Monokryształy wielu związków chemicznych mają zdolność do samoczynnego przyśpieszania i ruchu. O istnieniu tej zdolności świadczą fakty fizyczne...
(List do Profesorów fizyki oraz innych osób badających struktury krystaliczne materii, napisany 6 września 2009 r.)
Witam, Panie Profesorze!
Przypuszczam, że nigdy Pan o mnie nie słyszał... ale proszę, aby zechciał Pan poświęcić mi troszkę czasu, a ja postaram się krótko przedstawić sprawę, która, być może, Pana zainteresuje.
Otóż, od długiego czasu mój umysł jest stale pochłonięty ideami fizycznymi, które dotyczą strukturalnej budowy materii i zachodzących w niej oddziaływań. Swoje przemyślenia zapisuję w notatkach, które, może trochę na wyrost, nazywam artykułami. Artykuły przedstawiam na stronie internetowej http://pinopa.republika.pl/indpl1.html . W ostatnim czasie wynikom swoich przemyśleń, które są zawarte w 23 artykułach, nadałem wspólny tytuł "konstruktywna teoria pola" lub krótko: KTP.
Nie będę tu przedstawiał istoty "fundamentalnej zasady materii", która jest podstawą KTP. Bo można o niej przeczytać na stronie http://pinopa.republika.pl/01_FunZasMat.html . Nadmienię tylko, że KTP opiera się na odkrytym przez Galileusza prawie swobodnego spadku ciał w polu grawitacyjnym. Prawo to dla celów tej teorii zostało rozszerzone - nie dotyczy ono wyłącznie oddziaływania ciał makroskopowych na duże odległości. Ale dotyczy oddziaływania dowolnych materialnych struktur, np. atomów i cząsteczek chemicznych, a także dotyczy oddziaływania między sobą hipotetycznych fundamentalnych składników materii na dowolne odległości. Zgodnie z tą teorią można więc powiedzieć, że dzięki tej samej zasadzie, dotyczącej oddziaływań między składnikami materii, istnieją nie tylko stabilne układy planetarne w kosmosie, ale także istnieją wszelkie stabilne struktury, np. takie jak atomy, cząsteczki chemiczne, struktury krystaliczne itd.
KTP jest w istocie rozwinięciem odkrycia Galileusza. Dzięki KTP otwiera się szerokie pole dla odkryć nowych zasad i praw fizycznych. Dzięki KTP odsłania się nowy obszar fizyki, o którym można powiedzieć, że istnieje równolegle z fizyką Newtona, lecz nie obowiązują tam prawa Newtona. Ten nowy obszar fizyki wynika z odkrycia Galileusza, o którym przed chwilą wspomniałem, i wynika on na tej samej logicznej zasadzie, na jakiej z tego odkrycia wynika fizyka Newtona. Różnica jest jedynie taka, że Newton rozwinął obszar fizyki przyjmując milcząco założenie, że oddziaływania między wszelkimi obiektami fizycznymi, a co za tym idzie, także nadawane sobie nawzajem przez te obiekty przyśpieszenia, przy zmianie odległości zmieniają się według tej samej matematycznej funkcji. Ten drugi obszar fizyki, który otwiera się dzięki KTP, otwiera się właśnie dzięki odrzuceniu owego milczącego założenia Newtona.
W ramach KTP zostały opracowane proste komputerowe programy modelujące. Dzięki nim można modelować zjawiska fizyczne zarówno z obszaru fizyki Newtona, jak i z owego nowo odkrytego obszaru, a obserwując, można wnioskować i odkrywać. W wyniku obserwacji modelowych sytuacji orbitalnego ruchu żyroskopu zostało odkryte zjawisko dryfu kierunku żyroskopu, gdy krąży on, na przykład, po okołoziemskiej orbicie i jego oś wirowania jest równoległa do płaszczyzny orbity. Istnienie zjawiska dryfu osi żyroskopu zostało potwierdzone w praktycznych doświadczeniach, jakie w latach 2004-2005 przeprowadziła agencja NASA. Można o tym przeczytać w artykule na stronie http://nasa_ktp.republika.pl .
