Karen Duelund Mortensen pochodzi z Danii, nieźle mówi po polsku i powinna być znana szerzej polskiej publiczności, jako blondynka z sekcji dętej Czesława Mozila.
Ta blondynka od Czesława
Autor: Wojciech Pleskacz, dodano: 10-03-2010, 21:50
Karen Duelund Mortensen. Brzmi egzotycznie? I tak, i nie. Tak, bo Karen pochodzi z Danii, a to przecież niemal koniec świata. Nie, bo Karen całkiem nieźle mówi po polsku i powinna być znana szerzej polskiej publiczności, jako blondynka z sekcji dętej Czesława Mozila. Tym razem (prawie) solo chce powtórzyć jego sukces. 22 lutego miała premierę jej debiutancka płyta "Attention", którą nagrała jako Mademoiselle Karen.
Od razu widać, że ulubionym językiem Karen jest francuski. Świadczy o tym chociażby jej przydomek, ale także większość piosenek z "Attention", które są właśnie w tym języku. Pozostałe utwory są po angielsku lub po polsku. Słychać, że śpiewanie w wielu językach sprawia Karen frajdę, lubi się tym bawić. Talentu do języków odmówić jej nie można, bo radzi sobie świetnie.
Na całej płycie słychać inspiracje muzyką francuską. Nadaje to krążkowi bardzo specyficzny klimat. Większość piosenek z powodzeniem można puszczać w małych, zadymionych knajpkach i serwować do nich chociażby crème brûlée. Słychać tu wiele akordeonu, delikatnych saksofonów, gitar, a szepczący po francusku męski głos brzmi jak ze starych, czarno-białych filmów o Paryżu.
"Attention" nie jest przepełniona energetycznymi utworami. Raz tempo jest umiarkowane, jak np. w niezwykle melodyjnym "Autobus", innym razem jest niemal sennie (wzruszające "Parce Que"). Nie oznacza to jednak, że jest to płyta pościelowa.
Najmocniejszymi punktami krążka są właśnie energetyczne bombki. Album otwiera utwór "Attention" z bardzo zróżnicowanym tempem. Początkowo szybkie, w refrenie wlecze się, żeby w kolejnych sekundach przyspieszyć jeszcze bardziej. Przywodzi na myśl kolejne filmowe skojarzenia- tym razem pościgu, ucieczki. Jeszcze bardziej żywiołowa jest piosenka "Kochany, Kochany" w duecie z Czesławem Mozilem. Jest to utwór, który najbardziej z całego krążka kojarzy mi się z dokonaniami Mozilowej formacji. Zabawny tekst, melodia i wesoły, żartobliwy nastrój, żywcem wzięte z repertuaru Czesław Śpiewa. Gdyby nie partie wokalne Karen byłbym przekonany, że to utwór Czesława.
Z całości "Attention" na pierwszy plan wybijają się dwie pozycje. Singlowe "Quaf Quaf" i polskojęzyczne "To ja, kobieta"'. Ten pierwszy utwór jest kompletnie w innym stylu niż reszta krążka. Jego francuskość (porównując do innych utworów z płyty) kończy się na języku. "Quaf quaf" jest wręcz beat-boxowo-hip-hopowy. Zresztą, Karen w teledysku do niego też sprawia wrażenie nieco rapującej. Nie jest to zły kawałek (szczególnie druga część, gdzie nasilone zostaje zawodzenie w tle), jednak kompletnie nie pasuje do całości. A już na pewno nie jest to dobry wybór na singiel, w ogóle nie odzwierciedla atmosfery "Attention".
Co innego "To ja, kobieta". Prosty, uczuciowy tekst, przyjemna melodia, subtelnie zarysowany, monotonny rytm w tle. I tekst wymawiany przez Karen w stylu przypominającym zapowiadanie pociągów na dworcu. Zarówno w sferze lirycznej, jak i melodycznej, utwór przypomina wspólną płytę Kayah i Gorana Bregovica i nie jest to jego wada.
Jest to krążek dosyć zróżnicowany. Czy udany? Połowicznie. Nagrania są dobre, ale tracą z każdym kolejnym odsłuchaniem. Niektóre stają się wręcz męczące ("You'n'me"), inne po prostu nudne. Myślę, że największy potencjał ma "Quaf Quaf" i gdyby Karen nagrała płytę właśnie w takim lekko eklektycznym stylu, wypadłaby lepiej. Czas pokaże czy Mademoiselle Karen powtórzy sukces "Debiutu" Czesława. Można przesłuchać "Attention" i przez chwilę poczuć filmowy klimat paryskich uliczek na Montmartrze, ja jednak życzyłbym sobie następnym razem więcej szczekania.
Mademoiselle Karen - "Attention", 2010, Mystic
1. Attention
2. Ouaf Ouaf
3. Regarde-Moi
4. Autobus
5. Danse Avec Moi
6. En Drabe
7. Creme Brulee
8. Kochany Kochany
9. Parce Que
10. Lonely Lea
11. Madame Lente & Monsieur Rapide
12. Rend-Moi Mon Ceur
13. To Ja Kobieta
14. You'n'me
Źródło: Wojciech Pleskacz