JustPaste.it

„Apiterapia czyli leczenie cudownymi produktami pszczelimi”

Apiterapia

Apiterapia

 

Moje zainteresowania skupiają się coraz bardziej wokół zagadnień medycznych. Jestem zwolennikiem medycyny naturalnej
i postanowiłem, że opiszę pewną jej kategorię – apiterapię. Ta forma leczenia opiera się na naturalnych produktach pochodzących z ula.
 

Do wspaniałych produktów pszczelich zalicza się: miód, wosk, kit, mleczko, pyłek i jad pszczeli. Miodolecznictwem określamy wszelkie zabiegi i przepisy kulinarne, w których dominującym składnikiem jest miód pszczeli. Jak wiemy miód ma szerokie zastosowanie w gastronomii. Nie będę tutaj podawać konkretnych przepisów, ale bardzo chętnie opiszę najważniejsze właściwości poszczególnych rodzajów miodu. Lecznicze działanie każdego miodu jest potwierdzone klinicznie przez naukowców.

Miód rzepakowy jest stosowany w leczeniu wątroby i dróg żółciowych, dlatego, że zawiera wyłącznie cukry proste z przewagą glukozy zwiększając w ten sposób jej możliwości detoksykacyjne. Miód jest pomocny również w schorzeniach nerek, serca i całego układu krążenia. Niedawno stwierdzono, że ten rodzaj miodu zmniejsza szkodliwe działanie wszelkich używek. Wiadomo też, że posiada on właściwości regeneracyjne w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego, bardzo szybko odbudowuje naskórek i przyśpiesza gojenie się ran. Ciekawostką jest to, że jest jedynym miodem, który uzupełnia niedobory potasu. Nieznacznie obniża ciśnienie krwi. Miód rzepakowy leczy stany zapalne górnych dróg oddechowych.

Miód wielokwiatowy jest jedynym miodem, który dodaje energii i wzmacnia cały organizm. Miód ten zwiększa witalność i stawia człowieka na nogi. Jest stosowany w chorobach serca, w schorzeniach żołądkowo-jelitowych, w nerwicach, a także jest używany przeciw przeziębieniom i w zwalczaniu kataru siennego. Ten rodzaj miodu jest także znany z niezwykłych właściwości rozszerzających naczynia krwionośne, a tym samym zapobiega astmom i  alergiom. O jego skuteczności decyduje różnorodność antygenów pyłkowych wchodzących w skład tego miodu.

Miód akacjowy pomimo swojego delikatnego i słabo wyczuwalnego smaku jest zalecany szczególnie diabetykom. Swoje zastosowanie znalazł w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zaburzeniach trawienia, a także zapobiega infekcjom układu moczowego. Skutecznie leczy stan zapalny błon śluzowych oraz poprawia perystaltykę jelit. Przy chorobie wrzodowej żołądka przyśpiesza regenerację tkanki istniejących już nadżerek i owrzodzeń. Miód ten jest znany ze względy na działania wspomagające w leczeniu cukrzycy.  

W miodzie lipowym znajdują się takie składniki, jak: olejki eteryczne, flawonoidy, glikozydy, garbniki i saponiny. Dzięki tym substancjom miód lipowy jest wysoce skuteczny w leczeniu przeziębienia, grypy i innych chorób przebiegających z wysoką temperaturą. Olejki eteryczne zawarte w tym miodzie wykazują właściwości bakteriostatyczne, eliminując w ten sposób drobnoustroje na błonach śluzowych. Mają one także działanie rozkurczające i uspokajające. Ten rodzaj miodu jest zalecany osobom z chorobami serca i naczyń krwionośnych oraz osobom z problemami układu nerwowego. Udowodniono naukowo, że miód lipowy ma działanie wykrztuśne, napotne, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne, skutecznie pomaga zwalczać bezsenność i niepokój. Miód lipowy podobnie jak miód gryczany i spadziowy charakteryzuje się dużym poziomem antybiotycznym.

Miód gryczany jest pomocny w stanach załamania nerwowego, miażdżycy, nadciśnieniu, zapaleniu nerek i dróg moczowych. Miód ten, stosowany jest także w leczeniu cukrzycy oraz zapaleniu stawów. Nie tak całkiem dawno odkryto, że sprzyja tworzeniu się kostniny po złamaniach. Miód gryczany ma niesłychanie dużo magnezu, poprawia działanie układu nerwowego, zapobiega chorobie beri-beri oraz skutecznie eliminuje skurcze. Jest zalecany przez dietetyków w diecie anty-nowotworowej. Oprócz tego, że charakteryzuje się dużą aktywnością antybiotyczną to korzystnie poprawia pracę mięśnia sercowego i przyczynia się do polepszenia wzroku, słuchu i pamięci.

