[...] uczucie samotności potężnieje, kiedy próbujemy mu się sprzeciwiać, a słabnie, kiedy najzwyczajniej w świecie je ignorujemy.
Samotność- jest to zazwyczaj słowo, które kojarzy się większości ludzi negatywnie.
Kojarzy się ze smutkiem, opuszczeniem., brakiem przyjaciół.
Jest to odczucie subiektywne. Można żyć samotnie z wyboru, jak i również być samotnym pośród tłumu.
Samotność jest domeną naszych czasów, widać to nawet w Internecie- wystarczy wpisać w google hasło „samotność”. Wyskakują różne fora internetowe, gdzie ludzie snują rozważania na ten temat, szukają przyjaciół, oraz osób, które ich zrozumieją.
Uczucie samotności jest wpisane w ludzkie istnienie. Zapewne każdy z nas na jakimś etapie życia czuł się samotny. Nie trzeba nikomu na pewno tłumaczyć jakie to uczucie.
Samotność może prowadzić do depresji, oraz różnych zaburzeń psychicznych.
Samotność jednak w mniej skrajnych przypadkach, może mieć charakter pozytywny.
Człowiek czasem potrzebuje samotności, choćby i po to, aby sobie coś przemyśleć, posłuchać tego co mówi jego serce.
W momencie, gdy występuje jakiś problem, niektórzy ludzie wola zostać sami, aby moc ponownie przeanalizować sytuację i wybrać najlepsze dla nich wyjście z sytuacji w której się znajdują.
W samotności powstało wiele pięknych utworów muzycznych, wierszy, obrazów.
Są one niezwykłe, ponieważ powstały w momencie gdy autor prowadził dialog z samym sobą, słuchał swoich myśli, przelewał swoje uczucia na papier.
Są wyjątkowe, dlatego że nie zostały napisane „pod publikę”, zostały napisane po to, aby utrwalić to, co jest w człowieku prawdziwe: zwątpienie, osamotnienie, ból związany z nieodwzajemniona miłością.
Samotność jest potrzebna każdemu, choćby nawet po to, aby przez chwilę z dala od ludzi odpocząć, pomyśleć o tym co jest dla nas ważne. Może stanowić motywacje do działania.
Pewnego razu włócząc się samotnie i bezcelowo po parku uświadomiłam sobie, że chce coś zmienić w swoim życiu. Cieszę się że to zrobiłam.
W samotności wpadają do głowy najlepsze pomysły i najlepsze rozwiązania.
Bycie ze sobą sam na sam nie jest niczym negatywnym, wręcz przeciwnie, jest bardzo każdemu potrzebne.
Niektórzy ludzie uciekają przed samotnością (nie mam na myśli opuszczenia), boją się jej.
Boja się ciszy i wsłuchania się w siebie. Biorą nadprogramowe obowiązki, nadmiernie udzielają się towarzysko, po to, aby tylko nie zostać samemu.
W pewnym momencie uświadamiają sobie, że mimo tego całego życia towarzyskiego, wiecznych bankietów i imprez, ciągłego uśmiechania się i stałej obecności innych w ich życiu, są tak naprawdę samotni. Są samotni, bo nikt ich nie rozumie, oni sami nie rozumieją siebie.
Okazuje się że przez całe życie uciekali przed czymś, co ich i tak dopadło- uczuciem samotności.