JustPaste.it

J e ż ó w k a purpurowa

Wielu z nas uprawia w ogródkach zioło jeżówki dla jej walorów ozdobnych nie wszyscy wiedzą, że ta roślina o kwiatach przypominających kolce jeża, ma właściwości lecznicze.

Wielu z nas uprawia w ogródkach zioło jeżówki dla jej walorów ozdobnych nie wszyscy wiedzą, że ta roślina o kwiatach przypominających kolce jeża, ma właściwości lecznicze.

 

 

c4d1944ad9536474c3a48b908ccb7292.jpg J e ż ó w k a  purpurowa (Echinacea  purpurea)

 Wielu z nas uprawia w ogródkach zioło jeżówki, zwane inaczej echinaceą, dla jej walorów ozdobnych. Nie wszyscy jednak wiedzą, że ta roślina o kwiatach przypominających kolce jeża, ma niezwykłe właściwości lecznicze

93476003e581eed1f93037f83dc3d3af.jpg

 Wiosną, gdy przyroda budzi się do życia, nasz organizm atakują bakterie i chorobotwórcze wirusy. Warto wykorzystać zioła, by się przed nimi bronić.

W czasie zimy nasz organizm funkcjonował na zwolnionych obrotach. Większość czasu spędzaliśmy w ogrzanych pomieszczeniach. Zimowa aura nie zachęcała do spacerów i ruchu na świeżym powietrzu. Na wiosnę z trudem przychodzi nam podążać za naturalnym rytmem przyrody. Często czujemy się osowiali i przygnębieni. Organizm daje nam w ten sposób sygnał, że wymaga wzmocnienia.

Jeżówka purpurowa jest rośliną w naturalnych warunkach rosnącą w północnej części Afryki a dokładnie w jej południowo-wschodniej części. Obszar ten obejmuje teren Wielkich Jezior, a także Appalachy i Góry Skaliste. Echinacea była rośliną dobrze znaną szczepom Indian żyjących na tym terenie, a mianowicie Siuksom, Dakotom, Komanczom i innym. Pierwsze opisy jeżówek ukazały się w wieku XVIII. Indianie poznali lecznicze działanie jeżówki i stosowali ją z powodzeniem w leczeniu trudno gojących się ran odniesionych na polowaniach, oparzeń, kaszlu, bólu zęba, gardła i głowy, przeziębień, odry, rzeżączki, powiększenia migdałów oraz jako antidotum w przypadkach ukąszenia przez węża, owady lub innych zatruć.

Szczep Komanczów używał jeżówki purpurowej jako lekarstwa na ból zębów i gardła. Natomiast Indianie ze szczepu Sioux brali jeżówkę purpurową przeciw wściekliźnie, oraz na stany zakaźne

Od Indian wiedzę na temat leczniczych właściwości Echinacea przejęli osadnicy z Europy, którzy ze względu na brak innych leków skazani byli często na stosowanie indiańskich sposobów leczenia. To oni właśnie przywieźli jeżówkę na początku XX wieku do Europy. Dzisiaj spośród dziewięciu gatunków jeżówki stosowane są trzy:

2ba446035655834b1374b589e88edaee.jpg  jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea),  6e29f641f1c40534997f29087eb89ed5.jpgjeżówka wąskolitna (Echinacea angustifolia)
2a7941304b050381a1457a55f24df82a.jpg  jeżówka blada (Echinacea pallida).

Jako środek uodporniający i regenerujący organizm największą popularność, jeżówka zyskała w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku w Niemczech, Anglii, Francji i w Stanach Zjednoczonych. Po wprowadzeniu do lecznictwa sulfonamidów i antybiotyków znaczenie jeżówki poważnie zmalało i zostało ograniczone do ziołolecznictwa.

 Najbardziej popularną wśród jeżówek jest jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea Moench) pochodząca z Ameryki Północnej. Dla celów leczniczych uprawiana jest w Europie i Azji.

W Polsce jeżówka zyskała popularność dopiero na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku.

Jeżówka jest byliną, dorastającą do około 1,8 m wysokości. Liście jej są jajowato-lancetowate, brzegiem ząbkowane lub piłkowane. Koszyczki kwiatowe osadzone są pojedynczo na szczytach szypułek, mają kształt kulisty lub nieco spłaszczony. Kwiaty rurkowe są brunatne lub czerwonawo brunatne, natomiast kwiaty języczkowe mają barwę, różową lub purpurową. Echinacea purpurea ma omdlewająco-aromatyczny zapach ze słodkim posmakiem, pozostawiającym uczucie cierpnięcia. Kwiaty jeżówki purpurowej są koloru purpurowego, składające sie od 12 do 20 dużych, promienistych płatków.  Kwitnie od czerwca do października, rośnie z nasion lub z podziału korzenia najlepiej w piaszczystej glebie. Kwiaty jeżówki purpurowej są zbierane w czasie pełnego kwitnienia rośliny, natomiast korzenie zbiera się na jesieni z 4 letnich roślin.

Przyciągają bardzo wiele owadów, w tym pszczoły i motyle.e5cc5b2e9cd8f5c8f695b68d9f384ea7.jpg

Napar z zioła jeżówki purpurowej działa korzystnie na układ krążenia.Pobudza pocenie się, co pomaga w obniżeniu gorączki. Jednocześnie wzmacnia naszą obronę przed infekcją, która spowodowała pojawienie się gorączki na pierwszym miejscu. Przeciwzapalne właściwości jeżówki purpurowej są wykorzystywane do leczenia zapalenia stawów oraz skazy moczanowej.

