Jesteś moim srebrem.
Nie złotem, zresztą ty wiesz dlaczego.
Kolorem czarnym, piegiem, który noszę, żółtym okiem co zwraca uwagę.
Ołtarzykiem, co ciągle zadziwia, soczewką, która sprawia, że widzę.
Niekiedy policzkiem, żebym wytrzeźwiała, albo po prostu. Bo mi się należy.
Taka łzą, która jest, choć jej nie ma. Niewidoczna dla oczu bo i po co.
Jednak wiesz, że jest obecna. W sercu.
Jesteś moimi plecami, czasem odbiciem w lustrze, czasem cieniem, czasem dłonią.
Jesteś moja cząstką, chociaż jesteś sobą.
Jesteś...
