Kiedy Kalif składa rezygnację ze sprawowanego przez siebie urzędu, z jakiegoś powodu zostaje z niego usunięty, lub umiera, wówczas nie ma miejsca sukcesja w łonie jego rodziny. Władza w Państwie Muzułmańskim nie podlega dziedziczeniu.
Przywództwo w Państwie Muzułmańskim jest umową pomiędzy muzułmanami a Kalifem. Legitymacja władzy Kalifa oparta jest na baj’ah, którą daje mu Umma.
Procedura mianowania nowego Kalifa wygląda następująco:
Kandydaci na urząd Kalifa zobowiązani są do przedłożenia Madżlis Al – Umma (Radzie Ummy) stosownego podania. Mieszkańcy muzułmańscy mają prawo do przedstawienia kandydatur na urząd Kalifa, muszą one jednak spełniać warunki określone przez prawo muzułmańskie.
Członkowie Madżlis Al – Umma (Rady Ummy) rozpatrują przedłożone im podania i poddają ocenie kandydatury, czy spełniają one określone prawem muzułmańskim warunki, uprawniające do objęcia urzędu Kalifa.
Kalif musi spełniać następujące warunki (wybrane przykłady):
- musi być muzułmaninem
- musi być mężczyzną
- musi być wolnym człowiekiem (nie niewolnikiem)
- musi być zdrowy na umyśle
- musi być w dojrzałym wieku
- musi być ‘adl (nie popełniał jawnych grzechów)
- musi być zdolny do pełnienia władzy
Islam zaleca również inne warunki, które powinien spełniać kandydat:
- powinien być mudżtahidem
- powinien być doświadczony w polityce
- powinien być odważny
Po przedstawieniu do publicznej wiadomości kandydatur na urząd Kalifa, muzułmański mieszkaniec udaje się do najbliższego lokalu wyborczego (znajdującego się w jego miejscu zamieszkania) i oddaje głos na wybranego przez siebie kandydata.
Państwo następnie zarządza liczenie głosów, tak szybko, jak tylko jest to możliwe, dlatego, że zgodnie z prawem muzułmańskim Kalif musi być mianowany w ciągu trzech dni (jest to okres czasu, w którym Umma może pozostawać bez swojego Amira).
Kandydat, który otrzymał największa liczbę głosów obejmuje urząd Kalifa, bez względu na to, czy głosowała na niego więcej niż połowa mieszkańców państwa, czy nie.
Po mianowaniu Kalifa przez muzułmanów, członkowie Madżlis Al – Umma (Rady Ummy), wraz z pozostałymi kandydatami (na urząd Kalifa, którzy nie zostali wybrani) i tymi, którzy zajmują najważniejsze urzędy w Państwie Muzułmańskim (Łali, Amir Al Dżihad) publicznie dają, nowo wybranemu Kalifowi, baj’ah. To oni reprezentują całą Ummę i występują pod nazwą ahl al Halli łal ‘aqd (ludzie autorytetu i zobowiązania). Ta procedura określana jest mianem baj’ah in’iqadu (umowy zobowiązującej)
O mianowaniu Kalifa dowiadują się mieszkańcy Państwa Muzułmańskiego z dostępnych źródeł informacji i podczas dżuma’ khutbah.
Suwerenność jest tylko dla Szari’a a władza jest dla muzułmańskiej Ummy. Warunkiem legalności władzy Kalifa jest zgoda Ummy. Zgoda Ummy wyraża się w zgodzie ahl al Halli wal ‘aqd (ludzi autorytetu i zobowiązania), którzy reprezentują całą Ummę.
Nowo mianowany Kalif następnie przedstawia się Ummie i prosi ją o danie mu baj’ah. Druga przysięga określana jest mianem baj’ah al – ta’aa (przysięga posłuszeństwa). Posłuszeństwo Kalifowi jest obowiązkiem nałożonym na wszystkich muzułmanów. Zaniedbanie tego obowiązku jest ciężkim grzechem.
Mieszkańcy muzułmańscy mogą osobiście dać baj’ah, nowo mianowanemu Kalifowi, ale przy dużej ilości mieszkańców Państwa Muzułmańskiego może być to utrudnione. Dlatego też dopuszczalne jest danie baj’ah Kalifowi poprzez wysłanie do niego (zawierającego w swojej treści baj’ah) listu lub telegramu. Zalecane jest postąpienie w myśl zasady - „milczenie oznacza zgodę”, która oznacza, że mieszkaniec muzułmański słysząc, kto jest nowo mianowanym Kalifem i jego prośbę o danie mu baj’ah, nie wyraża swojego sprzeciwu, ani nie podejmuje przeciwko niemu żadnych działań. Nie podejmowanie żadnych działań nie jest grzechem i oznacza danie baj’ah Kalifowi przez muzułmańskiego mieszkańca.
Muzułmański mieszkaniec dając baj’ah Kalifowi zawiera z nim umowę, że dopóki Kalif będzie uprawomocniać islam w Państwie Muzułmańskim, dopóty on będzie mu posłuszny.
Abu Hurajrah (rahimullah) przekazał, że Wysłannik Allaha (sal allahu alejhi wa salaam) powiedział:
„Ktokolwiek był mi posłuszny, był posłuszny Allahowi; ktokolwiek był mi nieposłuszny, był nieposłuszny Allahowi; ktokolwiek był posłuszny Amiirowi, był mi posłuszny i ktokolwiek był jemu nieposłuszny, był mi nieposłuszny.[Buhari i Muslim]
Źródło: Abu Hamza