Żaba z włochatymi odnóżami, żaba szczekająca i najbardziej trująca żaba świata - to wszystko tutaj!
WŁOCHATA ŻABA
Żaba włochata ma ziemisto-czekoladowy kolor, a jej tylną część tułowia i uda pokrywa coś, co przypomina gęstą sierść. W rzeczywistości są to długie, nitkowate twory skórne. Wszystkie żaby oddychają nie tylko płucami, ale także – w pewnej mierze - przez skórę. Potrzebują wilgoci, gdyż bez niej ich skóra wysycha i mogą się udusić. Żaby włochate zamieszkują rwące potoki i większość czasu spędzają pod wodą. Nie oddychają płucami tak często jak zwykłe żaby, w zawiązku z tym muszą wykorzystywać znacznie większą powierzchnię skóry do oddychania pod wodą. Dlatego wykształciły sobie „włosy”. [1]
Inną niezwykłą cechą żaby włochatej są mięsiste palce ich tylnych odnóży zaopatrzone w długie, ostre pazury, podobne do kocich, które w dodatku chowają się jak u kota. [2] Po więcej informacji na ten temat odsyłam do: http://kopalniawiedzy.pl/zaba-wlochata-Trichobatrachus-robustus-pazury-lamac-kosc-David-Blackburn-4926.html
GRZBIETORÓD AMERYKAŃSKI
Jest to chyba jeden z najniezwyklejszych płazów na świecie, ponieważ można go określić całkiem dosłownie jako ropuchę z kieszeniami. Mają około 12 cm długości i przypominają spłaszczone, brunatne latawce z nogami w każdym rogu. Bardzo łatwo je złapać, ponieważ do obrony stosują barwy obronne, leżą bezwładnie wierząc, że te im pomogą.
Kiedy samica składa jaja, samiec wciska je w miękką gąbczastą skórę na jej grzbiecie. Początkowo jaja wyglądają jak przejrzyste paciorki, zagłębione do połowy w brunatnej skórze. Stopniowo wystające części jaj twardnieją i wytwarzają malutkie, wypukłe wieczka, podczas gdy reszta tkwi w kieszeniach na grzbiecie matki. Powoli wykluwają się z nich kijanki, które następnie przybierają postać ropuszek – tak małych, że na znaczku pocztowym zmieściłoby się ich co najmniej sześć. Gdy maleństwa zaczynają się wykluwać, brzeg jajka wystający nad powierzchnię skóry matki mięknie i ropuszki podnoszą wieczka niczym klapy w podłodze, a potem z wysiłkiem wydobywają się ze swoich osobliwych bunkrów – czy raczej kolebek – na grzbiecie matki. [3]
DRZEWOŁAZY
Niewielkie żabki mierzące około 4 cm i mieniące się wszystkimi barwami tęczy. Istnieje kilkanaście gatunków tych płazów. Wyglądają wspaniale, a dla gujańskich Indian drzewołazy są bardzo użyteczne. Umieszczone blisko ognia wydzielają śluz, który tubylcy zbierają i przechowują. Spreparowany specjalną metodą śluz drzewołazów staje się silną trucizną i Indianie maczają w nim groty strzał. Trucizna ta szybko uśmierca zwierzęta nawet tak duże i silne jak dzika świnia. Dla tubylców każda z tych żabek jest miniaturową fabryczką i ilekroć potrzebują trucizny, idą do lasu, by nazbierać odpowiednio dużo drzewołazów i użyć ich do jej produkcji. [4]
ŻABA ROGATA
Żaby rogatej boją się wszyscy mieszkańcy obszarów, na których występuje. To dziwacznie wyglądające stworzenie osiąga bardzo duże rozmiary (niekiedy wielkości sporego talerzyka). Są to pięknie ubarwione płazy: na kremowym tle widnieją szmaragdowe, srebrzyste i czarne wzory. Żaby te mają chyba największe paszcze w całym żabim świecie – na ich widok przypomina się Humpty Dumpty, którego głowa rozpadłaby się na pół gdyby uśmiechną się jeszcze szerzej. Nad oczami sterczą im dwa ostro zakończone wyrostki skórne, przypominające rogi. Jest to najprawdopodobniej najbardziej agresywny i drapieżny gatunek płaza na świecie. Większość dnia żaba rogata spędza zagrzebana w miękkim mule, z którego wystają tylko rogi i oczy. Kiedy ją wypatrzysz i zechcesz odkopać wpada w straszną złość i nie waha się zaatakować. Skacze w stronę napastnika na krótkich, grubych łapach, nadymając się i rozdziawiając paszczę o jaskrawożółtym wnętrzu, a przy tym wydaje głośne, jazgotliwe szczeknięcia niczym rozdrażniony pekińczyk. [5] Tubylcy wierzą, że żaba ta jest jadowita - co nie jest prawdą - natomiast posiada ona bardzo silne szczęki, które stanowią spore zagrożenie jeżeli w jakiś nieopatrzny sposób trafi w nie ludzka dłoń lub palec.
Żabi świat jest światem niezwykle różnorodnym i kryje jeszcze wiele zadziwiających tajemnic takich jak żaba dziwaczka, której kijanka jako jedyna z wszystkich żabich kijanek jest większa od dorosłego okazu.
Ciekawą żabą jest też rzękotka torbowa. Wzdłuż grzbietu samicy biegnie szczelina, która otwiera się jak kieszeń. W niej rzękotka przetrzymuje zapłodnione jaja. Spoczywają tam aż do momentu wyklucia się kijanek i gdy te są już gotowe do wyjścia szczelina rozwiera się, a ze środka wyskakują maluchy niewiele większe od supełka na nitce.
A na koniec znak pokoju dla wszystkich żab na świecie. Tych na wolności, żyjących w domowych hodowlach i w ogrodach zoologicznych. Peace!
1. G. Durrel „Nowy Noe”, Warszawa 1999, s. 56
2. G. Durrel „Nowy Noe”, Warszawa 1999, s. 57
3. G. Durrel „Nowy Noe”, Warszawa 1999, s. 82
4. G. Durrel „Nowy Noe”, Warszawa 1999, s. 85
5. G. Durrel „Nowy Noe”, Warszawa 1999, s. 120
Zdjęcia: Internet