JustPaste.it

Przypisy w pracy magisterskiej

Przypisy zawierają informacje dotyczące literatury źródłowej oraz objaśnienia, czy uwagi do tekstu głównego...

Przypisy zawierają informacje dotyczące literatury źródłowej oraz objaśnienia, czy uwagi do tekstu głównego...

 

Przypisy zawierają informacje dotyczące literatury źródłowej oraz objaśnienia, czy uwagi do tekstu głównego. Wykorzystanie cudzych myśli bez podania ich źródła jest plagiatem i dyskwalifikuje autora jako badacza.



Przypisy umieszczane są:


1. na dole każdej strony - jest to sposób bardzo popularny, np.
1 M. Ziółkowski, Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2000, s. 56.

2. na końcu całej pracy magisterskiej - nadaje im się numerację ciągłą.

3. na końcu każdego rozdziału - najmniej czytelny sposób, również nadaje im się numerację ciągłą, ale w obrębie rozdziału.

4. w tekście - wtedy mają postać, np. (Ziółkowski 2000: 56), gdzie umieszcza się najpierw nazwisko autora, rok wydania i stronę. Integralną częścią takiego przypisu jest odpowiednio ułożona bibliografia (nazwiska autorów ułożone są alfabetycznie), a wpis wygląda np. tak:
Ziółkowski, Marek. 2000. Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego. Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora.



Rodzaje przypisów:


1. przypis zwykły - wskazuje skąd pochodzi informacja, np.
1 M. Ziółkowski, Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2000, s. 56.

2. przypis zwykły rozszerzony - oprócz wskazania źródła zawiera jeszcze cytat albo szersze omówienie poglądów autora, np.
1 J. Zieleniewski, Organizacja i zarządzanie, PWE, Warszawa 1967, s. 45. "Całość to przedmiot, w którym bierze się pod uwagę relację zawierania się części w całości". Taki pogląd można spotkać w opracowaniach przedstawicieli nurtu prakseologicznego.

3. przypis polemiczny - stosowany gdy przekształcamy myśl autora lub prowadzimy z nim polemikę, np.
1 Por. M. Ziółkowski, Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2000, s. 56.

4. przypis polemiczny rozszerzony - przeprowadzamy dyskusję z innymi poglądami i wskazujemy tekst będący źródłem polemiki, np.
1 Można mieć poważne i uzasadnione zastrzeżenia do tekstu M. Fuszary, która nie wzięła pod uwagę... Por. M. Fuszara, Kobiety w polityce, Warszawa 2007, s. 23-25.

5. przypis odsyłający - odsyła się czytelnika do innych opracowań lub fragmentów swojej pracy, w celu odnalezienia dokładniejszych informacji, np.
1 Zob. S. P. Huntington, Trzecia fala demokratyzacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, s. 56.
1 Zob. Aneks, s. XX.



Rodzaje przypisów ze względu na źródło:


1. prace autorskie - czyli takie gdzie autor jest jasno określony, należy podać jego inicjał imienia i nazwisko, tytuł dzieła, miejsce i rok wydania, stronę np.
1 M. Ziółkowski, Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2000, s. 56.

2. rozdział lub artykuł w pracach zbiorowych - gdy książka wydana jest pod redakcją lub ma kilku autorów, a można zidentyfikować autora interesującego nas rozdziału (artykułu) np.
1 E. Wnuk-Lipiński, Zmiana systemowa, [w:] E. Wnuk-Lipiński, M. Ziółkowski (red.), Pierwsza dekada niepodległości. Próba socjologicznej syntezy, Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2001, s. 21.

3. książka, w której jest wielu autorów (więcej niż trzech/czterech) - należy podać tytuł publikacji, a następnie imię i nazwisko pierwszego z autorów, a także dodać: "i in.", np.
1 T. Parsons, Społeczeństwo: spojrzenie ewolucyjne i porównawcze, [w:] Współczesne teorie socjologiczne, T. I. A. Jasińska-Kania i in. (wybór i oprac.), Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2006, s. 350.

4. słowniki, encyklopedie, np.
1 Słownik języka polskiego, t.1, Warszawa 1978.

5. z gazet i czasopism, np.
1 A. Czaja, Pionierski projekt opieki nad dziećmi dla pracujących i bezrobotnych, "Gazeta Wyborcza" 2007 nr 10, s. 2.

6. źródła internetowe, np.
1 Sokrates, http://www.sokrates.pl (26.04.2008).



Kilka zasad:

 

  • Najistotniejsze w stosowaniu przypisów jest konsekwentne trzymanie się raz wybranego sposobu. Dla przykładu sytuacje, w których za jednym razem podajemy inicjał imienia, a w dalszej części pracy podajemy całe imię lub za jednym razem uwzględniamy nazwę wydawnictwa, a później nie, w wielu przypadkach dyskwalifikuje pracę magisterską, a przynajmniej znacznie obniża jej ocenę.
  • Należy pamiętać, że każdy przypis zaczyna się z dużej litery, a kończy się kropką.
  • Nie należy w przypisach umieszczać niczego, co nie dotyczy naszej pracy magisterskiej i nie jest z nią powiązane.
  • Na etapie pracy magisterskiej najczęściej zastosowanie znajduje przypis zwykły i przypis polemiczny. Jeśli czujemy się pewnie w stosowaniu przypisów można używać i innych rodzajów, ale nie zawsze jest to dobrze widziane.
  • Tytuły podaje się bez cudzysłowów.
  • Unikaj stosowania przypisów niejasnych, niekompletnych i obarczonych błędami.



BIBLIOGRAFIA

 

  1. Boć, J. 2006. Jak pisać pracę magisterską. Wrocław: Kolonia Limited.
  2. Gambarelli, G. i Z. Łucki. 2001. Jak przygotować pracę dyplomową lub doktorską. Kraków: UNIVERSITAS.
  3. Gierz, W. 2006. Jak napisać pracę licencjacką? Gdańsk: Wyższa Szkoła Turystyki i Hotelarstwa.
  4. Kaszyńska, A. 2008. Jak napisać, przepisać i z sukcesem obronić pracę dyplomową lub magisterską? Gliwice: Wydawnictwo Złote Myśli.
  5. Mendel, T. 2007. Metodyka pisania prac doktorskich. Poznań: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.
  6. Święcicki, M. 1969. Jak napisać pracę dyplomową na studiach dla pracujących. Poznań: Wyższa Szkoła Ekonomiczna.
  7. Węglińska, M. 2005. Jak pisać pracę magisterską?. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls".

 

Źródło: http://www.pracamagisterska.net/przypisy/

Licencja: Creative Commons - bez utworów zależnych