Kilka danych historycznych właśnie w tym miejscu. Od drugiej połowy XIX wieku pracowano nad możliwością przesyłania informacji szerokim kręgom odbiorców.
„Radio rozpoczęło swój żywot społeczny w 1920 r., gdy po pierwszych eksperymentalnych transmisjach, przeprowadzonych już w 1914 roku dwie stacje: brytyjska Marconi Company i amerykańska KDKA w Pittsburghu rozpoczęły publiczne, w miarę regularne nadawanie audycji”.[1] Od opatentowania wynalazku radia przez Marconiego (1896) łączność bezprzewodowa pozostawała przez długi czas wyłącznie na usługach wojska i floty handlowej. Pierwsze próby przesyłania na odległość sygnałów drogą radiową miały miejsce na początku naszego wieku (1903 r.) . Była to doświadczalna transmisja występów sławnego śpiewaka, Enrico Caruso, w Metropolian Opera w Nowym Jorku. A w 1914 roku powstała pierwsza rozgłośnia radiowa w Laeken w Belgii. W 1920 roku narodziła się radiofonii brytyjskiej (stacja 2 LO). A w roku 1922 została utworzona British Broadcasting Company.
Zarówno prasa jak i radio nalezą do tradycyjnych środków masowej informacji. Tradycyjne, co nie oznacza, że nie podlegają innowacjom, za którymi szedł postęp techniczny. Zachodzące zmiany były mniej zauważalne, ale nie oznacza, że są one mniej istotne.
Odbiornik radiowy jest nie tylko znacznie tańszy od telewizyjnego. Jego obsługa i naprawa jest łatwiejsza i mniej kosztowna. Zasięg nadajnika radiowego jest bez porównania większy niż nadajnika telewizyjnego. Te właśnie czynniki sprawiły, że aktualna radiofonia jest najpowszechniejszym środkiem informacji masowej na świecie. Stało się to dzięki jej trzem podstawowym formom odbioru – bateryjnym, sieciowym i przewodowym (głośniki).
Radio upowszechnia sie najszybciej. Znacznie szybciej od prasy drukowanej. Rozbicie globalnych wskaźników stanu nasycenia rynku radiem i telewizją na wskaźniki osiągane w poszczególnych częściach świata. Sondaże opinii publicznej i badania ankietowe dowodzą, że czytanie dziennika, słuchanie radia i oglądanie telewizji mają w ciągu dnia swoje „szczyty”. Radio ma tę przewagę, że przekazuje nowiny najszybciej.
Jednak dopiero na progu lat dwudziestych rozpoczęły się pierwsze próby upowszechnienia radia i zorganizowania regularnych emisji w 1920 roku angielska Marconi Company nadała pierwszy eksperymentalny program, a w tym samym roku pittsburska rozgłośnia przekazała nielicznym jeszcze odbiorcom wyniki wyborów prezydenckich w USA.
W 1926 roku liczba zainstalowanych odbiorników wynosiła na świecie około 50 milionów, a w 1934 ponad 180 milionów. Anglia, w której liczba odbiorników sięgała 9 milionów.
Radio, jako środek przekazywania informacji i komentarzy miało wyraźną przewagę nad prasą: reagowało szybciej i szybciej dostarczało wiadomości. Stało się też środkiem bardziej osobistym niż prasa, dostępnym przez znaczną część doby, wreszcie tańszym nawet tam, gdzie obowiązywały opłaty za użytkowanie odbiornika. Lepsza słyszalność, większe urozmaicenie.
Wszystkie państwa na świecie emitują własny program radiowy, podczas gdy nadawanie programu telewizyjnego przekracza możliwości techniczne lub finansowe wielu jeszcze krajów.
Głośnik - bez porównania tańszy od odbiornika sieciowego – skazuje słuchacza na odbiór programu wybranego przez centralę, do której jego odbiornik jest podłączony.
„Powiększenie mocy nadajników i szybki wzrost liczby odbiorników uczyniły z radiofonii nie tylko świetny instrument propagandy wewnętrznej, ale otworzyły też możliwość niekontrolowanej penetracji propagandowej poza granicami własnego kraju”[2].