Dowiedź się więcej o Labiryncie Fauna - jednym z najciekawszych filmów XXI wieku, który powstał poza wielkimi wytwórniami.
Film Guillerma del Toro „Labirynt Fauna” jest jednym z najciekawszych filmów ostatniego dziesięciolecia. Opowiada o młodej Ofelii która w czasie wojny domowej w Hiszpanii, odkrywa że istnieje jeszcze inny świat baśni wypełniony mitologicznymi stworzeniami.
Film najlepiej określają słowa mroczna baśń, zarówno świat „rzeczywisty” jak i świat baśni są wypełnione niebezpieczeństwami, brutalnością i okrutnością. Zastanawiamy, kto jest gorszą postacią: brutalny faszystowski oficer – ojczym Ofelii czy bezoki stwór z komnaty.
Ciekawa jest historia powstania filmu, grupa kilku zapaleńców, którzy postanowili stworzyć film zupełnie inny, stworzony poza wielkimi wytwórniami. Aby go nakręcić walczyli z każdym możliwym kłopotem od walki z budżetem, aż po kłopoty z pożarami lasu.
Pierwsza wersja scenariusza powstała w notatniku Guillerma del Toro 20 lat przed rozpoczęciem zdjęć. Nie była niczym więcej niż krótkim pomysłem, romans ciężarnej kobiety z faunem. Każdy, kto widział film wie jak bardzo wersja skończona różni się od pierwszego zamysłu.
Produkcją filmu zainteresowane były największe wytwórnie w Hollywood, jednak to sam reżyser nie był zainteresowany produkcją filmu w Hollywood, mimo iż wytwórnie oferowały podwojenie budżetu, jeśli tylko film kręcony będzie w języku angielskim. Od czasów pracy przy filmie „Mutan”t, Guillermo zniechęcony postawą producentów, postanowił, że jego mroczniejsze, bardziej osobiste filmy, będą powstawać poza wielkimi wytwórniami. Dla Hollywood zachowuje lżejsze filmy jak Hellboy czy Blade II.
Dlatego del Toro postanowił nagrać film w Hiszpanii, usłyszymy język hiszpański a nie angielski, mimo tego Labirynt jest filmem, który pod względem wykonania, zdjęć i efektów specjalnych nie ustępuje produkcją z Hollywood, a często je przewyższa.
Chciał mieć nad filmami absolutną kontrolę artystyczną, chciał wprowadzić swoje wizje bez ingerencji producentów. Labirynt był pomyślany jako mroczna baśń z realnie przedstawioną przemocą, film nieodpowiedni dla młodszej widowni. Gdyby Labirynt Fauna powstawał w USA, wiele scen musiałoby zostać wyciętych albo złagodzonych aby zakwalifikować film dla młodszej grupy wiekowej.
Labirynt jest duchowym następcą Kręgosłupa Diabła – filmu, którego fabuła dzieje się w czasie wojny domowej w Hiszpanii w latach 30. Jednak reżyser postanowił, że Labirynt to będzie mroczna baśń – z wyraźnym kontrastem pomiędzy światem rzeczywistym a światem mitologicznym.
Del Toro od dzieciństwa zafascynowany był baśniami, jednak nie XX wiecznymi Disneyowskimi ugładzonymi baśniami, lecz raczej ich oryginalnymi wersjami. Historiami opowiadanymi przy ognisku przez podróżnych, opowieściami, które miały trafiać zarówno do dzieci jak i dorosłych. I bardzo często były bardzo brutalne i podejmowały ekstremalne tematy. Jednak mimo tego, a może z tego powodu, elementy baśniowe wyróżniały się wśród przemocy i brutalności
Jednak zanim doszło do rozpoczęcia zdjęć do Labiryntu Fauna, del Toro musiał zdobyć niezbędne umiejętności techniczne, nauczyć się operować kolorem, cieniami, ruchem kamery, robić zdjęcia i korzystać z efektów specjalnych. Dlatego następnym krokiem w jego karierze jest ekranizacja komiksu Mike Mignolia „Hellboy” – film, który pozwoli doprowadzić do perfekcji rzemiosło reżysera.
Guillermo Del Toro zafascynowany komiksami. Jest zapalonym ich kolekcjonerem, aby pomieścić swoją kolekcję, kupił drugi dom. Dlatego ekranizacja Hellboya była dla niego spełnieniem marzeń.
