega Szari’a.
Niemuzułmanie są zobligowani do postępowania według Szari’a w kwestiach dotyczących ich relacji ze społeczeństwem Państwa Muzułmańskiego.
Wszystkie z pozostałych kwestii i norm, reguł prawnych Szari’a, takich jak określone kary, system sądowniczy, system władzy, ekonomia i polityka zagraniczna są uprawomocnione przez Państwo na wszystkich, zarówno muzułmanach i niemuzułmanach.
Ciąg dalszy nastąpi.
Źródło: http://islam-in-poland.org/main/index.php/weblog/more/co_si_stanie_z_nie_muzumanami_w_khilafacie/