Czym jest tak naprawdę rzeczywistość? Czy jest to tak zwany realny świat?
Tylko że tu pada zaraz pytanie o definicję reala. Mówiąc o realu, mam na myśli świat naszej cywilizacji. Mam na myśli cykle po 24 godziny i po 365 okrążeń wokół Słońca, czyli nasz czas, w przeciągu którego wydarzyło się, trwa lub nastąpi coś co stanowi część wspólną dla każdego człowieka. Jednym słowem wszystko co nas łączy, zarówno bezpośrednio jak i pośrednio, co przejawia się jako zbiór elementów, który nazywamy naszym realem, naszą wzajemną rzeczywistością. Natomiast co z tym, co istnieje ale jest po za wspólną percepcją? To też jest przecież rzeczywistość. Jest ona tym wszystkim co się jawi, czyli że może być też bardzo subiektywnym odczuciem.
Jakby miało się określić strukturę rzeczywistości, to nie byłaby ona monolityczna. To jest raczej złożony i skomplikowany twór, pełen drobnych i często indywidualnych elementów. No właśnie... indywidualnych... ,czyli że rzeczywistość może być swoista dla każdego z nas, w zasadzie dla każdej żywej istoty. Może być najbardziej abstrakcyjna i najbardziej oddalona od potocznego doświadczenia, więc raczej należałoby powiedzieć, że jest ona po prostu względna, a zależy od tego jak postrzegamy świat, czyli przede wszystkim od naszej percepcji.
Natomiast czym jest tzw. "królicza nora" ? Czymś co ową percepcję nam może tylko poszerzać, gdyż jest ona oknem na inne światy. Można powiedzieć, że każdy z nas znajduje swoja własną "króliczą norę"również dzięki swojej wyobraźni. W wyobraźni tworzymy też pewną rzeczywistość, nadajemy kształty, budujemy ludzkie charaktery, a często tworzymy całe społeczeństwa i ich kulturę. Ktoś powie, że to tylko wyobrażenie, a ono jest iluzją, nie jest rzeczywiste. Jednak czy iluzją nie tworzy też pewnej rzeczywistości? Dla kogoś kto tworzy jakąś wizualizację, staje się ona elementem jego świata. Może stać się tym elementem pośrednio lub też bezpośrednio, to zależy czy pozostanie tylko widzem swojego wyobrażenia, czy może zacznie w nim uczestniczyć. Zdarza się tak, że człowiek z jakiegoś powodu ucieka w świat fantazji tak bardzo, że zaczyna żyć jakby na pograniczu dwóch rzeczywistości. Dla dla obserwatora będzie to coś nieprawdziwego, nierealnego,tylko że będzie to jego subiektywne odczucie, gdyż dla tamtej osoby będzie to rzeczywistość. Podobnie jest ze światem snu. Czasem sen jest tak realny, a to co w nim widzimy tak żywe, że trudno to odróżnić od naszej rzeczywistości. ...a gdyby tak czysto teoretycznie coś utrzymywało nas w tym śnie na zawsze, to prawdopodobnie nie odróżnilibyśmy już świata realnego od rzeczywistości snu.
Dlatego że właśnie wszystko zależy od percepcji, a ona jest zakodowana głęboko w pokładach naszej psychiki. Zatem zależy to od stanu naszego umysłu,on jest mapą rzeczywistości. Dwu wymiarowy stworek nie wyobrazi sobie nawet sobie kulistej Ziemi, dla niego nie istnieje pojęcie krzywizny. Jego rzeczywistość to 2D i taka powinna według niego być. Z naszej perspektywy jestto ograniczenie, natomiast dla niego jest to cały świat, a wszystko co stanowi element trzeciego wymiaru po prostu nie istnieje. Jest czymś nierealnym, takjak nierealne są dla nas czyjeś wyobrażenia, czy wizje, a przecież one poszerzają granice czyjejś percepcji.
Zatem cóż to takiego rzeczywistość? W zasadzie gdyby można było ją przedstawić za pomocą wykresu, to ten wykres byłby indywidualny dla każdego z nas. W centrum znajdowałby się człowiek, a otaczające go elementy byłby jego interpretacjami. Jak powiedział Albert Einstein - "nie ma rzeczywistości samej w sobie, są tylko obrazy widziane z różnych perspektyw." W zasadzie świat jaki postrzegamy nie istnieje, a wszystko co do nas dociera jest tylko strzępkiem informacji na jego temat.
Czy zatem wszystko jest iluzoryczne...?Jeżeli tak, to rzeczywista jest właśnie iluzja. Na pewno można powiedzieć, że rzeczywistość nie ma granic, że możemy na nią patrzeć i odkrywać na różne sposoby i zawsze będzie to tylko jeden z aspektów w procesie poznania.