Proste albo trudne pytanie.Nie jeden z nas szuka na nie odpowiedzi,ktore czasem nie pasuja do naszej rzeczywistosci.Kazdy z nas ma inne pytanie, kazdy z nas ma inna odpowiedz.
Zawsze ciekawilo mnie zycie innych ludzi.Zagladalam czesto w oswietlone pokoje,poznym wieczorem.Widzialam twarze albo postury ludzi i wymyslalam sobie historie ich zycia.Widzialam jak przez mgle szczesliwe twarze a rownoczesnie bol i smutek.Marzylam ,szukalam i do dzis nie znalazlam .Czego dokladnie szukalam nie wiem.Wiem ,ze bylo to moja dziecinna fantazja jadac tramwajem podgladac albo jak wolicie zagladac szybko i krotko w zycie innych ludzi.Za kazdym razem bylam tym tak podniecona jakbym odkrywala cos bardzo waznego.Jadac tramwajem wieczorowa pora pisalam w marzeniach zyciorysy ludzi ,ktorych nie znalam.Jadac nastepne dwa przystanki wiedzialam wszystko i moglam przepowiedziec ich przyszlosc.Oczywiscie byla to tylko moja wyobraznia,bylo to tylko byc albo nie byc.Jeden urywek,jedna scena,jedno spojrzenie za to tysiace mozliwosci ,tysiace watkow,tysiace idei.Byc albo nie byc?Dzis mam czterdziesci lat,jezdze autem i zaluje kazdego jednego dnia a raczej wieczoru mojej wyobrazni.Dzis zyje rzeczywistoscia a nie marzeniami i wiem ,ze to jest najwiekszy blad mojego zycia.