Naukowcy odnaleźli miejsce, w którym znajdował się ogród Eden
Naukowcy po raz kolejny wskazali miejsce, które stanowić mogło potencjalnie kolebkę pierwszych cywilizacji, co pociągnęło sugestie, że u zarania dziejów mógł się w nim znajdować biblijny Eden. Najnowszym wskazaniem archeologów jest obszar znajdujący się pod wodami Zatoki Perskiej. Zgodnie z opinią badaczy, to właśnie tam mogło znajdować się największe i najstarsze skupisko ludzi położone poza Afryką
Terytorium, o którym mowa określane jest mianem Oazy Zatokowej i ma powierzchnię porównywalną z Wielką Brytanią - poinformował portal "Discovery". Znajdowało się ono na południowym obrzeżu tzw. Żyznego Półksiężyca (żyzne tereny rozciągające się od Egiptu aż po Mezopotamię). Eksperci szacują, że ludzie mogli się osiedlić na tych opływających w zieleń obszarach 74 tysiące lat temu i dopiero ok. 8 tysięcy lat temu zostali zmuszeni do opuszczenia tej strefy - wtedy właśnie wody Oceanu Indyjskiego miały zalać siedlisko. Odnalezione przez archeologów dowody pokazały, że zanim ludzie zostali zmuszeni do opuszczenia tych terenów, wzdłuż dzisiejszego wybrzeża tworzone były całe osiedla mieszkaniowe, pracowano nad technologiami ułatwiającymi byt i tworzono podwaliny pod nowe kultury. Był to także obszar, w którym można było przetrwać okres suszy.
Po opuszczeniu Oazy Zatokowej, ludy ją zamieszkujące osiedliły się prawdopodobnie blisko zalanych terenów. Wskazują na to pozostałości po dobrze rozwiniętych cywilizacjach, które nagle pojawiły się w pobliżu wybrzeża Zatoki Perskiej. Ludom zamieszkującym wcześniej Oazę Zatokową, po opuszczeniu "raju" udało się przetrwać dzięki hodowli zwierząt, uprawie palmy daktylowej oraz rybołówstwu. Uciekinierom udało się także opanować technikę irygacji, co zaowocowało powstaniem miast.
Niektórzy naukowcy z pewną dozą ostrożności przyznają, że niektóre dane pochodzące z przekazów i wierzeń znajdują potwierdzenie w najnowszych odkryciach archeologicznych. "W istocie pojawiło się trochę spekulacji na temat mitologicznych powiązań basenu Zatoki Perskiej z genezą mitu edeńskiego oraz historią potopu" - stwierdził nieco zmieszany Jeffery Rose, którego publikacja pojawiła się na łamach czasopisma "Current Anthropology". "Dla naukowca są to dość ryzykowne obszary, po których poruszanie się jest niebezpieczne (...) Myślę, że są jednak przekonujące dowody na to, że historie dotyczące Edenu i potopu mogą mieć swoje korzenie w wydarzeniach, które miały miejsce wokół Basenu Zatoki Perskiej."
Szczególnie interesujący jest fakt, że niektóre z rzek, które docierały do Oazy Zatokowej wymienione zostały także w Księdze Rodzaju traktującej o początku świata oraz życiu pierwszych rodziców w rajskim ogrodzie.
To nie pierwsza próba, kiedy uczeni próbują określić miejsce, w którym położony był słynny rajski ogród. W ubiegłym roku badania genetyczne wykonane przez zespół naukowców z Uniwersytetu Pensylwanii wskazały na to, że pierwsi rodzice zamieszkiwali ziemie znajdujące się w południowo-zachodniej części Afryki, na pograniczu Angoli i Namibii. Po dokonanych wówczas szczegółowych analizach ustalono, że miejscem w Afryce, gdzie zachodzi największa różnorodność pod względem genetycznym, a co za tym idzie, z którego mogą wywodzić się pierwsi ludzie - są pustynne rejony Kalahari. Tereny te zamieszkiwane są przez Buszmenów, nazywanych też ludem San. Ludzie ci zajmowali kiedyś obszary sięgające Etiopii, ale z czasem zostali z nich wyparci. Badacze podkreślili jednak, że nie można z całą pewnością stwierdzić, że Eden znajdował siędokładnie na terenie dzisiejszej granicy Angoli i Namibii. Lud San mógł bowiem przywędrować z rajskiego ogrodu w okolice Kalahari z innego miejsca w Afryce
Według strony:http://niewiarygodne.pl/
Ania - Nibiru
grudzień 2010r.
Źródło: Niewiarygodne.pl