Dzięki swoim właściwościom wspomagającym system immunologiczny, jeżówka purpurowa powinna być brana w momencie, kiedy czujemy, że chyba bierze nas przeziębienie. Napar z jeżówki purpurowej powinni pić ci wszyscy, którzy miewają nawroty przeziębień w krótkim czasie.

Preparaty z jeżówki są stosowane w leczeniu chorób wirusowych (grypa, opryszczka, odra, ospa, półpasiec, różyczka), chorób bakteryjnych (angina, płonica, błonica, zakażenia mieszane układu oddechowego, zatok obocznych nosa i układu pokarmowego) i chorób grzybiczych (kandydozy).

Jeżówka zalecana jest również w terapii uzupełniającej chorób pasożytniczych oraz jako środek wzmagający  odporność organizmu i w leczeniu  trudno gojących się ran, oparzeń czy owrzodzeń.

Preparaty galenowe z jeżówki są skuteczne w leczeniu i w profilaktyce dyskinezy dróg żółciowych, zaburzeń trawiennych, niektórych alergii, zapalenia dziąseł, przewlekłych stanów zapalnych układu rozrodczego i moczowego.

Przeciwwskazaniem do stosowania jeżówki jest jednoczesna terapia lekami  immunosupresyjnymi, w tym glikokortykosteroidami.

Preparatów jeżówki nie powinno się stosować u osób cierpiących  na choroby autoimmunologiczne oraz w przebiegu, których występują procesy autoagresji immunologicznej. Tego rodzaju  preparatów nie powinno się podawać chorym na białaczkę oraz AIDS. Stosowanie preparatów jeżówki u kobiet ciężarnych  jest dyskusyjne, ze względu na teoretyczną możliwość wytłumienia tolerancji immunologicznej dla płodu i tym samym wzrost ryzyka indukcji procesu  immunoagresji w stosunku do płodu.

Wciąż bada się znaczenie jeżówki purpurowej w leczeniu AIDS.

 Nalewka z jeżówki :
Składniki:  

 Korzeń jeżówki                          100,0
Alkohol etylowy 40-50%            500,0


Zalewamy rozdrobniony suchy korzeń alkoholem 40-50%. Bardziej stężony alkohol niszczy wiele czynnych składników jeżówki. Surowiec należy wytrawiać 7 dni, po czym przesączyć i przechowywać w ciemnym chłodnym miejscu. Tak sporządzoną nalewkę należy zażywać 2-3 razy dziennie po 5 ml.

Napar z jeżówki : 

Składniki:
Korzeń jeżówki                              15,0
Woda destylowana                     200,0

Napar z korzenia jeżówki purpurowej działa korzystnie na układ krążenia. Pobudza pocenie się, co pomaga w obniżeniu gorączki. Jednocześnie wzmacnia naszą obronę przed infekcją, która spowodowała pojawienie się gorączki na pierwszym miejscu. Napar przygotowuje się z suchego rozdrobnionego korzenia. Przygotowany susz zalewamy 200 ml wrzącej wody i odstawiamy na 20 minut. Następnie całość przecedzamy. Stosujemy 2-3 razy dziennie po 100-200 ml. 

Preparaty z jeżówki trzeba stosować regularnie i przez dłuższy czas. Efekty lecznicze są widoczne po około 3-4 tygodniach. Po miesięcznej kuracji polecane jest zrobienie 14 dniowej przerwy.

Ze względu na działanie przeciwwirusowe jeżówka jest cennym składnikiem preparatów do pielęgnacji ust, które nie tylko wygładza i chroni przed pękaniem, ale również zapobiega rozwojowi opryszczki.

Zakres stosowania  jeżówki w kosmetyce wydaje się nieograniczony. Kremy do pielęgnacji każdego rodzaju cery, balsamy do ciała, kremy do rąk, emulsje do opalania i po opalaniu, toniki, żele, maseczki zawierające ekstrakty z  jeżówki  wykazują wyjątkowe właściwości regenerujące, przeciw -zmarszczkowe, wygładzające, nawilżające, gojące i ochronne.

Uprawa : 
Kwiat ten jest zaliczany do łatwych w uprawie. Potrzebuje gleby dość żyznej. Lepiej rośnie na słońcu niż w cieniu.
Jest prosta do rozmnożenia. Robi się to poprzez wysiew nasion do inspektu na wiosnę, Po paru tygodniach przesadza się sadzonki do gruntu.
Najlepiej rośnie sadzona na dużej powierzchni. Dobrze jest je podwiązywać, aby nie kładły się. Nadają się na kwiat cięty oraz pięknie prezentują się w wazonach, w którym potrafią się utrzymać bardzo długo .Kwitnie od lipca do października.
Byliny powinny spędzać zimę w ziemi.

 

 Polecam również : http://www.eioba.pl/a119705/a_m_a_r_a_n_t_u_s

http://www.eioba.pl/a123112/z_u_r_a_w_i_n_a

 

Linki :
http://www.swiatkwiatow.pl/            
http://www.kuzdrowiu.pl/
http://www.przychodnia.pl/pisma_zdrowie/wz/jezowka.htm
 oraz   Wiadomości Zielarskie 3/2000