Chcę tutaj przedstawić jeszcze jedno ciekawe zjawisko, które wymaga zbadania i praktycznego potwierdzenia. Pod względem teoretycznym zjawisko to wynika bezpośrednio z odrzucenia milczącego założenia Newtona, a istnieje ono w postaci "samoczynnego ruchu materii". Zjawisko to jest przedstawione w artykule na stronie http://www.pinopa.republika.pl/ZakonDSD_pl.html .
Zgodnie z przewidywaniami KTP monokryształy wielu związków chemicznych mają zdolność do samoczynnego przyśpieszania i ruchu. O istnieniu tej zdolności świadczy kilka faktów fizycznych, które są związane z budową kryształów. Są to różne odległości między atomami w strukturach krystalicznych, są to różne siły wiązań międzyatomowych w kryształach, są to różnice w budowie atomów różnych pierwiastków chemicznych...
Rozważając logicznie można by powiedzieć, że istnienie samoczynnego przyśpieszenia i ruchu kryształów w odpowiednim kierunku nie byłoby możliwe tylko w jednym przypadku. A mianowicie, gdyby wzajemne przyśpieszenia atomów w krystalicznych strukturach odbywały się według jednej i tej samej matematycznej funkcji. Bo tylko wówczas przyśpieszałyby one siebie nawzajem w taki sposób, że wspólny środek masy takiego układu strukturalnego pozostawałby stale w tym samym miejscu.
Różnorodność budowy atomów różnych pierwiastków chemicznych, różnorodność struktur krystalicznych, wszystko to świadczy właśnie o odmiennym charakterze funkcji przyśpieszeniowych, według jakich odbywają się przyśpieszenia atomów w strukturach, dzięki którym struktury te zachowują stabilność. Taki stan siłą rzeczy wymusza istnienie wypadkowego, niezerowego, przyśpieszenia struktury krystalicznej jako całości. Rzecz w tym, aby znaleźć kryształy odpowiednich związków chemicznych, aby znaleźć odpowiednie kierunki w kryształach, w których wypadkowe przyśpieszenie struktury jest największe, aby pomierzyć wielkości tych przyśpieszeń...
Trudno przewidzieć, jak wielkie są samoczynne przyspieszenia monokryształów poszczególnych substancji chemicznych. Bo dotychczas nikt takiego zjawiska nie zauważył i go nie badał. Można jednak do badań dobierać monokryształy takich substancji, które mają pewne szczególne cechy. W ten sposób zwiększy się szansa na to, że samoczynne przyśpieszenie będzie na tyle duże, aby go było można zmierzyć.
Przede wszystkim w strukturze kryształu powinna istnieć różnica w budowie w przeciwległych kierunkach kryształu. Różnica powinna polegać na tym, że w krysztale, na przykład, zbudowanym z dwóch rodzajów atomów A i B, w jednym kierunku odległości atomów B od atomów A są równe m, a w przeciwnym kierunku odległości atomów B od atomów A są równe n. Zgodnie z KTP wzdłuż linii, na której leżą te kierunki, należy spodziewać istnienia wypadkowego przyśpieszenia kryształu.
Przedstawiając zjawisko samoczynnego ruchu kryształów, spodziewam się, że informacja trafi do fizyków, którzy zechcą to zjawisko zbadać. Przebieg zjawiska na modelu można obejrzeć za pomocą programu AtomStand.exe, po otwarciu, na przykład, pliku z modelowanym zjawiskiem Tratwa2.ato - program ten oraz dołączone pliki .ato znajdują się w http://www.pinopa.republika.pl/AtomStand.rar .
Przesyłając niniejszy list do Pana Profesora oraz do innych uczonych, którzy badają własności kryształów, spodziewam się, że może za kilka... za kilkanaście lat świat usłyszy o epokowym naukowym odkryciu - o odkryciu substancji chemicznych, których kryształy posiadają samoczynne przyśpieszenie. Nie będę tu rozwijał tematu rozmaitych korzyści, jakie pojawią się dla ludzkości wraz z tym odkryciem, bo na razie byłyby to tylko fantazje. Życzę powodzenia.
Z poważaniem, Bogdan Szenkaryk "Pinopa"