JustPaste.it

Czy gniew jest grzechem?

Gniew może być ślepy, tępy i irracjonalny, ale też słuszny i usprawiedliwiony. Możemy nim kipieć, płonąć, wybuchać, ale też go hamować i tłumić. Co na temat gniewu mówi Biblia?

Gniew może być ślepy, tępy i irracjonalny, ale też słuszny i usprawiedliwiony. Możemy nim kipieć, płonąć, wybuchać, ale też go hamować i tłumić. Co na temat gniewu mówi Biblia?

 

1. Jaki jest naturalny stan ludzkości? „Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni” (Ef 2,3).

2. Czy mimo to gniew sam w sobie jest grzechem, czy też staje się nim dopiero w pewnych sytuacjach? „Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym” (Ef 4,26).

3. Co się dzieje, gdy pozwalamy sobie dłużej pozostawać w gniewie? „Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością” (Ef 4,31).         

4. Jakie inne zachowania często towarzyszą uczuciu gniewu? „Gdy zaś Sanballat usłyszał, że my odbudowujemy mur, zapłonął gniewem i bardzo się oburzył, i zaczął drwić z Żydów” (Ne 4,1). „Niech cię gniew nie skusi do urągania” (Hi 36,18).

5. Jak wpływa taki stan na możliwość komunikowania się z innymi ludźmi? „(...) zguba pana naszego i całego jego domu jest postanowiona, on sam zaś jest zbyt złośliwy, żeby można z nim rozmawiać” (I Sm 25,17).

6. Do czego jeszcze w skrajnych przypadkach może doprowadzić pielęgnowanie gniewu? „Nie bierz udziału, duszo moja, w radzie ich, nie przyłączaj się do ich wspólnoty, serce moje, bo w gniewie zabili mężów, a w swawoli okaleczyli woły. Przeklęty ich gniew, bo jest gwałtowny, i zapalczywość ich, bo jest sroga” (Rdz 49,6-7). „Otóż w tym czasie, gdy Mordochaj był w orszaku królewskim, dwaj eunuchowie królewscy spośród stróżów progów, Bigtan i Teresz, wpadli w gniew i szukali sposobności, aby dokonać zamachu na króla Achaszwerosza” (Est 2,21).

7. Jakie są konsekwencje pielęgnowania uczucia gniewu? Komu i w jakim rozmiarze szkodzi to przede wszystkim? „(...) bezbożny upada wskutek swej złości” (Prz 11,5). „Zaprawdę, głupiego zabija jego własny gniew, a prostaka uśmierca zawiść” (Hi 5,2). „Czyż nie spada na złośników zguba, a nieszczęście na złoczyńców?” (Hi 31,3). „Niegodziwego zabija złość” (Ps 34,22). „Bezbożny widzi to i gniewa się, zgrzyta zębami i marnieje. Życzenie bezbożnych wniwecz się obróci” (Ps 112,10). „Karze cię twoja złość” (Jr 2,19).

8. Z jaką oceną intelektualną i moralną spotykają się ludzie, którzy nie panują nad swoimi negatywnymi emocjami? „Głupi od razu okazuje swoją złość, lecz roztropny nie zważa na obelgę” (Prz 12,16). „Człowiek nierychły do gniewu jest bardzo roztropny, lecz porywczy pomnaża swoją głupotę” (Prz 14,29). „Nie bądź w swym duchu porywczy do gniewu, bo gniew mieszka w piersi głupców” (Koh 7,9). „Serce sprawiedliwego rozważa, co odpowiedzieć, lecz z ust bezbożnych tryska złość” (Prz 15,28).

9. Kogo ludzie potrafią w gniewie obwiniać o własne niepowodzenia? „To głupota prowadzi człowieka na manowce, a potem jego serce wybucha gniewem na Pana” (Prz 19,3). „Bo głupi mówi głupie rzeczy, a jego serce knuje złość, popełnia niegodziwość i mówi przewrotnie o Panu” (Iz 32,6).

10. Kto bierze w obronę ludzi będących przedmiotem nieusprawiedliwionego gniewu i ludzkiej złości? „Któż stanie przy mnie przeciwko złośnikom? (...) On odpłaci im za niegodziwość, a z powodu złości wytraci ich; wytraci ich Pan, Bóg nasz” (Ps 94,16.23). „Choćbym się znalazł w niedoli, Ty mnie zachowasz przy życiu. Przeciwko złości nieprzyjaciół moich wyciągniesz rękę, a prawica twoja wybawi mnie” (Ps 138,7).

11. Czasami cudzy gniew dotyka nas słusznie. Jak się wtedy zachować? „Gdy sprawiedliwy mnie karze, to jest to łaska, a gdy mnie karci, to jest to jak wyborny olej na głowę, przed którym głowa moja wzdrygać się nie będzie; bo zawsze modlić się będę pomimo ich złości” (Ps 141,5).

12. Jakie poważne ostrzeżenie daje Jezus ludziom lubiącym okazywać gniew? „A Ja wam mówię: Każdy, kto by się gniewał na swego brata, zostanie osądzony (...) kto by powiedział do swego brata: Ty głupcze, tego czeka ogień Gehenny” (Mt 5,22 Biblia ekumeniczna).

13. Jaka jest prawdziwa przyczyna tego zamiłowania do okazywania sobie nawzajem gniewu? „Ludzie bezbożnego serca hodują gniew; nie wołają o pomoc, gdy ich wiąże” (Hi 36,13).

14. Wobec tej zniewalającej mocy gniewu do czego wzywa nas Słowo Boże? „(...) ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych” (Kol 3,8). „(...) wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelką obmowę” (I P 2,1).

15. Kto i co może nam w tym skutecznie pomóc? „Wam to Bóg najpierw, wzbudziwszy Syna swego, posłał go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od złości waszych” (Dz 3,26). „A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. Bo gniew człowieka nie czyni tego, co jest sprawiedliwe u Boga. Przeto odrzućcie wszelki brud i nadmiar złości i przyjmijcie z łagodnością wszczepione w was Słowo, które może zbawić dusze wasze” (Jk 1,19-21).

Andrzej Siciński