Zapraszam na wędrówkę, po kartach historii i literatury. Pozwoli ona ustalić czy istnienie ktoś taki jak władca idealny, jakie narzędzia w ręku posiadali przywódcy, że pozwoliło to im zdobyć władzę.
Motyw władcy jest bardzo ciekawy, ponieważ przeszedł on ogromną rewolucje. Tak jak rozwijał się człowiek, tak powstawały nowe typy państw oraz ustrojów. Wraz z wzrostem wykształcenia, społeczeństwo zaczęło rozliczać z dokonań osoby zajmujące najwyższe stanowiska w kraju. My, jako obywatele zaczęliśmy mieć oczekiwania, wykształcił się w Nas wzorzec władcy. Dlatego dzisiaj wgranie wyborów to nie tylko batalia, ale i sztuka. Marketingu politycznego.
Władza zawsze budziła zainteresowanie oraz przyciągała uwagę. Najpierw wybitni literaci poświęcali swoje utwory opisując możnych tego świata. Skodyfikowali oni wiele ważnych rzeczy. To dzięki mistrzom pióra wiemy jacy byli, jakie kluczowe dla państwa decyzje podjęli, oraz co po sobie pozostawili. Następnie dziennikarze i politolodzy opisali jak można dojść do władzy. Przywódcy światowych mocarstw, aby podążały za Nimi tłumy byli skłonni do manipulacji.
Polityka, to nie tylko rządzenie krajem. To także zdobycie władzy, i utrzymanie się przy niej. Do tego potrzebni są zwolennicy. Można pozyskać ich tylko jedną metodą- wywieraniem wpływu na odbiorcę, i agresywną agitacją. Prasa, radio, i telewizja, były wykorzystywane jako narzędzia w walce politycznej. Służyły one do indoktrynacji, poprzez nie budowano wizerunek władcy idealnego. Środki masowego przekazu wykorzystywane były do wpajania jedynej słusznej ideologii. Obowiązywała cenzura. Wszystkie doniesienia medialne tworzone i rozpowszechniane były w na potrzeby władzy. Obecnie mass media także odgrywają ogromna rolę dyskursie politycznym. To ze szklanego ekranu dowiadujemy się o tym jakie ustawy zostały przyjęte, kto ważny odwiedził Polskę. Ma to kluczowy wpływ na poglądy polityczne. Rzadko kto ma kontakt z osobami na najwyższych stanowiskach, najczęściej oceniamy je więc na podstawie doniesień medialnych. Ufamy mediom, dlatego politycy próbują odwracać uwagę od spraw ważnych błahostkami. Dzisiaj rządzący kreują swój wizerunek. Wszystkie osoby publiczne muszą dbać o swój image. Aby mieć jakiekolwiek szansę na stanowisko, muszą uważać na najdrobniejsze szczegóły. Nawet takie jak gestykulacja, ponieważ komunikatami niewerbalnymi także wiele przekazujemy. Partia polityczna, która zbojkotowałaby media, nie miałaby sensu istnienia. Nie liczyła by się na scenie politycznej. Przedstawiciele takiej frakcji nie byliby w stanie przekonać do siebie tylu wyborców, aby przekroczyć próg wyborczy.
O tym czym jest polityka oraz wartościach i celach, jakie powinny przyświecać elicie przypomina Czesław Miłosz, w swoim wierszu pod tytułem ,, Do polityka,,. Już sam tytuł wskazuje jednoznacznie adresata, jest nim polityk. Poeta uważa, że ten zawód jest szlachetny, powinno się czuć powołanie, aby go wykonywać. Stanowienie o losach kraju i narodu to ogromna odpowiedzialność, ale i także misja. Autor nawołuje, aby przemyśleć decyzję, ponieważ dotknie ona miliony ludzi. Lecz wtedy odwrotu już nie będzie. Na opinię dobrego polityka pracuje się latami. Lecz stracić ją łatwo, ponieważ ten kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie. Wiersz powstał w przełomowych dla Polski chwilach, bo po 1945 roku. Wtedy to otrzymaliśmy dowód tego, że nieodpowiednie osoby u władzy mogą doprowadzić do kataklizmu. Wiersz to protest i ostrzeżenie przeciwko bezduszności. Podmiot liryczny apeluje o kierowanie się zasadami i głosem sumienia, moralności, prosi o sprawiedliwość. Ponadto lekceważenie obywateli może żle się skończyć. Polityk powinien oceniać ludzi- swoich potencjalnych wyborców tak samo jak chciałby być oceniany. To świadczy o poziomie na jakim się znajduje. Ponieważ żadna wysoka funkcja nie zwalnia z przestrzegania zasad dekalogu. Wszyscy tak samo będziemy rozliczani w dniu Sądu ostatecznego. Utwór ma przekaz uniwersalny. Wartości w nim zawarte powinny być obecne i zauważalne w życiu publicznym także dzisiaj , aby znowu nie doszło do popełnienia tych samych błędów. Zbyt wielu ludzi na stanowiskach zapomina o tych wskazówkach.
