Artykuł dotyczy osób uzależnionych od alkoholu. Czytelnik znajdzie tu mała cząstkę tego, co powinien wiedzieć na temat rzeczywistości osoby uzależnionej, która podjęła terapię.
Na alkoholizm choruje się całe życie.
Jak za pewne wielu z Was wie, alkoholizm jest to choroba nieuleczalna. Z alkoholizmu nie da się wyleczyć pod tym względem, iż nie można odzyskać raz utraconej zdolności do kontroli swojego picia. Dla alkoholika wiadomość ta jest dość bolesna. Otóz alkoholikiem zostanie przez całe zycie, co oznacza, iż jeśli chce nie pić, nie może pić wogóle. Nigdy, do końca życia.
Wszechobecne wyzwalacze
Jest to przerażająca i trudna do pojecia myśl. Każdy przecież czasem ma ochotę coś wypić, poza tym jest milion okazji do tego, żeby wypić. I nie mówię tu o upijaniu się. Ale np jak trzeźwy alkoholik ma zachować się, gdy jego dziecko bierze ślub i jest wesele. Do tego dopiszmy imieniny u przyjaciól, urodziny teścia, srebrna rocznica ślubu, grile, chrzciny, niestety też komunie i bierzmowania. W naszym społeczeństwie jest taka niepisana zasada. Gdy spotyka się grupa przyjaciół, "trzeba" się razem napić, gdy ktoś dostaje awans, odnosi sukcesy, jest okazja do uczczenia tego kieliszkiem wódki. Gdy spotykamy się z lata nie widzianym przyjacielem, kuzynem czy wujkiem, "trzeba" wypić razem z nim, bo jak można z nim nie wypić. Nie wspominam już o grubo zaprawianych imprezach sylwestrowych, festynach, koncertach, imprezach publicznych. Wszędzie jest alkohol. Szkolenie firmowe w Sopocie, czy dobicie targu z jakims ważnym kontrahentem. Alkohol jest naszym wyuczonym sposobem na dobrą zabawę, uczczenie czegos ważnego. Niczym wodą święconą, zakrapiane są wszystkie ważne wydarzenia w naszym życiu.
Pułapka "jednego kieliszka"
Natomiast alkoholik pić nie może. Jeden wypity "za zdrowie pary młodej" kieliszek prowadzi do całkowitej utraty kontroli nad ilością, a także jakością spożywanego alkoholu. Ciąg picia trwa potem nie tylko dniami, ale tygodniami, a nawet miesiącami. Wkraczamy tu na grząski grunt. Otóż, jeżeli już osoba uzależniona znajdzie się w którejś z opisanych sytuacji, musi wykazać się ogromną siłą woli i asertywnością i odmawiać. Co za tym idzie, często też musi mieć odwagę glośno powiedzieć "Nie piję, jestem trzeźwym alkoholikiem", a jest to zadanie bardzo trudne, dla niektórych niewykonalne. Dlatego też tak często system załamuje sie, człowiek się poddaje i bagatelizując nakazy i zakazy, z przeświadczeniem, że jeden kieliszek nie zaszkodzi, lub, że "przeciez mogę iść na wesele, po prostu nie będę pił", wpada w pułapkę kolejny raz. Tak, wpada w nią. Bo na weselu rzeczywiście pić nie musi, ale alkohol i fakt jego obecności, sprytnie zakradają się do świadomości osoby uzależnionej i tam tkwi, dążąc za wszelką cenę do zrealizowania silnego przymusu wypicia alkoholu. I tak często wisi ten kieliszek nad alkoholikiem tydzień, dwa czy miesiąc, aż w końcu on nie wytrzymuje - nie kieliszek- człowiek. Potrzeba w takiej sytuacji ogromnej wytrwałości i wiedzy, by przezwyciężyć głód alkoholowy.
Co ulega zaburzeniu?
Jest to tylko jeden z wielu problemów, z którym borykają sie osoby próbujace odstawienia alkoholu. Problemy bowiem są na gruncie społecznym, emocjonalnym, poznawczym, wolicjonalnym. Osoba, która uzalezniła sie od alkoholu traci często wszystko. Więzi z rodziną i przyjaciołmi sa powaznie zaburzone lub tez całkowicie zerwane. Alkoholik nie moze rowniez mieć zaufania do swoich procesów poznawczych i racjonalnej oceny sytuacji. Wszystko bowiem postrzegane jest przez pryzmat potrzeby wypicia alkoholu, zdobycia go, ukrycia faktu, że sie pilo, ogromnego pragnienia zwiazanego z ta substancją. Zaburzeniu ulega pamięć i zdolnośc do koncentracji uwagi. Pojawiaja sie problemy ze skupieniem, nauką, pracą. Alkohol ponadto sieje ogromne spustoszenie w organizmie - uszkadza stan i funkcjonowanie wielu narządów wewnetrznych, takich jak: wątroba, nerki, serce, trzustka.
A emocje, uczucia?
