Bo życie tak szybko przemija...Dla tych, którzy musieli je przegrać, lecz pozostaną z Nami na zawsze...
Słońce zaszło nim zdążył wstać dzień,
jedna chwila przeszła w niekończący się sen.
Zabrakło Ciebie wśród Nas,
choć mojego życia nie nastał jeszcez czas.
Panie Boże gdzie Ty wtedy byłeś?
Co robiłeś,czemu na to pozwoliłeś?
Tak od razu przyszły rany z bólu konające,
pretensje do Ciebie,
nawet niewiara
i to serce,tak żewnie płaczące.
Tak bardzo brakuje mi Go
choć Go nie znałam,
tęsknię za Nim,
choć Go nigdy nie widziałam.
Jaki by był,gdybym Go poznała,
jak bardzo bym Go pokochała?
Te pytania zadaję sobie sama do siebie,
Panie!Powiedz,że On jest tam u Ciebie!!!
Że dobrze Mu w tym wysokim niebie
i,że masz Go blisko obok siebie.
Czasem myślę czy podobny do mnie był,
czy się śmiał tak,jak ja,
kiedy jeszcze żył!?!
Ale dziękuję Ci Braciszku,
bo gdyby nie Ty,
gdyby nie wszystkie wylane łzy,
na świecie ja bym nie mogła być,
nie widziałabym tego,co jest,
po prostu dzięki Tobie ja mogę żyć!
Żałuję,że nie ma przy mnie Ciebie,
lecz teraz musimy jakoś żyć,
ja tu na ziemi,
a Ty tam u Pana w niebie.
W moim życiu istnieje po Nim tylko niewielki ślad,
szare zdjęcie,
na skrawku papieru znak...
...i żal że pokochać nie zdążyłam...
[*]