JustPaste.it

Wszystko o łupieżu

Duża część społeczeństwa cierpi na łupież skóry głowy. Nie jest to choroba, raczej dolegliwość kosmetyczna, na tyle jednak dokuczliwa, że stanowi poważny problem dla wielu ludzi.

Duża część społeczeństwa cierpi na łupież skóry głowy. Nie jest to choroba, raczej dolegliwość kosmetyczna, na tyle jednak dokuczliwa, że stanowi poważny problem dla wielu ludzi.

 

Sypiące się z głowy białe płatki nikomu nie dodają uroku. A widok obsypanych łuskami ciemnych ubrań  jest nieestetyczny i powoduje skojarzenia z brakiem higieny u osób dotkniętych tą przypadłością.

Przyczyny łupieżu

Powstawanie łupieżu rzadko spowodowane jest przez zaniedbania higieniczne. A bywa nawet odwrotnie. To podrażnienia skóry głowy na skutek stosowania szamponów, balsamów, pianek, lakierów i farb są prawdopodobną przyczyną  pojawiania się łupieżu.

Czasami jego występowanie wiąże się z zaburzeniami hormonalnymi, osłabieniem organizmu  i stresem. Towarzyszy też takim chorobom jak łuszczyca i grzybica.

Łupież występuje u ludzi w każdym wieku, choć częściej dotyka ludzi młodych ze skłonnością do przetłuszczania się włosów.

Należy zawsze leczyć to schorzenie i to nie tylko z powodów estetycznych, ale dlatego, że nieleczony może doprowadzić do zmian zapalnych skóry, a w rezultacie do wypadania włosów i łysienia. I to już jest problem dermatologiczny.  Więcej o łupieżu można dowiedzieć się ze strony www.jakpokonalemlupiez.pl.

Typy łupieżu skóry głowy

U młodych ludzi do 20 roku życia występuje łupież suchy. Jego objawami są białe, suche łuski, słabo przylegające do skóry, dlatego osypują się z głowy na ramiona i plecy, powodując zakłopotanie jego posiadacza. Dlaczego takie łuski powstają? Jest to rezultat nadmiernego rogowacenia naskórka. Proces złuszczania się naskórka jest naturalny i dotyczy całego ciała. Jednak, gdy to się dzieje w nadmiernych ilościach, powstaje problem wymagający interwencji.

Łupież tłusty rozpoznaje się po żółtych, tłustych łuskach, mocno przylegających do podłoża. Nieleczony powoduje nawarstwianie się złuszczonego naskórka, a nawet przechodzi w łojotokowe zapalenie skóry. Pojawiają się wówczas rumieniowo – złuszczające zmiany, które przechodzą na kark, okolice brwi, nosa i uszu. Wymaga konsultacji z dermatologiem. Natomiast ze zwalczaniem łupieżu możemy radzić sobie sami.

Jak walczyć z łupieżem?

Łupież suchy można usunąć, stosując olejek salicylowy. Sposób jest prosty. Ciepły olejek wmasowujemy w skórę głowy. Przez 3 – 4 godziny chronimy głowę owiniętym ręcznikiem ,po czym zmywamy głowę szamponem. Uporczywe białe łuski powinny zniknąć. Jeśli się tak nie stanie, zabieg powtarzamy. Także łupież tłusty można spróbować tym usunąć. Na pewno nastąpi poprawa.

Skuteczniejsze w działaniu są szampony lecznicze produkowane na bazie siarki, propolisu, cynku, smoły pogazowej, selenu i kwasu salicylowego. Należy przed kupieniem szamponu zapoznać się z informacjami o jego składzie, żeby nie doznać rozczarowania. Szampony o działaniu antyłupieżowym mają skrajne opinie: jedni chwalą je za ich skuteczność, inni narzekają na brak poprawy. Leczenie łupieżu bowiem to sprawa indywidualna, stąd różne rezultaty u poszczególnych użytkowników. O jednym ze skutecznych szamponów przeciwłupieżowych można dowiedzieć się ze strony www.kosmetyki-organiczne.com.pl/blog/2009/03/16/dandrene-wygraj-z-lupiezem.html.

Korzystniejsze działanie mają kremy i maści z zawartością tych samych składników co szampony, bowiem ich stężenie w preparacie jest większe. Wszystkie te kosmetyki są przebadane dermatologicznie, nie mają negatywnego wpływu na ludzki organizm, działają powierzchniowo.

Na zakaeżnia grzybicze, które współistnieją z łupieżem, zalecane są szampony z zawartością ketokonazolu. Jest to bardzo skuteczny lek przeciwgrzybiczy. Żaden łupież nie ma z nim szans. Niszczy grzyby, usuwa świąd i likwiduje łuszczenie się skóry. Może być stosowany leczniczo (2 razy w tygodniu przez 2 – 4 tygodnie) lub profilaktycznie (raz na 1 - 2 tygodnie).  Do kupienia tylko w aptekach.

Na stronie www.vitalab.pl/blog/2009/04/co-wywoluje-lupiez-i-jak-sie-go-pozbyc.html można dowiedzieć się o przyczynach powstawania łupieżu oraz sposobach jego zwalczania.

Dieta w leczeniu łupieżu

Osoby cierpiące na łupież powinny zdrowo się odżywiać. Należy stosować dietę bogatą w witaminy A i E, niektóre witaminy z grupy B oraz w takie mikroelementy jak : krzem, siarka, selen, cynk. Te składniki znajdują w mięsie wołowym i wieprzowym, mleku, twarogu, grubych kaszach, żytniej mące, w cytrusach, marchwi, kapuście, pestkach słonecznika, orzechach, kiełkach pszenicy, olejach roślinnych, maśle. A więc jest to urozmaicona, zdrowa dieta, dająca korzyści całemu organizmowi.

 O innych typach łupieżu

Należy jeszcze wiedzieć o innych rodzajach łupieżu. Są to: łupież różowy, łupież biały i łupież pstry. Oto krótkie informacje o nich.

Łupież różowy

Jest to choroba skóry tułowia i kończyn, sygnalizowana przez pojawienie się pojedynczej, owalnej,  łuszczącej się plamy o średnicy ok.2 cm. Później skóra pokrywa się różowymi plamkami. Choroba przemija samoistnie po 4 --6 tygodniach. Nie ma leku przyspieszającego gojenie.

Łupież biały

Dotyczy dzieci i młodzieży, a objawia się występowaniem w okolicy nosa i brwi oraz na brodzie białych plamek jakby obsypanych mąką. Leczenie maściami antybiotykowymi.

Łupież pstry

To powierzchowne zakażenie naskórka – żółtobrunatne plamy na klatce piersiowej, plecach, szyi i i ramionach Leczenie preparatami przeciwgrzybiczymi.