Osoby, które żyją z osobą uzależnioną zapewne zauważają zmiany na tym tle. Zmianom ulega sfera emocjonalna człowieka. Emocje są płytkie, mniej zróżnicowane, często "zamrożone". Alkoholik traci zdolność do nazywania swoich stanów emocjonalnych. Trwa w swoistej dezorientacji, nie rozumie, co się z nim dzieje i skąd bierze się wieczne napięcie. Nie potrafi także odpowiednio wyrażać swoich emocji, często traci po prostu zdolność do ich odczuwania. Czuje się wówczas "pusty". Dodatkowo osoby kochane przez nas bardzo często zmieniają się pod wpływem uzależnienia w ogromnych egocentryków, skupionych tylko i wyłącznie na sobie, alkoholu i wszelkich relacjach między tymi dwoma obiektami.
Jest ogromna masa problemów, z którymi muszą uporać się osoby trzeźwiejące. O każdym z nich należałoby napisać oddzielną pracę. Aby jednak zacząć terapię i naukę od nowa wielu umiejętności, alkoholik musi przestać pić. Jest to warunek podjęcia terapii. Tylko po dłuższym okresie abstynencji jest mozliwa konieczna zmiana na tak wielu poziomach.
Ból odstawienia
Wymagania, które alkoholik musi sobie postawic są ogromne. Dla osoby zdrowej ten wysiłek i trud jest czesto niezrozumiały. Ale wystarczy na chwile wczuc się w sytuacje tej osoby. Alkoholik musi zmienic swoje codzienne nawyki, zreaorganizowac od nowa swoje życie. nie może pic, a więc organizm przyzwyczajony do swojej dziennej dawki alkoholu zaczyna sie buntować w postaci fizycznych objawów. Doskwierające bóle, drzenia rąk, suchość w gardle, wymioty, kołatanie serca, sny alkoholowe (sny w których osoba sni, iz spozywa alkohol, sa to sny bardzo rzeczywiste), ciągłe uczucie napiecia i zdenerwowania, narastajaca złość, bez umiejetności okreslenia jej konkretnej przyczyny i inne. I w tej sytuacji złego fizycznego samopoczucia oraz emocjonalnego napiecia alkoholik próbuje normalnie chodzic do pracy i wykonywac codzienne obowiązki ( co jest czesto niemożliwie w sytuacji nasilenia sie objawów). Musi czesto zerwac kontakty z pijącymi przyjaciółmi, a nawet członkami dalszej rodziny. Alkoholik czesto zostaje całkiem sam, po tej "reorganizacji", bowiem do tej pory otaczał sie kręgiem osób, z którymi mógł pic. Ponadto problemem staja sie wpsomnaine juz wczesniej sytuacje społeczne, uroczystości itp. Malo tego zwykłe przejscie kolo sklepu, w którym zwykle kupowało się alkohol może stac się juz wyzwalaczem, w wyniku którego pojawia sie glód alkoholu, a wiec wymienione wcześniej objawy.
Terapia. A jednak warto.
Czytając ten artykuł każdy z was może zastanowić się, czy warto podejmowac leczenie i czy wogóle jest w stanie sobie z tym wszystkim poradzić. Nie miałam na celu ta publikacją jednak tylko straszyć, bez konkretnepugo celu. Otóż, jakkolwiek droga trzeźwiejącego alkoholika jest bolesna, pełna wyrzeczeń, trudnych decyzji i walki, prowadzi ona do niezwykłych efektów.
Osoby, które ją podejmują, wiele zyskują. Często wyrabiają u siebie nowe, wspaniałe cechy, których wcześniej nie posiadali. Stają się wytrwali, dojrzali emocjonalnie i osobowościowo. Są również bardziej wrażliwi na problemy i potrzeby innych, otwierają się na zmiany, na życie. Często osoby z trudnych, zaburzonych środowisk, po raz pierwszy stawiają sobie jakiekolwiek życiowe cele i zauważają sens życia. Uczą się organizować swój dzień i planować przyszłość (planownanie jest niezwykle istotnym elementem terapii). Zaczynają odczuwać satysfakcję z siebie, własnych osiągnięć, tych małych sukcesów i zwyciestw nad nałogiem. uzyskują również większy wgląd we własne stany, potrzeby i emocje. Stają sie osobami świadomymi i znającymi siebie. Wiedzą, co sie z nimi w danym momencie dzieje,co czują i jak ewentualnie reagować w sytuacjach trudnych. Osoby uzależnione podczas terapii uczą się również radzić sobie z trudnymi emocjami, ich uwalnianiem, wyrażaniem oraz ze stresem w zdrowy, pożądany sposób.
Naturalnie i bezsprzecznie najważniejszą zaletą terapii jest to, iż potrafią odstawić kieliszek i przestać pić.
Informacje znajdujace sie w niniejszej pracy sa składową przyswajanej wiedzy z róznych źródeł oraz doświadczeń wyniesionych z pracy terapeutycznej z osobami uzaleznionymi. Jako, że nie posiada zadnej bibliografii, osobom, które chciałyby zgłębic temat proponuje nastepujace pozycje.
- Kinney J., Leaton G., Zrozumieć alkohol. PARPA, Warszawa.
- Woronowicz B. T., Alkoholizm jako choroba. PARPA, Warszawa
- Woronowicz B., 2009, Uzależnienia. Geneza, terapia, powrót do zdrowia.Media Rodzina, Warszawa
- Publikacje J. Mellibrudy i in. ze strony www.psychologia.edu,pl