Każdy młody człowiek potrzebuje grupy, która umożliwiłaby mu zrealizowanie potrzeby przynależności, akceptacji i uznania, szuka tzw. grupy autentycznej. Nie należą do nich, grupy formalne tworzone dla młodzieży przez dorosłych np. koła zainteresowań, sekcje sportowe itp. Istnieją także grupy nieformalne; wśród których ogromną popularnością obecnie cieszą się grupy nazywane subkulturami bądź podkulturami młodzieżowymi. Pojęcia te używane są zazwyczaj zamiennie. Pojęcie "podkultura" w literaturze naukowej stosowane jest od niedawna. Ryszard Dyonizak scharakteryzował subkulturę w sposób następujący: "Gdy wiele jednostek ma podobne problemy i gdy na gruncie wspólnych zainteresowań i dążeń powstają dość trwałe więzi między rówieśnikami, którzy tworzą im tylko odpowiadające i ich tylko obowiązujące normy, wartości i wzory, to pewna całość tych norm, wartości i wzorów stanowi podkulturę określonej zbiorowości." Większość podkultur ma swoją własną ideologię. Natomiast nie we wszystkich ruchach młodzieżowych można ją określić. Większość subkultur młodzieżowych kładzie nacisk na przyjemne spędzanie czasu, graniczące niejednokrotnie z biernym wyczekiwaniem, że coś się może zdarzyć. Uczestnictwo w subkulturach jest zazwyczaj rezultatem niezaspokojenia obiektywnych potrzeb młodzieży i stanowi bardzo często próbę zwrócenia na siebie uwagi. Wynika ono też z cech osobowości charakterystycznych dla wieku młodzieńczego. Cechy te mają podłoże biologiczne, ale są też uwarunkowane czynnikami społecznymi i kulturowymi, a także błędami procesu wychowawczego. Wszelkie dziwne i niezrozumiałe zachowania służą rozładowaniu agresji i frustracji, która młodym daje się szczególnie we znaki. Geneza poszczególnych podkultur jest podobna, a różnice ideologii to w gruncie rzeczy odbicie różnic wynikających z czasu i miejsca, w którym młodzi żyją.
Przedstawię jeden z odłamów współczesnej kultury młodzieżowej jakim jest kultura hip hopowa. Hip hop to jeden z najpopularniejszych gatunków muzyki rozrywkowej ostatnich kilkunastu lat, a zarazem część międzynarodowej kultury współtworzonej przez graffiti i taniec breakdance. Ten powstały w latach 70-tych styl muzyczny miał niesamowity wpływ na całą kulturę masową i w sposób właściwie nieporównywalny z żadnym innym nurtem istniejącym w popularnej sztuce.
Generalnie przyjmuje się, że na kulturę hip hopową składają się cztery główne elementy: graffiti, breakdance, MCing i DJing z których te dwa ostatnie tworzą rap. Kultura hip Hopowa nie ma korzeni polskich ale narodziła się w Ameryce. Na początku lat 70-tych zbiegły się ze sobą trzy niezwykle ważne zjawiska które na zawsze zmieniły oblicze współczesnej muzyki rozrywkowej. Pierwsze: powstanie muzyki disco przeznaczonej głownie do puszczania w klubach, drugie: rozwój klubów w których nie bawiono się jak dotychczasowo do muzyki granej na żywo przez zespoły tylko teraz do muzyki puszczanej z płyt, trzecie: narodziny DJingu czyli mixowania płyt na żywo w klubie. Dodając do siebie te trzy zjawiska rysuje się przed nami obraz tętniącego życiem i pulsującego muzyką Manhattanu nocą. Manhattanu który był wtedy głównym symbolem rozrywki o którym mieszkańcy wielkomiejskich gett mogli tylko pomarzyć. Wtedy młodzi zamieszkujący te wielkomiejskie getta biorąc sprawy w swoje ręce rozpowszechniają osiedlowe imprezy, spontaniczne, najczęściej na świeżym powietrzu, zwykle nielegalne. I właśnie na takich imprezach powstaje breakdance. Jest to jeden z czterech głównych elementów kultury hip hopowej. Nowa forma tańca, dynamiczna i kreatywna, nierzadko wymagająca iście akrobatycznych umiejętności a jednocześnie prawdziwa uliczna, często wykonywana na kawałku kartonu rzuconego na beton. Muzyka hip hop stała się doskonałym podkładem pod ta formę tańca. Breakdance jest do dziś najmniej skomercjalizowanym elementem kultury hip hopowej i jest jej najmniej reprezentowaną gałęzią co jest spowodowane najwyższym stopniem trudności, wymagającym ogromnej sprawności fizycznej, dlatego też breakdancerzy cieszą się dużym szacunkiem. Do dziś na świecie, także i w Polsce, taniec ten wywołuje zachwyt i sensacje u młodych którzy zapisują się na specjalne lekcje tego tańca a potem prezentują swe umiejętności na specjalnych konkursach.