Po nagraniu Hellboya zaczyna pracę nad scenariuszem do Labiryntu Fauna. Jak wyglądała praca nad scenariusze najlepiej opisują słowa Everetta Burrella, który pracował nad efektami specjalnymi.: pewnego dnia rozmawialiśmy w kawiarni razem z del Toro o jego pomyśle na nowy film. Fajna, ciekawa konwersacja. Uważaliśmy, że film będzie warty zrobienia. Uścisnęliśmy sobie dłonie na znak zawarcia umowy.
Przez następny rok nie miełem żadnych informacji od del Toro, zaszył się w Madrycie pisząc scenariusz. I nagle po roku słyszę głos Guillerma w słuchawce:
-Ok, gotowe, przyjeżdżaj.
-Hmm, co? gdzie mam przyjeżdżać, o co chodzi?
-Leć do Madrytu. Kupuj bilet i przyjeżdżaj – to było tak szybko – mówi Everett.
Inspiracjami dla grafiki filmy były Arthura Rackhama, Edmunda Dulaca oraz Kay Nielsen – ilustratorów książek, zachowujących jednocześnie smak baśni jak i mroczniejszą stronę duszy. Dla Guiltermo równie ważna jest fabuła jak i strona graficzne. Wygląd i klimat ujęcia tak samo przekazują fabułę jak wypowiedzi bohaterów.
Do głównej roli – młodziutkiej Ofelii – została wybrana Ivana Baquero. Na zdjęciach próbnych tak dobrze przeczytała tekst, że aż żona del Toro jaki i kamerzysta rozpłakali się.
Po zebraniu ekipy rozpoczęły się zdjęcia, jak mówi sam reżyser: „Wszystko, co mogło pójść źle, poszło źle. Nawet pogoda nie sprzyjała, gorące hiszpańskie lato, spowodowało tak duże zagrożenie pożarowe, że ekipa nie mogła wejść do lasu, aby nagrać scenę bitwy”.
Cały sprzęt ciągle się psuł, zwłaszcza lalki od efektów specjalnych.
Wydawano tyle pieniędzy, że aż finansujący film zagrozili, „albo ograniczycie koszty, albo przerywamy nagrywanie”. Na co reżyser razem z producentami odpowiedzieli oddając honorarium za film.
Tym większe brawa dla twórców, że mimo kłopotów technicznych, efektem jest olśniewający film, inteligentny, z dobrą fabuła, gdzie efekty specjalne służą jako środek wyrazu artystycznego.
Faun – symbolizujący neutralną stronę natury, nie jest ani zły ani dobry. W filmie jest sędzią, oceniającym wykonanie zadania przez Ofelię. Budzi niepokój, nie wiemy czy jest dobry czy może zwodzić Ofelię w pułapkę. Co ciekawe nogi fauna są „rzeczywiste”, są to elementy sterowane przez człowieka. Jak zostały wykonane? Po prostu cyfrowo wycięto rzeczywiste nogi aktora, a zostawiono sztuczne nogi.
Reżyser filmu spędził ponad miesiąc pracując nad angielskimi napisami. Chciał, aby dialogi w języku angielskim dokładnie odwzorowywały oryginalną hiszpańską wersję. Pracował samodzielnie, gdyż nie chciał, aby tłumaczenie była tak słabe jak w jego poprzednim filmie „Kręgosłupa Diabła”.
Efektem pracy jest ponad dwugodzinna niezapomniana mroczna baśń, opowiadająca losy młodej dziewczynki, która uciekając przed przemocą z strony brutalnego ojczyma – oficera polującego na komunistów w czasie wojny domowej w Hiszpanii, znajduje świat baśni i mitycznych stworów. Z początku świey fascynujący, ale z czasem coraz bardziej niebezpiecznym, wypełnionym trudnymi testami i poważnymi decyzjami wpływającymi na świat rzeczywisty.
Powstał film niepowtarzalny, i tak pod względem fabuły jak i pod względem graficznym.
Do legendy przeszła już ponad 22 minutowa owacja na stojąca po premierze w Cannes, na słynnym festiwalu filmowym.
„Labirynt Fauna” spodobał się zarówno krytykom jak i widzom.
Zabrał ogromną ilość nagród w tym dostał trzy oscary (zdjęcia, charakteryzację, scenografię).
Jeden z najbardziej oryginalnych filmów ostatniego dziesięciolecia. Z świetnym dobrym scenariuszem, bardzo wzruszającym a jednocześnie niesamowitym graficznie z świetnymi zdjęciami i olśniewającymi efektami specjalnymi.