Jest parę powodów, dla których nie należy dawać drogich prezentów.
Jest parę powodów, dla których nie należy dawać drogich prezentów. Mówi się o wytwarzaniu atmosfery wzajemności – jeżeli ja daję drogi prezent, w dobrym tonie jest mi się podobnie odwdzięczyć, na co nie każdy może sobie pozwolić. To jest jedna rzecz. Poza tym mało kto zastanawia się tak naprawdę nad rolą prezentu. Bo co to jest prezent i po co jest? Komu należy go podarować, w jakiej sytuacji?
Zależnie od okazji. Generalnie zaciera się granica między formą a treścią przekazywanych upominków, a przecież to jest najważniejsze. Mnie się wydaje, że prezent jako przedmiot ma głównie wartość sentymentalną, dlatego powinniśmy kłaść na to szczególny nacisk.
Znajdujesz w lesie kawałek korzenia. Możesz go oczyścić, pomalować, przykleić do jakiejś deski za szybą, żeby mógł się prezentować na ścianie, żeby ładnie wyglądał. Oczywiście, że osoba, która dostaje ten korzeń, doceni go bardziej niż nowy telefon komórkowy, albo mp3. Dlatego, że jest w nim cała twoja praca, staranie, mówiąc górnolotnie – kawałek duszy. I będzie budził zupełnie inne skojarzenia i wspomnienia, niż sprzęt elektroniczny (wspaniały, i owszem, ale wyprodukowany jako jeden z miliona – telefon, laptop, telewizor).
Jakieś niedrogie rupiecie wyszukane na bazarze, własnoręcznie zrobione kolaże, rzeczy o wartości sentymentalnej przewyższającej wartość pieniądza. Bo przecież nie chodzi o to, żeby się pokazać.
Oczywiste jest, że prezenty tego typu wręcza się raczej osobom bliskim, a okazja może być rzeczą bardzo umowną. Jak mówił bohater dobrego, polskiego filmu: „Wigilia jest zawsze wtedy, kiedy my tego chcemy”.
To jedna z cech minimalizmu. Nastawienie na to, żeby być. Jeżeli rzecz jest cenna, to dlatego że jest właśnie tą rzeczą. I dlatego, że otrzymaliśmy ją od konkretnej osoby – każdy inny powód jest zbędny. Cena jest ważna tylko przy przedmiotach przeznaczonych do praktycznego zastosowania, ale tu już nie sięga rola prezentu