Do napisanie tego artykułu skłoniła mnie lektura artykułu z portalu Onet.pl „Prof. Ehrman: Słowo Boże zostało sfałszowane”. Sama treść artykułu może wydawać się kontrowersyjna choć tezy w nim głoszone nie są nowe. Jednak mnie osobiście poruszyły najbardziej słowa prof. Ehrmana, który stwierdził, że odszedł od Kościoła pomimo, że był gorliwym katolikiem, ponieważ nie umiał znaleźć w nim miejsca do dyskusji oraz odpowiedzi na pytanie dlaczego cierpimy ?
Cierpienie nie jest niczym nowym w historii ludzkości. Jest ono jakby wpisane w ludzką naturę. Jednak najważniejsza jest nasza postawa wobec tego co nas spotyka. Nie da się uniknąć cierpienia. Mówią o tym największe religie i systemy filozoficzne. Katolicyzm mówi, że cierpienie jest drogą uszlachetniającą człowieka i niektórzy uważają, że należałoby żyć tylko w cierpieniu. Buddyzm zaś przedstawia nasze życie jako koło. Koło ma tą cechę, że jest zamknięte i jeżeli będziemy chodzić po jego obwodzie w reszcie dojdziemy do jego „początku”. Tu warto zauważyć, że tak naprawdę to od nas zależy, gdzie koło ma początek, ponieważ to on będzie wyznaczał koniec. Symbol samsary, czyli koła-cyklu życia można także skojarzyć z innym ciekawym symbolem Yin-Yang, który pokazuje, że bez jednej części rzeczywistości inna jej część również nie będzie mogła istnieć. I co najważniejsze wszystko jest całością zamkniętą w kole i przenikające się. A więc czy człowiek jest skazany na wieczne cierpienie, które będzie trwało do końca jego dni ?
Życie jest bardzo dwoiste. Z jednej strony radość a z drugiej smutek, życie i śmierć, szczęście i nieszczęście. Takich par można by wymienić za pewne jeszcze więcej. Bez jednego nie może istnieć drugie. Życie nie może istnieć bez śmierci. Radość bez szczęścia, ponieważ gdybyśmy nie doświadczyli tej dwoistości nie umielibyśmy rozpoznawać tych przeciwstawnych uczuć. Jak głodny może zrozumieć człowieka zawsze najedzonego ? A jak bogaty może zrozumieć człowieka biednego ? Cierpienie jest uczuciem trudnym i umiejącym niszczyć ludzkie życie.
Nie można go nie doceniać. Dlatego ludzi, którzy cierpią należy otoczyć szczególną opieką. Jednak i oni powinni zadać sobie podstawowe pytanie. Dlaczego cierpię i jak mogę sobie ulżyć w tym cierpieniu ? Nasz dzisiejszy świat jest pełen cierpienia. Choć mamy często prawie wszystko z materialnego punktu widzenia jednak nam nadal czegoś brakuje i to coś może być dla nas czasami ważniejsze niż wszystkie pieniądze jakie posiadamy. Tym czymś może być miłość, zrozumienie, spokój, wewnętrzna radość życia itd. Gdzie te wszystkie uczucia rodzą się ? Według mnie w wewnątrz nas. Wszystko się zaczyna i kończy wewnątrz nas.
Niektórzy trenerzy osobowości mawiają, że człowiek to największa siłą we Wszechświecie. I zgadzam się z nami. To my mamy możliwość i siłę tworzyć nasze życie. To my poprzez nasze nastawienie i percepcję, odbiór rzeczywistości jesteśmy wstanie kierować naszym życiem. A więc dlaczego tak trudno to uczynić ? Ponieważ nie pamiętamy lub nie chcemy pamiętać o zasadzie, że my tworzymy swój świat w momentach, które decydują o nim. Jak często żałujemy wypowiedzianych słów lub nawet myśli. Jak często szukamy wybaczenia i zrozumienia i nie jesteśmy wstanie go odnaleźć. Czy można żyć z piętnem, które nie daje nam spokoju ? Otóż tak.
Tu pojawia się kolejna ważna kwestia jaką należy podjąć to tolerancja i akceptacja. Najpierw zacznijmy zmieniać świat od siebie mawiają ludzie. I uważam to za wielką mądrość nie tylko ludową. Jeżeli nie umiemy szanować i akceptować siebie to w jaki sposób będziemy mogli szanować i akceptować innych. Jeżeli nie jesteśmy wstanie znieść samych siebie to jak możemy znieść odmienności innych. Szacunek wyrasta ze zrozumienia. Jeżeli będziemy starali rozumieć siebie lepiej to może uda się nam spojrzeć lepszym i przychylniejszym okiem na innych. Cóż to praktyka czyni mistrzem, więc warto zacząć od dziś i małymi kroczkami dochodzić do kolejnych większych przełomów w swoim życiu. Życzę wszystkim wytrwałości w najtrudniejszym wyzwaniu wszystkich czasów, czyli życiu pięknie i mądrze.
Źródło: http://bezwarunkowamilosc.wordpress.com/2009/05/20/dlaczego-cierpimy/