Archetyp władcy znajdziemy już w Biblii. Jest to sam Bóg. Stworzyciel świata, Pan życia i śmierci. Opiekun narodu wybranego. Władca sprawiedliwy, które za dobro wynagradza, a za zło karze. Ten, który osądzi równo. Ten, który wystawia Nas na próby, sprawiając, że zaś jesteśmy silniejsi. Takie postaci, dowodzą, iż temat władzy znany jest od zarania dziejów. W Starym Testamencie ponadto odnajdziemy postać Salomona. Na zawsze pozostanie on symbolem mądrości. Sędzia ten słynął ze swej sprawiedliwości. Jego poczucie prawości pozostało niezachwiane. Co do słuszności. jego wyroków nikt nie ma wątpliwości W pewnej sprawie dwie kobiety spierały się o prawo do dziecka. Każda z nich twierdziła, że to ona je urodziła. Obydwie chciały bronić swoich racji. Mądry król postanowił więc wystawić je na próbę. Wydał polecenie, aby dziecko przecięto i podzielono po połowie. Wiedział on, że prawdziwa matka będzie interweniować, wyprze się niemowlęcia, ale pod żadnym pozorem nie pozwoli, by stała mu się krzywda. Jedna z kobiet zgodziła się na takie rozwiązanie, druga nie. Po tym poznano, której kobiecie należy zwrócić maleństwo, a która chciała je bezprawnie przywłaszczyć.
Szczególnym przykładem władcy jest ,,Król Edyp’’. Swoją książkę tej postaci poświęcił Sofokles. Tytułowy bohater- jest dobrym władcą. Mieszkańców Teb oswobodził od klątw, plag, chorób. Zrobił to poprzez odpowiedź na zagadkę Sfinksa. W zamian za to otrzymuje rękę Jokasty. Ponadto chce pomścić śmierć poprzedniego władcy Lajosa. Okazuje się Nim starzec, którego Edyp zabił w drodze do Teb. Jednak nad główną postacią ciążyła klątwa. Tak naprawdę pojął on za żonę własną matkę, a mężczyzna, który z jego rak zginął to jego ojciec . I tak oto spełnia się przepowiednia. Jednak on sam nie mógł uniknąć swojego przeznaczenia. Został on przez wszystkich oszukany. Stało się to dlatego, że nie znał swojej prawdziwej tożsamości. To rodzice pozbawili go szansy zrealizowania się w roli władcy w dniu jego urodzin.
Tak naprawdę władcy idealnego nigdy nie było, nie ma i nie będzie. Można co najwyżej starać się uchodzić za idealnego. Mimo, iż doszło do zróżnicowania modeli sprawowania władzy, tak naprawdę żaden z nich nie jest dobry. Np. monarchia stanowa- w kraju o takim ustroju władza sprawowana jest przez rodzinę królewską, carską. Jednak, to, że ktoś w takiej rodzinie się urodził, i przejął koronę, nie jest równoznaczne z tym, iż będzie rządził idealnie. Ponadto daleko mija się z ideałem, to, że jeden stan podejmuje decyzje, które dotkną innych ludzi. Wprowadzanie cenzusów płci, religii, urodzenia, to dyskryminacja.
Wady ma także ustrój Polski- republika konstytucyjna. W tym przypadku, to my, Polacy, decydujemy komu powierzymy władzę, w wyborach. Jednak popełniamy błąd- niechętnie chodzimy do urny, nie jesteśmy świadomymi obywatelami. Dlatego, że nie chcemy wziąć losów kraju w swoje ręce- niemożliwe jest w tej sytuacji wybranie władzy idealnej. To, co postanowi władca- może zyskać akceptację większości, lecz nigdy nie będzie podobało się wszystkim. Władza- to człowiek- a w jego los wpisane jest popełnianie błędów. Nie popełnia błędów, ten, kto nic nie robi. Można stworzyć wizerunek- idealnego na pozór.