Znając to z praktyki mogę powiedzieć, że rola nauczyciela jest coraz trudniejsza. Młodzi ludzie są coraz okrutniejsi i bardzo prowokujący na lekcjach. Jest to humorystyczny przykład jednej z lekcji. Pytanie jednak, czy aby do końca humorystyczny. Zobaczcie sami...
Mamy super podgląd do szkoły w Walsie na lekcję wychowawczą w klasie V d. Lekcję prowadzi pani Aurelia Wyśmienita a wśród uczniów są między innymi Ania Żarełko i Franek Dyndajło. Do klasy wchodzi wychowawczyni.
AW – Dzień dobry dzieci.
FD – Cześć!
AW – Dyndacz uważaj!
FD – Jestem Dyndajło. To niech pani uważa co mówi.
AW – Proszę o spokój. Dziś porozmawiamy na lekcji o swoich rodzicach. Ciekawe jestem co robią wasi rodzice. Czym się trudnią? I proszę Aniu, może zaczniesz.
AŻ – Mój tatuś pracuje w piekarni. Jest wyrabiaczem chleba.
FD – Chyba pożeraczem.
AW – Spokój!
FD – No przecież ona jest Żarełko a nie Wyrabiacz albo Chlebownik.
AW – Powtarzam spokój, Dyndacz, ty znów masz coś do powiedzenia. Ciekawe czy masz się czym pochwalić?
FD – Jasne. Nie piję, nie pole i mam robole.
AW – O rodzicach a nie o twoich nawykach powiedz!
FD – Jasne. Tata wykłada na Uniwersytecie.
AW – A co wykłada?
FD – Kafelki w kiblu.
AW – To brzydkie słowo. Mówi się w ubikacji. A mamusia? Jak tam twoja mama?
FD – W porządku. Jak wychodziłem z domu, to jeszcze spała...
AW – Ale czym się zajmuje?
FD – Mama jest tą... no... taką.... domową.....
AW – Jaką domową?
FD – No takie jest brzydkie słowo...
AW – Dyndacz, co tam znów kombinujesz?
FD – No ta co znosi... też takie brzydkie słowo...
AW – Powiesz wreszcie, o co chodzi?
FD – To jest ta... drobiowa no....
AW – Kaczka
FD – Nie, kaczka to w szpitalu.... ta druga...
AW – no to gęś.
FD – ta to do pani pasuje, ale jeszcze inna... w kurniku śpi...
AD – No to przecież jest kura.
FD – To pani powiedziała!
AD – Kura nie jest brzydkim słowem. Ale lepiej powiedzieć gospodyni domowa.
FD – Tata mówi, że mama jest tą... co pani powiedziała... no tą co znosi... te brzydkie słowo... i koniec.
AD – Powiedziałeś, że mama znosi....
FD – Mama jeszcze nie znosi te, no... to brzydkie słowo, ale ta, co pani powiedziała... co śpi w kurniku.... to znosi... zwłaszcza, jak ją kogut depcze.
AD – Chciałeś powiedzieć: jaja.
FD – To znów pani powiedziała, żeby potem nie było.
AD – Jaja, to też nie jest brzydkie słowo.
FD – Tak?... To w takim razie dupa, to brzydkie słowo?
AD – Dyndacz, co ty mówisz. Oczywiście, że to jest brzydkie słowo. A w ogole po co ci to słowo teraz?
FD – Bo chcę coś o niej powiedzieć.
AD – A musisz?
FD – Chyba tak... Dla pani dobra...
AD – Fakt, nie mam zamiaru po tobie sprzątać. Chcesz się załatwić?
FD – Nie o swojej tej, co powiedziałem wcześniej, chcę powiedzieć.
AD – No to możesz powiedzieć: „moja pani”
FD – No to: u pani, na mojej pani jest coś...
AD – Jakiej pani?
FD – No u pani... u ciebie...
AD – Dyndaczu!
FD – Dyndajło, jeżeli już. W końcu jak mam to powiedzieć?
AD – Co ty z tą moją panią kombinujesz?
FD – To nie u mnie, tylko u pani, na mojej pani.
AD – Co jest u mnie? Gdzie?
FD – Na mojej pani.
AD – To w końcu na której pani?
FD – Przecież pani nia kazałaś mi mówić dupa, tylko moja pani.
AD – Aha. No to co mam na tej „mojej pani”?
FD – Kartkę ktoś przyczepił.
AD – Aha (zdejmuje) Kto to napisał? „Smród”. Co to ma znaczyć? Dyndacz, to twoja sprawka.
FD – I być tu dobry i pokaż kobicie coś.
AD – Jak ty się zachowujesz? Wytłumacz zaraz dlaczego tak tu napisałeś?
FD – Powtarzam, ja tego nie zrobiłem, ale mogę wytłumaczyć dlaczego ktoś tak napisał.
AD – Słucham?
FD – Bo pani chodź nazywa się Smaczna i tak z mojej pani, u pani wychodzi, to co tam jest napisane.
AD – Nazywam się Aurelia Wyśmienta!
FD – Wszystko jedno i tak smród wychodzi z mojej pani.
AD – Marsz do dyrektora!
Dalszy ciąg może wkrótce nastąpi.....