JustPaste.it

Czy każdy facet to mężczyzna?

Oni nie mają nic przeciwko lesbijkom, dopóki mają nadzieję, że się przyłączą; są też jeszcze mężczyźni, którzy akceptują kobietę z całą jej naturą, nie wciskając jej....

Oni nie mają nic przeciwko lesbijkom, dopóki mają nadzieję, że się przyłączą; są też jeszcze mężczyźni, którzy akceptują kobietę z całą jej naturą, nie wciskając jej....

 

Chciałam się do czegoś przyznać: jestem wredną babą. Jędzą, jak to się mówi po kątach, ewentualnie harpią, jak delikatnie określamy się z przyjaciółką, z tym że u nas ma to wydźwięk pozytywny. W dodatku nienormalną, głupią babą.

Skąd wiem? Teoretycznie najbliższy mi facet powiedział mi to w obrazowo szerszym ujęciu, kiedy spędził całe dwie minuty na czytaniu pisma dla kobiet, które kupowałam, a którego treść nie dotyczyła gotowania, sprzątania, wychowywania dzieci i plotek o pseudogwiazdkach. Okazało się, że żeby "to" kupować trzeba być właśnie taką kobietą, innej możliwości nie ma. I w dodatku za "to" płacić-całe cztery piwa!!! Standardowy przelicznik alkoholika.....

Poza tym żadna z żon jego kolegów nie czyta czegoś takiego, a więc moim celowym działaniem w tym przypadku jest udowodnienie wszystkim wokół, że niedługo wyrosną mi czułki i dodatkowa para oczu, a skóra zmieni kolor na barwę rozgniecionego ogórka. Jednym słowem-dziwoląg.

Krótko mówiąc jestem niezgodna z wyobrażeniem i bezczelnie się tego nie wstydzę. Zresztą wstydu się po mnie nie można spodziewać, odkąd zrobiłam sobie na kostce tatuaż, dołączając tym samym do dwudziestu tysięcy kryminalistów.

Powyższe opinie pochodzą z ust mojego na szczęście już byłego faceta, a przetrawienie tych i wielu podobnych, przy czym te są stosunkowo łagodne, doprowadziło do powstania tego artykułu. Z ironią potraktowałam jego i jemu podobnych, podobnie "myślących" facetów. Nie mylić z prawdziwymi, normalnymi mężczyznami, do nich nie mam nic.

A piszę o tym, żebyście wiedzieli, że prasa dla kobiet nie zawierająca kulinarnych przepisów, dobrych porad w temacie prania i informacji z pierwszych stron typu kto komu włożył palec i gdzie i jak ona to przeżyła, nie jest prasą dla kobiet, ale właśnie dla takich jak ja, ewidentnych wyrzutków społeczności w papilotach i przydeptanych kapciach, pełniących wartę non stop przy zmywaku. Żegnaj stereotypie!

 To, o co mi właściwie chodzi dotyczy tych facetów, którzy sami będąc słabymi, najwyraźniej boją się silnych kobiet, a swój strach rekompensują sobie kultem macho, kobietę i jej rolę usiłując wciskać w średniowieczny stereotyp podległej,  posłusznej córki i żony. Na szczęście są też jeszcze mężczyźni, którzy akceptują kobietę z całą jej naturą, nie wciskając jej od razu garnka do ręki, a do drugiej zużytego pampersa.

Rzecz tutaj dotyczy jednak tych ograniczonych "przywilejem" posiadania penisa, którzy stanowią zbyt dużą liczbę, a co za tym idzie na co dzień nie mam zbyt wielu okazji-albo może naprawdę nie jestem stąd?- odczuwać przynależności do tego samego gatunku ludzkiego, co wspaniały, dominujący samiec. W stadzie. Innych samców.

Może jako mała dziewczynka nie dawałam się za karę wyrzucić do swojego pokoju i niewiele mnie obchodziło, co dziewczynkom wypada i tak mi już zostało. Może dlatego odzywam się nie pytana i czytam nieodpowiednie lektury.

Zastanawiam się tylko, dlaczego kiedy nie mdleję z wrażenia słysząc po raz tysięczny od kolejnego wątpliwej jakości męskiego osobnika w przepoconym podkoszulku, że to przeznaczenie ( koncentrujące się z reguły w okolicach mojej klatki piersiowej) postawiło mnie na jego drodze ( ale mnie szczęście kopnęło!) w najlepszym przypadku klasyfikuję się w gronie lesbijek. Zresztą oni nie mają nic przeciwko lesbijkom, dopóki mają nadzieję, że się przyłączą.

Dlaczego facet, który spotyka silną kobietę, natychmiast stara się ją włożyć pod siebie,i to nie  tylko w sensie dosłownym? Przy aplauzie kolegów- ich kobiety są im posłuszne i łaski nie robią, że zrobią loda.....mają obowiązki i obowiązkiem ich jest je wypełniać.

A kiedy ona stawia opory lub- co gorzej- głośno przeciwko temu protestuje od razu dyskwalifikuje się jej kobiecość, inteligencję, normalność lub całą resztę cech przynależnych, w zależności od poziomu i inteligencji "orzekającego" wyposażonego w.....spodnie.

Problem stary jak świat: kobieta kontra mężczyzna i oczekiwania kontra rzeczywistość. Nie jestem pierwsza, która ten temat porusza, ale chcę zwrócić uwagę, że od zarania dziejów nic się tak naprawdę nie zmieniło i nawet jeżeli jesteś kobietą magistrem z najlepszą obroną na roku , to i tak możesz usłyszeć: nieźle jak na kobietę....

Mam jedno pytanie do przedstawionego tutaj typu mężczyzny: co tak naprawdę znaczy w Waszych ustach "to ja jestem mężczyzną", wygłaszane zawsze w kontekście bycia czymś lepszym, niż bycie kobietą, bo w innych przypadkach tego nie słyszałam? - czyżby prawdziwy facet nie musiał mówić o tym, co jest oczywiste i widoczne na pierwszy rzut oka, a inni muszą to ogłosić?

Chętnie wzięłabym udział w jakiejś dyskusji na temat , dlaczego męski punkt widzenia to z reguły tylko tłumaczenie kobietom, dlaczego świat należy do mężczyzn. Tłumaczenie oczywiście niepotrzebne i uwłaczające "prawdziwemu" mężczyźnie, który nie musi się przecież absolutnie nikomu tłumaczyć, dlaczego pozostawiony sam sobie nie umie uruchomić pralki (ten męski świat techniki...) i chodzi w brudnych skarpetkach, w nagłym przypływie geniuszu kupując sobie nowe, kiedy ostatnią czystą parę założył na nogi tydzień temu.

Dla tych, którzy nie czytali zbyt uważnie: krytyka nie dotyczy mężczyzn jako takich, ale przedstawicieli tej płci, którzy spełniają w życiu codziennym opisane wyżej warunki.