Wiele już napisano o poście i głodówkach. Zastanówmy się jednak, czy między postem a głodówką możemy postawić znak równości. Często stosujemy obie nazwy zamiennie, ale czy pojęcia te rzeczywiście zawierają te same treści?
Czym jest post? To całkowita lub częściowa, dobrowolna rezygnacja z pożywienia. Powodów może być wiele, do najczęstszych należą zdrowotne bądź religijne. Osoba poszcząca zna i godzi się na pewne niedogodności spowodowane wstrzymaniem się od jedzenia. Post jest w tym wypadku jedynie środkiem do osiągnięcia wcześniej wytyczonego celu, jakim może być redukcja nadwagi, pozbycie się pewnych dolegliwości, polepszenie obecnego stanu zdrowia, praktyka religijna bądź duchowa. Poszczący zna przebieg całego procesu wraz z odpowiednimi „narzędziami” wspomagającymi, które znajdują się w jego zasięgu i których może używać podczas postu. Osoba tak jest także świadoma, ewentualnych konsekwencji zdrowotnych. Podczas postu nie czujemy, że naszemu życiu zagraża coś, sprawujemy sami (bądź z lekarzem) kontrolę nad całym złożonym procesem zmian zachodzących w naszym organizmie. Co ważne, post ma pewne ściśle przez nas wyznaczone i zaakceptowane ramy czasowe.
W takim razie czym jest głodówka? Jest to niedobrowolne, a więc przymusowe pozbawienie pożywienia. Osoba głodująca nie jest w stanie przewidzieć, kiedy ów stan głodowania skończy się, nie inicjuje go też sama. Głodujący jest raczej poddawany działaniu sił z zewnątrz. Poszczący sam działa. Głodowanie jest odbierane jako zagrożenie życia.
W jakim wieku najwcześniej możemy rozpocząć post? Pościć możemy dopiero od około 18 roku życia, wcześniejsze wstrzymywanie się od pożywienia byłoby raczej nazwane głodówką za sprawą braku odpowiedniego wielostronnego rozeznania oraz możliwości samodzielnego podjęcia takiej decyzji. Dlatego też małe dzieci czy zwierzęta nie mogąc pościć - mogą tylko głodować.
Głodówka to przymus, któremu poddajemy się z braku pożywienia. Wynikiem końcowym głodowania jest przeważnie śmierć, destrukcja całego organizmu. Post to nasza świadoma i dobrowolna decyzja wstrzymania się na pewien okres czasu od przyjmowania pokarmów przy jednoczesnym ich dostatku. Wynikiem końcowym postu jest poprawa stanu zdrowia, rewitalizacja.
Dlatego ważnym jest, abyśmy poszcząc mówili o poście. Kiedy tak się dzieje, podajemy naszemu umysłowi informacje, które po przetworzeniu dadzą pozytywny rezultat w postaci oczyszczenia, czyli ozdrowienia (porównaj pozytywne rezultaty postu Jezusa, Buddy itd.).
Kiedy podajemy naszemu umysłowi informacje o głodzeniu się, wynik jest raczej negatywny, a czasami wręcz dla nas niebezpieczny (przypomnijmy sobie, jakimi emocjami reagujemy na relacje z obszarów dotkniętych klęską głodu lub na obrazki dzieci umierających z głodu).
Jedną z przyczyn niechęci i trudności w przeprowadzaniu postu może być nazywanie go głodówką. Radzę więc wszystkim, którzy doceniają terapię polegającą na okresowym, całkowitym lub częściowym powstrzymywaniu się od spożywania nazywać POSTEM. Zróbcie tak, a sami przekonacie się, że można tego dokonać o wiele prościej.
źródło obrazka: internet