Miód spadziowy jest stosowany w leczeniu najgroźniejszych chorób, dzięki wysokiej zawartości inhibiny i składników mineralnych potrafi zwalczać gruźlicę, zapalenie płuc, oskrzeli, wspomaga leczenie anemii, chorób serca, nadciśnienia tętniczego, astmy oraz zabija bakterie odpowiadające za nieżyt górnych dróg oddechowych. Miód spadziowy jest pomocny w leczeniu nerwic różnego stopnia, jest jednym z miodów, który charakteryzuje się największą zawartością antybiotyczną, antyseptyczną, wykrztuśną i przeciwzapalną. Zaleca się podawanie tego miodu osobom, które cierpią na schorzenia reumatyczne i skórne.

Miód wrzosowy jest znany z właściwości leczniczych prostaty. Oprócz tego doskonale oczyszcza i odkaża drogi moczowe, leczy schorzenia wątroby i dróg żółciowych. Znakomicie zwalcza stan zapalny gardła i błony śluzowej jamy ustnej. Ze stałych obserwacji wynika, że miód wrzosowy zwiększa odporność i chroni organizm przed rozwojem zakażenia. Głównym czynnikiem takiego działania jest wysoki poziom  fosfatazowy. Miód wrzosowy zalecany jest przy kamicach nerkowych, zapaleniu jelit oraz przy biegunkach.

Kolejnym „lekarstwem” z ula jest kit pszczeli. Jest to lepka substancja żywiczna powstająca z żywic roślinnych. Kit służy pszczołom głównie jako materiał uszczelniający i dezynfekujący. Znany jest z cudownych właściwości leczniczych. Roztwór propolisowy posiada właściwości bakteriobójcze, bakteriostatyczne i regenerujące. Ten wspaniały produkt jest zalecany w stanach zapalnych, schorzeniach górnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego, a także jest pomocny w paradontozie. Jego działanie w organizmie jest zbliżone do antybiotyków. Kit pszczeli jest słabo rozpuszczalny w wodzie, dlatego najczęściej rozpuszcza się go w alkoholu. Istnieją także specjalne maści z kitem do stosowana miejscowego na skórę. Poniżej przedstawię uniwersalną recepturę tworzenia propolisu.

Do 250 ml spirytusu (1 szklanka) dołożyć 50 g kitu, następnie całość przelać do ciemnej butelki (koniecznie do ciemnej, bo substancje aktywne w roztworze reagują ze światłem). Przez okres 14 dni trzeba od czasu do czasu mieszać wszystkie składniki. Po tym czasie, roztwór należy przecedzić przez gazę. Powstały, klarowny płyn (uzyskany roztwór propolisowy) nadaje się do spożycia. Uzyskany roztwór należy podawać od 15 do 25 kropel przed śniadaniem i po kolacji doustnie. Dzieciom nie wolno podawać więcej niż 10 kropel dwa razy dziennie.

Kolejnym produktem pszczół jest mleczko pszczele. Ta wydzielina zawiera wodę, tłuszcze, cukry, białka, biopierwiastki i witaminy. Mleczko pszczele wydobywa się z mateczników (cichej wymiany, ratunkowych i rojowych). Najwięcej mleczka w larwie matecznej jest zawsze w drugim dniu. Substancja ta wywiera pozytywny wpływ bezpośrednio na przemianę materii, odnowę tkanek, posiada właściwości przeciwbakteryjne, zwalczając w ten sposób groźne choroby. Oprócz tego, mleczko pszczele przyśpiesza regenerację tkanki serca objęte martwicą, reguluje ciśnienie tętnicze krwi, obniża poziom cholesterolu, pobudza aktywność komórek kostno twórczych oraz niweluje zmęczenie. Mleczko pszczele można nakładać bezpośrednio na miejsca skórne zmienione chorobowo, a także nakładać pod język – gwarantuje to szybsze wchłonięcie do krwioobiegu.

Wosk produkowany przez pszczoły, służy im głównie do budowy plastrów. Ten produkt znalazł swoje zastosowanie w kosmetyce. Dzięki niemu powstają różne odżywki do włosów, zapewniając im gładkość, stabilność, połysk i stałą regenerację trzonu włosa.

Kolejnym wytworem pszczół jest pierzga, zwana przez pszczelarzy „pszczelim chlebem”. Bardzo różni się od zwykłego pyłku. Różnice między tymi elementami podaję w tabeli: 

Pierzga

Pyłek pszczeli

  • Pyłek kwiatowy składany do komórek plastra pszczelego.
  • Przechodzi fermentację mlekową.
  • Łatwiej przyswajalny.
  • Bogaty skład, zwiększający wartość do celów spożywczych, profilaktycznych i leczniczych.
  • Właściwości odżywcze, antybakteryjne i detoksykacyjne.
  • Polecana w leczeniu: stanów chorobowych jelit, anemii, chorobie nadciśnieniowej, braku łaknienia, w stanach wyczerpania, zmęczenia, w chorobach układu nerwowego, jest wysoce skuteczna w walce z przerostem gruczołu krokowego. 
  Białko roślinne. Bogate źródło makro- i mikroelementów. Cenne źródło witamin. Duża ilość aminokwasów i soli mineralnych. Polecany przy osłabieniach, wzmożonym wysiłku umysłowym i fizycznym, anemii. Niszczy patogeny bakterii chorobotwórczych. Jest pomocny w zaburzeniach jelitowych i trawiennych, chorobach wątroby, po zawale mięśnia sercowego, chorobach serca, hamuje proces miażdżycy. Rozszerza naczynia wieńcowe

