Miłość to zespół uczuć to stan wyższej kondygnacji duchowej jest nieświadomą ucieczką od świata rzeczywistego jest największą skrajnością na świecie gdyż potrafi wywołać niepowtarzalne stany emocjonalne jednostki a potem przyjąć postać piekielnych doświadczeń i zmienić swoje oblicze zatem to miłość jest względnym pojęciem ale przede wszystkim łączącym ze sobą sytuacje emocje i cechy zarówno bardzo pokrewne jak i biegunowe kto ufa miłości ten zbłądzi choć raz a mimo to przyznajmy jak pięknie jest kochać tego uczucia nie zastąpi nic to maksymalny i naturalny rodzaj aktywności psychicznej. Miłość nie jest jedynie kompromisem dwóch osób w swej naturze nieustannie chyli się ku upadkowi jest zatem okres intensyfikacji miłości w fazie początkowej rozwija się ona wedle naszego zaangażowania i indywidualnych uwarunkowań emocjonalnych zatem przyjąć możemy iż prawdziwa idealna miłość jest prawie niemożliwa do zaistnienia gdyż musi zetknąć się ze sobą wiele czynników współgrających ze sobą instrumentalnie i psychosomatycznie lecz one bardzo rzadko się spotykają teza że miłość to cierpienie jest prawdziwa lecz nigdy wolicjonalna i holistyczna to jest kwestia nie tyle spraw empirycznych i racjonalnych lecz wypierają się tutaj siły świata pozazmysłowego i dlatego miłość każda nie spełnia warunków swej definicji.