Kościół katolicki niejako podtrzymujący korelację pomiędzy człowiekiem a ideą boską (absolutem) narażony jest na ciągłe nieścisłości z zakresu teologii , przekonań , doświadczeń pozazmysłowych , wiary i wreszcie mistycyzmu. Od zalania dziejów to on wpływał i kształtował na ile było to możliwe losy świata i życia nawet najbardziej paradoksalnym w odniesieniu do ascezy jednostek. Błędne koło zatacza setki tysięcy pseudowyznawców i fałszywych kaznodziei w dzisiejszym niezewangelizowanym pokładającym nadzieję w pieniądz i szczęśliwy rozwój wypadków zdemoralizowanym społeczeństwie. Kwestia próby nawrócenia zagorzałych dysydentów (innowierców) staje dzisiaj w obliczu „cudotwórstwa” zważając na kierunki i wywody myślowe jakimi podąża ontologia. Dlatego też aby zdeklasować fałszywość i niezgodność z logiką Pisma Św. wersję spekulacyjnych jak dotąd religii należy w sposób hierarchiczny bezpardonowy niebagatelny zrozumieć warunek ziemskiej egzystencji. Po pierwsze w aspekcie charakteru symbolicznego i cząstkowego dostrzega się psychoanalityczną mizantropię analogicznie do podniesienia rangi humanitaryzmu jako głębokiego seansu kontemplacji duchowej na tle nieuchronności postępu strachu wobec ówczesnego mechanizmu intuicji.
Bóg jako Jedyny i Podstawowy Warunek istnienia wszelkiego życia zostaje stłumiony przez zbiorową pokusę i płytkie tendencje poniekąd utopijne w zależności od stanu posiadanej wiedzy chrześcijańskiej i etapu dojrzewania.
Zatem przyjmując że światem niezrównoważenie rządzi dynamika chaos przyjemność chwili i spontaniczność po czym następuje stan uniemożliwiający ponowne narodziny (filozofia indyjska: nirwana) unicestwienie, zapomnienie byt ludzki na Ziemi straciłby jakikolwiek sens.
Droga zła i grzechu obok cnoty i zbawienia polemizuje jako zagłada i niekończące się szczęście w wieczności.