Jad pszczeli wytwarzają pszczoły - robotnice i matki.  Jad jest środkiem obronnym pszczoły i służy jej do walki z wrogami, a także wykorzystywany jest przez matkę pszczelą do zabijania konkurentek. W skład jadu pszczelego, całkowicie niezbadanego, wchodzą między innymi szczególnie aktywne peptydy: melityna, adolapina, neurotoksyna, apamina, MCD oraz aktywne enzymy: fosfolipaza A2, hialuronidaza, kwaśna fosfotaza. Aktywność peptydu MCD jest 1000 razy większa od aktywności hydrokortyzonu. W czasie użądlenia pszczoła wprowadza 0,012 mg jadu, który wywołuje ból oraz reakcję organizmu od łagodnego miejscowego swędzenia, obrzęku do bardzo groźnych objawów: trudności w oddychaniu, ataku serca, a nawet utraty przytomności. Reakcja zależy od stopnia wrażliwości organizmu. Jad pszczeli oddziałując na organizm w trakcie użądlenia działa także pozytywnie.

Wzmaga działanie streptomycyny i biomycyny oraz sulfonamidów, a osłabia penicyliny i wykazuje działanie ochronne przed promieniowaniem jonizującym. Jad pszczeli wykazuje działania: bakteriobójcze, przeciwgrzybiczne, przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwmiażdżycowe, przeciwkrzepliwe, hypotyniczne (obniżające ciśnienie tętnicze krwi), alergizujące.

Po wykonaniu badań i prób pozwalających na rozpoczęcie kuracji jad pszczeli może być stosowany w leczeniu następujących schorzeń:

  • choroby reumatoidalne - reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych, barkowych, łokieć tenisisty, zespół bolących palców;
  • migrena;
  • choroby obwodowego układu nerwowego - rwa kulszowa, zapalenie korzonków nerwowych, dyskopatia, lumbago, nerwobóle, zapalenie nerwów obwodowych, porażenie nerwu trójdzielnego;
  • choroby układu mięśniowego - gościec mięśniowy, zapalenie mięśni, bóle mięśniowe, zapalenie kaletek maziowych, zapalenie pochewek ścięgien;
  • choroby skóry - łuszczyca, egzemy, troficzne zapalenia skóry, trudno gojące się rany, blizny, odmrożenia;
  • choroby jamy ustnej - zapalenie błony śluzowej jamy ustnej i języka, paradentoza;
  • choroby alergiczne - astma oskrzelowa atopowa, pokrzywka, pyłkowica;
  • choroby mięśnia sercowego - reumatyczne zapalenie mięśnia sercowego
  • choroby naczyń - zakrzepowe zapalenie żył, zapalenie tętnic, miażdżyca tętnic kończyn dolnych, choroba Buergera, nadciśnienie;
  • choroby ginekologiczne - zapalenie błony śluzowej macicy, przymacicza, zapalenie przydatków, torbiele jajników;
  • choroby układu moczowego - zapalenie pęcherza moczowego.

Potwierdzono laboratoryjnie, że jad pszczeli całkowicie niszczy stwardnienie rozsiane, nie powodując żadnych uszkodzeń trwałych w organizmie. Przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu jadu pszczelego w leczeniu należy pamiętać, że jest to środek silnie i szybko działający, a u osób nadwrażliwych działający nawet gwałtownie, prowadząc do stanu zagrożenia życia.  Jad pszczeli stanowi dla człowieka wielką szansę, ale i zagrożenie życia. Może być stosowany tylko pod nadzorem doświadczonego lekarza, ponieważ niewłaściwe zastosowanie może mieć fatalne skutki.

Apitoksynoterapia, w ostatnich latach znajduje coraz więcej zwolenników i jest stosowana na szerszą skalę. Doświadczenia przeprowadzane w wielu krajach wykazały, że najbardziej efektywnie działa jad wprowadzony do ciała osobiście przez żywą pszczołę. Nic i nikt tego lepiej nie wykona.  Najlepszym jednak sposobem, aby nie zaszkodzić pszczole - jest żądlenie przez specjalną siateczkę. W ten sposób pszczoła przeżywa zabieg, a pacjent odczuwa mniejszy ból.

Gorąco zachęcam do zapoznania się z tajnikami apiterapii. Leczenie miodem, propolisem czy mleczkiem pszczelim naprawdę pomaga, należy raz spróbować, żeby przekonać się, jak silne i skuteczne są produkty z ula.

Piotr Nowotnik

 kontakt: pnowotnik@o2.pl