JustPaste.it

Świadoma uwaga usuwa przyczynę cierpienia.

Artykuł opowiada o uwadze, świadomości i przyczynie cierpienia.

Artykuł opowiada o uwadze, świadomości i przyczynie cierpienia.

 

Wszelkie ludzkie cierpienie wynika z tego, że człowiek nie wie, że może ucierpieć. Czyni coś, co myśli, że cierpienia nie przyniesie lub czyni coś na siłę nie zastanawiając się nad wynikiem swojego działania. Po tym cierpi, także z powodu niewiedzy, bo nie chciał wziąć pod uwagę tego, co przyniesie jego działanie.

Każde ludzkie cierpienie jest następstwem niewiedzy pochodzącej z nieuwagi. Dokładniej niewiedzy, o której człowiek myśli, że jest wiedzą. Myśli, że dobrze zna i wie, co czynić, a okazuje się, że nie wie. Jest to, więc niewiedza o niewiedzy. Niewiedzę można uprościć bardziej do nieuwagi, bo niewiedzy można pozbyć się dzięki uwadze. Uwaga, bowiem jest także wiedzą o tym, aby uzupełnić posiadaną wiedzę. Uzupełnić o tą, która pozwoli uniknąć cierpienia spowodowanego nieznajomością jakiegoś zagadnienia. Dzięki temu całe ludzkie życie pozwala rozwijać się z unikaniem cierpienia w ten sposób, że człowiek zachowuje uwagę. Uważa o sobie, że wie nie wszystko, więc jest uważny, aby dokładnie oglądać każde doświadczenie odczytując z każdego to, co dzieje się. To z kolei pozwala mu zauważyć na przykład to, kiedy jego noga lub ręka za bardzo odchyla się i może uderzyć o coś. Dzięki uwadze nie uderza, bo zauważa i odsuwa się odpowiednio wiedząc, do czego zbliża się. Zauważa, kiedy i gdzie występuje czynnik, który sprawia, że coś może zdarzyć się niechcianego. Widzi na przykład, że woda obok jego domu gromadzi się nadmiernie mogąc coś zalać i dzięki temu zapobiega, czyniąc coś odpowiedniego. Albo będąc uważny na doznania ciała zauważa, że gdzieś coś uciska go i nie zwleka udając się do lekarza, a ten mówi mu, że zapobiegł poważnemu leczeniu, bo nie czekał aż ucisk zamieni się w ból. Wszystkich tych i innych sytuacji unika dzięki uwadze.

W ten sposób człowiek przestaje obwiniać Boga za swoje niepowodzenia, innych ludzi, którzy są obok, zwierzęta, rośliny, przedmioty albo zdarzenia. Winy - przyczyny doszukuje się w sobie, a chcąc ją naprawić wywołuje wzrost swojej uwagi, bo dociera do niego, że coś stało się, bo nie uważał, coś zlekceważył, kiedy można było łatwo zapobiec, wziąć coś więcej pod uwagę, wcześniej dowiedzieć się więcej. Wtedy nie cierpi się, najwyżej potrzeba więcej uwagi i trochę działania, aby usunąć to, co bez tego przerodzi się w jakieś niechciane zdarzenie. Dzięki temu Bóg jest niewinny, inny człowiek i wszystko inne, a także ten działający, który zapobiegając czyni siebie zadowolonym i bez winy.

Rozwój uwagi to rozwój świadomości, bo świadomość to przecież uwaga. Kiedy patrzy się na coś np. na te litery, to tu spotyka się swoją uwagę, czyli świadomość, którą spostrzega się wszystko. Dlatego cała dbałość o własną uwagę, o to, aby nie cierpieć, to dbałość o własny rozwój, o rozwój własnej wiedzy, świadomości czegoś. Uważa się w doświadczeniu, aby z niego uczyć się, jak i uważa się, dba się o to, aby uczyć się z książek albo od kogoś. Ale wiedza z każdego źródła sprawdza się i realizuje w doświadczeniu, to ono rozsądza o wiedzy lub niewiedzy.

Cierpienie jest czynnikiem, który reguluje ludzkie życie. Gdyby go nie było, to niektórzy ludzie rozleniwiliby się, staliby się niedbali i nieuważni. Wola lepszego życia wraz z cierpieniem odpowiada za to, że zaczęliśmy budować schronienia i zdobywać żywność, aby żyć lepiej i pozbyć się cierpienia.

Cierpienie odpowiada za coś wyższego, odpowiada za to, że chcąc uniknąć jego obecności uczymy się, poznajemy jak żyć lepiej, jak osiągać idealizm. Jasnym jest przy tym dla mnie, że cierpienie i ciągłe jego pojawianie się w życiu sprawia, że niektórym ludziom trudno przychodzi wiara w idealizm. Ale jednocześnie ci i wszyscy ludzie mogą zauważać, że poprawiające się dzień po dniu warunki życia są właśnie powstawianiem warunków coraz idealniejszych. Jesteśmy w drodze do idealizmu, do którego zbliżamy się krok po kroku nawet, jeśli do ideału jeszcze daleko.

Ta droga to naprawdę ewolucja ludzkiej świadomości, ewolucja wiedzy o tym jak być idealniejszym poza cierpieniem. Poznając wiedzę oglądamy ją uważną świadomością. Poznana wiedza zawsze zmienia świadomość, bo świadomość obejmując sobą więcej bierze to więcej pod uwagę w doświadczeniach. Obejmuje sobą siebie z przed tej nowo poznanej wiedzy przewyższając siebie tym co poznała. Dzięki wyższej wiedzy świadomość staje się bardziej uważna, spina się bardziej, koncentruje, bo kiedy sięga wyższej wiedzy, to przekonuje się o tym, że wyższa wiedza zawsze jest dokładniejsza od tej wcześniej, obejmuje więcej niż ta wiedza, która była wcześniej. Dlatego dokładniejsza wiedza wywołuje więcej uwagi po to, aby dzięki uwadze wiedzieć o tej dokładności, o większej liczbie elementów i zależności, na które wskazuje wyższa wiedza. Po to, aby coś nie umknęło uwadze mogąc przynieść cierpienie nieuwagą w doświadczeniu. Dlatego wszystko, co powstrzymuje cierpienie to uwaga, wiedza o tym, aby zachować uważność będąc w ten sposób gotowym na coś, o czym wcześniej nie wie się. Z powodu braku uwagi i wiedzy człowiek cierpi. Cierpi, bo nie uważa i nie wie, że może uderzyć się, że coś może wywrócić się, coś może zaszkodzić od razu albo po wielokrotnym użyciu. Dlatego bo nie uważa na uważanie wtedy, kiedy słyszy, widzi, wie o czymś, to jednak pozostawia to samemu sobie pozwalając, aby to rozwinęło się i stało naprawdę przynosząc cierpienie.

Wreszcie ciągła uwaga to ciągle wyższa świadomość siebie i wszystkich zdarzeń. Ta ciągłość to proces rozwoju świadomości, to proces poznawania siebie w uważności, który rozwija się w samopoznanie, o którym człowiek dowiaduje się, kiedy odkrywa, że poznał siebie … dzięki uważności.

 

 

Zapraszam na swoją stronę Poznanie, gdzie wszystkie teksty nawiązują do siebie opowiadając o świadomości.

 

 

 

 

 

Źródło: http://sites.google.com/site/samoswiadomosc/