Drugim ważnym elementem hip hopu jest MCing. Jak każda dobra impreza tak i te osiedlowe potrzebowały osoby która poprowadzi całą imprezę, tak więc pojawił się Mistrz Ceremonii w skrócie MC. Współpracował on z dj i namawiał ludzi do wspólnej zabawy. Mówił on prozą by zwrócić uwagę ludzi. Dziś MC jest to wokalista który zdecydowanie częściej używa słowa mówionego niż śpiewu w swoich utworach. Teksty takiego rapera najczęściej się rymują co dodatkowo świadczy o wyjątkowości rapowania jako formy przystępnego przekazu. Na początkach powstawania kultury hip hop MC odgrywał drugoplanową rolę w stosunku do dj, niekwestionowanego mistrza imprezy. Z biegiem lat i wzrostem popularności raperzy rozpoczęli międzynarodowe kariery i zostali najbardziej wyrazistymi wykonawcami hip hopowymi, dystansując nie tylko dj ale także tancerzy breakdance, twórców graffiti czy producentów.
Na rap wraz z MCingiem składa się DJing. Jest to wieloznaczne pojęcie określające najczęściej artystę który za pomocą zrealizowanych już nagrań tworzy muzykę na żywo. Praca djów imprezowych sprowadza się do miksowania popularnych tanecznych utworów co ma umożliwić dobrą zabawę klubowej publiczności. Dj towarzyszą także raperom podczas koncertów, puszczają im z płyt winylowych bądź CD beaty i często zagrzewają publiczność do zabawy. Jeżdżą z danym wykonawcą czy zespołem na całe trasy koncertowe.
Gdy podczas tych nielegalnych osiedlowych imprez ci uzdolnieni i sprawni fizycznie prezentowali swe talenty w tańcu inni prezentowali swe talenty malarskie rysując na murach i ścianach duże kolorowe napisy. Graffiti w głównej mierze oznacza sztukę uliczną polegającą na malowaniu różnych powierzchni farbami w sprayu. Powstanie graffiti zapoczątkowało pojawienie się na rynku flamastrów wodoodpornych, wtedy to dzieciaki a najczęściej członkowie gangów chcieli oznaczyć swój teren wypisując na ścianach swoje nazwy z czasem te podpisy zmieniły się w duże kolorowe napisy ozdobione i upiększone. Coraz popularniejsze stało się także rysowanie na pociągach i metrach i tak graffiti stało się plagą. Powstała forma sztuki znienawidzona przez konserwatywne osoby, a uwielbiana przez jednostki otwarte na nowe trendy. Artystyczne użycie farb w sprayu doczekało się międzynarodowych imprez, wielu publikacji książkowych i specjalistycznych magazynów. Dla niektórych graffiti to zwykłe bazgroły na murach i nieposzanowanie czyjejś własności a dla innych to prawdziwe dzieła sztuki. Wszystkie te cztery elementy: breakdance, MCing, DJing i graffiti miały wspólną cechę, dotyczą biednej warstwy społecznej zamieszkującej ulice wielkich aglomeracji miejskich.
Często kultura hip hopowa odbierana jest negatywnie jako margines społeczeństwa i degenerowania młodzieży. Mówią tak ludzie którzy nie mają pojęcia, że jest to pewnego rodzaju sztuka tworzona przez młodych ludzi mająca głębokie i rozległe korzenie historyczne. Śmiało można stwierdzić, że jest to sztuka nowego tysiąclecia którego sedno, zawartość i cel zostanie kiedyś doceniony lecz na to potrzeba czasu i większej tolerancji z strony części oburzonej i sprzeciwiającej się temu zjawisku społeczeństwa. Dzisiejszy hip hop jest widoczny a nawet wszechobecny na każdym kroku i zwolennicy mają nadzieję, że znajdzie w końcu uznanie.