Święta wielkanocne skłaniają do corocznej refleksji nad śmiercią Jezusa z Nazaretu. Czy była konieczna? Jakie było jej prawdziwe znaczenie? Oddajmy głos samej Biblii.
Wiosenne święta wielkanocne skłaniają do corocznej refleksji nad śmiercią Jezusa z Nazaretu. Czy była konieczna? Jakie było jej prawdziwe znaczenie? Oddajmy głos samej Biblii.
1. Kiedy Jezus został wybrany, by stać się Zbawicielem świata? „Wprawdzie był On na to przeznaczony już przed założeniem świata, ale objawiony został dopiero w czasach ostatnich ze względu na was” (I P 1,20). „I będą się jej [Bestii] kłaniać wszyscy mieszkający na ziemi, których imiona nie są napisane w księgach żywota Baranka zabitego od założenia świata” (Ap 13,8 Biblia gdańska).
2. Na ile Jezus był świadom swego przeznaczenia? „Albowiem mówię wam, iż musi się wypełnić na mnie to, co napisano: Do przestępców był zaliczony; to bowiem, co o mnie napisano, spełnia się” (Łk 22,37).
3. Jakimi słowami Jezus wyraził swoją gotowość do cierpienia za ludzi? „Dlatego Ojciec miłuje mnie, iż Ja kładę życie swoje, aby je znowu wziąć. Nikt mi go nie odbiera, ale Ja kładę je z własnej woli. Mam moc dać je i mam moc znowu je odzyskać; taki rozkaz wziąłem od Ojca mego” (J 10,17-18).
4. Czego dowiodła śmierć Jezusa? „Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rz 5,8).
5. Co ponadto ukazuje krzyż? „[Jezusa] Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów” (Rz 3,25).
6. Jaką karę, zgodnie z Bożym prawem, pociąga za sobą grzech? „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rz 6,23).
7. Czy Bóg mógł odstąpić od wymierzenia tej kary? „Łatwiej jednak niebu i ziemi przeminąć, niż przepaść jednej kresce z Prawa” (Łk 16,17 Biblia ekumeniczna).
8. Skoro Prawo Boże domagało się śmierci grzeszników, jedynym ratunkiem było znalezienie bezgrzesznego zastępcy rodzaju ludzkiego, który wziąłby tę karę na siebie. Kto jedynie mógł się stać naszym zastępcą? „On [Jezus] grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach jego” (I P 2,22). „[Bóg] tego, który nie znał grzechu [Jezusa], za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą” (II Kor 5,21).
9. Jakie skutki dla człowieka przyniosła śmierć Jezusa, którą zapłacił za nasze grzechy? „[Bóg] nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego” (Kol 1,13). „A zatem, jak przez upadek jednego człowieka przyszło potępienie na wszystkich ludzi, tak też przez dzieło usprawiedliwienia jednego przyszło dla wszystkich ludzi usprawiedliwienie ku żywotowi” (Rz 5,18). „Niechże więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez tego zwiastowane wam bywa odpuszczenie grzechów” (Dz 13,38). A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez Chrystusa i poruczył nam służbę pojednania, to znaczy, że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i powierzył nam słowo pojednania” (II Kor 5,18-19). „Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy. A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli” (Rz 8,16-17). „(...) mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze” (Hbr 10,10). „(...) aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (J 3,15).
10. Jak dalece sięgają skutki zbawienia dokonanego dzięki ofierze Chrystusa? „Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi” (Hbr 7,25).
11. Czym jest mowa o krzyżu dla ludzi bezbożnych, a czym dla pobożnych? „Albowiem mowa o krzyżu jest głupstwem dla tych, którzy giną, natomiast dla nas, którzy dostępujemy zbawienia, jest mocą Bożą” (I Kor 1,18).
12. Kiedy i w jaki sposób nasze zbawiennie się dopełni? „Chrystus, raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu, drugi raz ukaże się nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu tym, którzy go oczekują” (Hbr 9,28).
Opr. Andrzej Siciński
[Artykuł został opublikowany w miesięczniku „Znaki Czasu” 3/2007].